میلاد سرداران کربلا 93 - میثم مطیعی و مهدی دقیقی

مدح - مهدی دقیقی - برداشت سپیده دم حجاب از طرفی بگرفت نگار من نقاب از طرفی گر نیست قیامت از چه رو گشته عیان ماه از طرفی و آفتاب از طرفی شاعر : شاطرعباس صبوحی *** امشب آوای خوشی روح فزا می آید لشکر نور از آن سوی فضا می آید بوی گل از نفس باد صبا می آید دسته دسته ملک از اوج سما می آید سجده آرید که بی پرده خدا می آید وز پس پرده امام شهدا می آید چشم گشوده جمال ازلی را بینید گل رخسار حسین بن علی را بینید آمد آن عبد خدایی که خدایش گویند انبیاء یکسره روحی به فدایش گویند خلق عالم همه پاسخ به ندایش گویند همه خوبان جهان جان ه فدایش گویند سر زتن در ره معشوق جدایش گویند سیّد جمع تمام شهدایش گویند خرّم آن لاله که عطرش همه جا را پر کرد رحمت واسعه اش ملک خدا را پر کرد خضر اگر تشنه شود،تشنه داغ لب اوست طوراگرشعله کشد زآتش تاب وتب اوست روزها یکسره روز وی وشبها شب اوست این نه کفر است خدا شیفته یارب اوست هر چه خاموش شود نور فشان کوکب اوست عاشقی مذهب او کرببلا مکتب اوست نور قرآن همه در مصحف رویش پیداست هرچه دل گم شده درحلقه مویش پیداست چاره ساز همه اما همه بیچاره او سرخ رو دین حق از سرخی رخساره او مصحف عشق شهیدان تن صد پاره او همه قرآن نازل شده در باره او انبیا دست گرفتند به گهواره او اولیا یکسره دلداده و آواره او اشک از دیده روان خنده به رویش بینید نقش گل بوسه احمد به گلویش بینید علی و فاطمه دادند ورا دست به دست عقل اول شده از جام نگاهش سرمست ای فدای پر قنداقه او هر چه که هست این حسین است حسین است که از روز الست زخدا عهد گرفت و به خدا عهد بست تنش از تیغ دریدوسرش از سنگ شکست بدنش زیر سم اسب و سرش بر سر نی گفت عاشق ره معشوق چنین سازد تی ای حرم خانه دل همچو خدا خانه تو آفرینش ز ازل سوخته پروانه تو آدم و حور و ملک یکسره دیوانه تو رشته جان جهان نرگس جانانه تو سرنوشت همگان نقش به پیمانه تو درّ مکنون خدا اشک غریبانه تو بس که بایاد غمت درسرما شور بود روز میلاد تو هم لیله عاشور بود آتش عشق تو شد صدر نشین دل ما با تولای تو آمیخته آب و گل ما در دو دنیا شده لطف و کرمت شامل ما توبه دریای بلا کشتی ما ساحل ما بذر نا کشته شده دوستیت حاصل ما ای قبول غم تو گریه نا قابل ما تو کز اول به غلامیت مرا پرورده ای حال اگر خوبم اگر بد تو قبولم کرده ای

سرود - مهدی دقیقی - باید باز بزنم دل رو به دریا باید سر بذارم به کوه و صحرا باید هرجوری هست برم مدینه بگیرم عیدیمو از دستِ زهرا ... اومده یارم یارم یارِ عزیزم جونمو امشب امشب به پاش میریزم از در خونش خونش بر نمیخیزم ... خونه نگو قبله مِ قبله نگو کعبه مِ کعبه نگو ضریح آقاست امشب دلم پر زده این درو اون در زده حرم نگو بهشت دنیاست ابی عبدالله حسین ثارالله .... اومد ارباب و شد جلو? سرمد حسابُ کتابِ عشقو بهم زد توی تقسیم نوکریِ آقا کار ما دیوونه از آب دراومد این آقا دنیا دنیا به زیر پاشِ هم? عالم عالم مستِ نگاشِ پایتخت این خلقت کربُبَلاشِ عرش خدا کربلا خون? ما کربلا مقصد کل عالمینِ جایی که حق حاضرِ خدا خودش زائره ضریح خوشگل حسینِ ابی عبدالله حسین

مدح - ماه عشق است ماه عشّاق است ماه دل‌ های مست و مشتاق است در میخانه ی کرم شد باز الدخیل این حریمِ رزاق است ریزه خوارش فقط نه اهل زمین جرعه نوشش تمام آفاق است بی‌حساب است فضل این ساقی شب جود و سخا و انفاق است بین دل‌های بیدلان امشب با سر زلف یار میثاق است شب زلف مجعّدش ?والّیل? صبح چشمش به عالم اشراق است ?قبره فی قلوب من والاه? حرمش قبله گاه عشّاق است ماه شعبان رسید! ماه سه ماه کربلا می رویم! بسم الله السلام ای پناه مُلک و مکان در ید قدرتت عنان جهان رفته قنداقه ات به عرش خدا تشنه ی پای بوسی‌ات همگان در طوافت قیامتی شده است می‌رسد هر فرشته با هیجان پَر قنداقه ی تو می‌بخشد پر و بالی به فطرس نگران عطر و بوی ملیح پیرهنت مانده در خاطر نسیم جنان تا ببوسد لبان أطهر تو رحمت واسعه گشوده دهان از سر انگشت پاک مصطفوی جرعه جرعه بنوش شیره ی جان خواند جدّت ?حسینُ منّی? را ?وَ أنا مِن حسین? را تو بخوان با تو جود و شجاعت نبوی‌ست ای شکوه حماسه‌های عیان در نمازت شبیه فاطمه ای بین میدان علی ست جلوه کنان چشم‌های تو مرز خوف و رجاست قَهر و مِهر تو آتش است و امان رحمت محض! یا ابا الأیتام! پدری کن برای عالمیان ای که آقائی تو بی‌حد است باز ما را به کربلا برسان شب جمعه شمیم سیب حرم منتشر می‌شود کران به کران روضه‌هایت بهشت اهل ولاست چشم ما چشمه‌های کوثر آن ?وَ مِنَ الماءِ کُلَّ شَیءٍ حَیّ? اشک‌ها از غمت همیشه روان السلام ای شهید روز دهم السلام ای امام تشنه لبان تا ابد در فراز پرچم توست خون سرخت همیشه در جَرَیان کربلای تو از ازل بوده‌ مبدأ حرکت زمین و زمان شب سوم رسیده‌ای، ای ماه السلام علیک ثارالله السلام ای نگین عرش برین سروِ بالا بلند اُم بنین گره از گیسوان خود وا کن هر سر موی توست حبل متین جذبه‌های نگاه هاشمی‌ات ماه را می‌کشد به سوی زمین عبد صالح! مُواسِیِ لله! پدر فضل! روح حق و یقین! به حضورت گشوده دست، فلک به قدوم تو سوده عرش، جبین شاعر : یوسف رحیمی