وفات حضرت خدیجه (س)، مهدی رسولی

صدای تو رو داره می شنوه اونی که خدا رو صدا زده شب جمعه از خونه ی خدا یه سر به ضریح شما زده سامع الاصواتی حسین، مظهر اوصاف خدا استغاثه ست روی لبم زیر قبه ی کربلا الهی بازم دستمو بگیر، "اَجِرنا من النار یا مجیر" اونی که برام می مونه تویی، اونی که برات گریونه منم من از روزه به روضه می رسم، تا تشنه میشم گریه می کنم تشنه میشم اما دلم سوخته و غرق ماتمه واسه نوکر ماه رمضون مثل ماه محرمه به حق آقای "نِعمَ الامیر" ، "اَجِرنا من النار یا مجیر"

یا حضرت خدیجه سلام خدا به تو بی انتها درود فراوان ما به تو تو مادر ائمه ای ای مادر وجود دلهای اهل بیت همه مبتلا به تو اسلام زیر دِین فداکاری شماست کرده پیامبر همه عمرش دعا به تو از این قضیه قدر تو معلوم می شود وقتی دل سپرده چنین مصطفی به تو هر جا ز غصه های زمانه دلش گرفت یا درد دل به حیدر خود گفت یا به تو مدیون توست ماندن اسلام تا ابد زنده ست در دل همه این نام تا ابد بغضی ست در گلو که پریشان فاطمه ست اشکی ست در دو دیده که لرزان فاطمه ست چشم از نگاه مادر خود برنداشته مادری که امشبی ست مهمان فاطمه ست زهرا گرفته دست به دامان مادرش عالم اگرچه دست به دامان فاطمه ست چشمان فاطمه شده گریان مادرش چشمان نُه فلک همه گریان فاطمه ست دستی که دست دختر خود را فشرده بود بی جان، ولی هنوز به دستان فاطمه ست شبی که ذره ذره دلش آب تر شده لحظه به لحظه فاطمه بی تاب تر شده

مومنون آیه های قرآن اند گاه مقداد و گاه سلمان اند از عرب تا عجم مسلمان اند همه فرزندهای باران اند یا نوه یا نتیجه اند همه بچه های خدیجه اند همه سایه ات مستدام بر سر ماست خانه اش قبله گاه دیگر ماست نامش آرامش پیمبر ماست مادر فاطمه ست مادر ما مادرم ای تمام مادرها مادرم ای امام مادرها به فدایت تمام مادرها گرمی آشیان پیغمبر همسر مهربان پیغمبر یاد تو در روان پیغمبر نام تو بر زبان پیغمبر خاطرات تو گرمی شب اوست یاد تو آه حسرت لب اوست زن ولی مردتر از هر مردی جگر کفر را در آوردی قد عَلَم کرده پیش هر دردی تو بر اسلام مادری کردی نه فقط اُم مومنین هستی اُم اسلام، اُم دین هستی