ولادت امام حسن مجتبی (ع) 97 - محمود کریمی

سرود - امشب می شد افطارم از دلدارم سرشارم از بس که دوسش دارم اویس قرنم گدای حسنم همیشه با نگاش درد دل منو دوا کرده چقدر بهش بدهکارم چقدر خوبه چقدر مرده سرم داغ دلم شاده با این می و باده سر سبزم امشب از هفت دولت آزاده مولا مولا یابن زهرا سلطان عشق دریاب ما را من هم مثل اجدادم هم بنده هم آزادم عبد این آقازادم بقیع وطنم گدای حسنم وقتی دلم پر آشوبه در خونه تو می کوبه با تو می شم پر آرامش چقدر صدات زدن خوبه فقیرت چی کم داره عبدت چه غم داره بقیعت توی قلبم صحن و حرم داره غرق نورم دریا دریا سلطان عشق دریاب ما را چشمامو رو غم بستم ساغر افتاد از دستم بس که امشب سرمستم دارم جار می زنم گدای حسنم دلای عاشق و شیدا میان به خونه ی زهرا همه می گیرن عیدی از ابالحسن علی مولا ازین جا تا اون بالا تا جنت الاعلا زمین و زمون می گن مولا علی مولا از امشب تا صبح محشر دم می گیریم حیدر حیدر

سرود - حسن مجتبی اومد و ماه خدا لقبش نوکرا شد رمضان الکریم مثل عقیقی که یمنش یه چیز دیگه ست این خونواده هم حسنش یه چیز دیگه ست دلمو به دریا میزنم یه افطاری منم ایشالا مهمون آستان قدس حسنم هستی حیدره این نفس مادره پسر فاطمه صاحب این عالمه امید ما همه توی صف محشره همنوا با بارون دم بگیر از دل و جون کریم بی بدل ، اومده نهر عسل یل جنگ جمل ، مرد سکوت و میدون پیش این آقا من همیشه به زیر دینم لطف حسن بوده اگه نوکر حسینم عاشقتم اهل قرنم ، فداییت یه تنم خوشم جاروکش آستان قدس حسنم

مدح - باید بچشد گرمیِ طوفانِ نجف را هرکس که ندارد تبِ سلطان نجف را ما را نه فقط بر سرِ این سفره نشاندند خورده است نبی هم کفی از نان نجف را بخشید خدا اولِ این ماهِ مبارک پیش از همه ی خلق مسلمان نجف را می خواست ببینیم کریمیِ علی را رو کرد خداوند حسن جانِ نجف را یک روز بیاییم و بسازیم مدینه بالای سرِ فاطمه ایوان نجف را دیدیم همه سروری آل علی را اول پسرِ مادریِ آل علی را جبریل شدم مثلِ کبوتر شدم امشب ای شوق ببین یک کَسِ دیگر شدم امشب نامت به لبم آمد و چسبید لبانم انگار پُر از قندِ مُکرر شدم امشب من از جبروت و جلواتِ تو شنیدم ای عشق به من حق بده کافر شدم امشب پیراهنم از عطرِ گلابت شده لبریز از لطفِ شما لاله ی قمصر شدم امشب آقا به ضریحی که نداری پَرِ من خورد پیشِ تو عجب نیست اگر زر شدم امشب باید که ببینند علی را حسنش را نقش شرف الشمس عقیق یمنش را آیینه بگیرید پیمبر شدنش را از روز ازل حضرتِ حیدر شدنش را زهرا به شکرخنده ی خود جشن گرفته شیرینیِ این لحظه یِ مادر شدنش را یوسف سرِ این کوچه دویده است ولی باز می دید در آن غُلغُله آخر شدنش را چشمی که حسد داشت به ذریه ی زهرا با رویِ حسن دید خود ابتر شدنش را بین الحرمین اند ملائک همه امشب تبریک بگویند برادر شدنش را تنها نه دل ما که دو عالم حسنیه است هر دو حرم کرببلا هم حسنیه است باید که علی چند پسر داشته باشد تا این که مدینه سه قمر داشته باشد مانند نبی کیست که در بینِ دو عالم از فاطمه ی خود دو جگر داشته باشد باید که پسر دار شوی تا که بفهمی شیرینیِ باغی که ثمر داشته باشد هرکس که از این ایل بود موقع رزمش در پنجه ی خود تیغِ دو سر داشته باشد باید که پس از نامِ علی ذکرِ حسن داشت تا تیغِ اباالفضل اثر داشته باشد آن چشم که دیدت چقدر مست شد آقا یک شهر پُر از کوچه ی بن بست شد آقا خورشید چرا نیمه ی شب بر سر بام است گو ماه نیاید که مرا ماه تمام است آن کَس که در این خانه غلام است امیر است آن کَس که امیر است بر این خانه غلام است “در مذهبِ ما باده حلال است ولیکن بی رویِ تو ای سرو گل اندام حرام است” با اینهمه حُسنی که شده جمع در اینجا حیران شده ام قبله کدام است کدام است هر کس که جمل بود و تو را دید نوشته است سوگند که صلح تو قیام است قیام است لایوم….بگو تا بگدازیم برایت ای کاش حسینیه بسازیم برایت شاعر : حسن لطفی

سرود - روی خونه ای از گل و خشت خدا نوشت اینجاست بهشت تو خونه ی زهرا و علی گل دل ما رو سرشت نور به آسمون می رسه از خونه ی مولا دل ماه رمضون می رسه از خشکی به دریا باز مرادمون می رسه از کریم عالم می ریم با اسمش به عرش اعلا با عشق پاک عزیز زهرا روی لبا نادعلی میاد ای جان سید اولاد علی میاد ای جان سبز شده دامن فاطمه ای جان صدای نوزاد علی میاد ای جان اومد عزیز مادر آب ابوتراب ختمی مآب خدا داره مهمونی میده برای این عالیجناب فصل فصل خدا فصل بهشت فصل بهاره شب شب دعا شب نماز شب قراره باز فرشته ها یکی یکی خبر میارن از آسمون پر از ستاره رسیده ماهی که سفره داره عرش پر از برو بیا شده ای جان حاجت فاطمه روا شده ای جان فرشته ها می شن تصدقش ای جان علی مرتضی بابا شده ای جان