وفات حضرت زینب (س)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

حالا که حرف، حرف بهار است و یار نیست این روزهای بعد زمستان بهار نیست نامش هزار و چهارصد و چندمین عزاست عیدی که بی تو آمده و شرمسار نیست خوشبخت آنکه خانه ی دل را تکانده است بر فرش خانه ی دل من جز غبار نیست هر چند بهتر است نیایی به شهر ما اینجا دلی برای شما بی قرار نیست نام تو بر لب من، در دل هوای غیر این راه و رسم عاشقی و انتظار نیست در کربلا نفس زده ایم و برای ما دیگر هوای هیچ کجا سازگار نیست اندازه ی تمام جهان گریه می کنی روضه به هر بهانه اگر برقرار نیست زینب عزای پنج تن آل کبریاست بدبخت آنکه در غم او سوگوار نیست بی بی که آن قدر گریه کرد برای برادرش هر کس که دید گفت دگر ماندگار نیست

ای نور چشم مادر زینب بیا بیا ای میهمان بی سر زینب بیا بیا این لحظه های آخر زینب بیا بیا کُشتی مرا برادر زینب بیا بیا پایان عمر پر تب و تابم رسیده است مویم سپید گشته و قَدم خمیده است یک سال و نیم آب شدم در عزای تو یک سال و نیم سوختم از ماجرای تو یک سال و نیم زینب و سوز نوای تو یک سال و نیم روضه ی کرب و بلای تو پا رو به قبله دارم و وقت شهادتین لب تشنه ام به یاد لب تشنه ات حسین کابوس هر شبم شده گودال قتلگاه با چکمه روی سینه ات ای شاه بی سپاه انداخت چنگ در موی تو خصم روسیاه هی می کشید بر گلوی خشکت، آه آه یک سال و نیم سوختم و باز ساختم در شعله های سرکش داغت گداختم با یاد دست و پا زدنت زیر آفتاب بیش از هزار زخم تنت زیر آفتاب بردند پیراهنت زیر آفتاب از نعل تازه لِه شدنت زیر آفتاب ای روح و جان خسته ی من مبتلای تو خواهم در آفتاب بمیرم برای تو رنگ بنفشه گشت سر و روی بچه ها پیچید کعب نیزه به پهلوی بچه ها تنها نه گوشواره، النگوی بچه ها معجر کشیده می شد و گیسوی بچه ها از بین خیمه ها ی تو آتش زبانه داشت دست همه برای زدن تازیانه داشت

خورشید سنگ خورده ی هر شهر شد سرت می ریخت پای نیزه ی تو اشک مادرت جایی برای نیزه زدن داشت حنجرت شد ذوب در هوای سرت قلب دخترت از حرمله نگو در آن بین گرگ تر آخه سرنیزه بود از سر اصغر بزرگتر افتاد زیر پا سر آب آور تو آه کنج تنور و تشت طلا و سر تو آه ته مانده ی شراب و سر اطهر تو آه دِق مرگ شد کنار سرت دختر تو آه ای خواهرت فدای لب ارغوانی ات کارم همیشه و همه جا نوحه خوانی ات شد بسته بین سلسله ها دست های من خندید شام بر من و بر گریه های من انداختند نان تصدق برای من وا شد به بزم رقص و مِی و طعنه پای من از داغ دختر تو چه ها بر سرم گذشت نیلوفرانه از بَرِ چشم ترم گذشت از آه غم لبالب و از گریه ها پُرم از شام و کوچه کوچه ی این شهر دلخورم مجروح مانده شانه و خاکی ست چادرم جانم به لب رسیده دل از تو نمی بُرم بازم ز شهر مادری ام دور گشته ام با عشق یک نگاه تو از جان گذشته ام یک سال و نیم رفت و شب آخر من است بر باد رفته یکسره خاکستر من است پیراهن تو یوسف من در برِ من است در انتظار پای تو چشم تر من است عباس را بگو که غمت قوت زینب است در حسرت دو دست تو تابوت زینب است ******************************** شبهای جمعه دلم غرق آهه زهرای مرضیه تو قتلگاهه با ناله میگه "بُنیَّ بُنیَّ" این کشته لب تشنه و بی گناهه وای حسینم چرا سر نداری وای بمیرم که مادر نداری

یه دختری که همه عمرش غریب بود از ابتدا یه خونه بود و یه مادر بود، شروع شد این ماجرا چهار ساله بود که مادرش پرپر زد غربت از اون روز خونه شون رو در زد تشییع جنازه دیده خانوم ای داد روی مزار مادر اون شب افتاد زینب زینب مثل کوهی محکم زینب زینب عجینه با تو غم روزا گذشتند، رسید وقت وداع با شیر خدا قمر شکست و شکست زینب، شهید میشه مرتضی حالا حسن شد تکیه گاه خانوم حالا برادر شد پناه خانوم انگار نمیشه خوش بمونه زینب دیده که تشییع غرق خونه زینب ای وای ای وای حسن غرق خونه ای وای ای وای که وقت بارونه زینب زینب مثل کوهی محکم زینب زینب عجینه با تو غم چه سر گذشتی، چه دنیایی، جدایی از راه رسید چه روزگاری، کسی اشک چشم زینب رو ندید وقت وداعش با حسینش دق کرد می گفت برو اما دوباره برگرد آخر تو گودال غرق خون شد ای داد زینب همون جا پای نیزه جون داد ای وای ای وای داره خون می باره ای وای ای وای میون بازاره

این مدتی که می گذرد در عزای تو روزی نبوده اشک نریزم برای تو با یاد آخرین شب پیش تو بودنم یک شب نبوده روضه نگیرم برای تو یک سال و نیم شمع شدم سوختم حسین یک سال و نیم آب شدم در عزای تو ای کاش لحظه ای که رسد جان من به لب بودم کنار قبر تو در کربلای تو ای کاش لحظه ای که می آیی به دیدنم از تن سرم بریده شود پیش پای تو جان می دهم به بستر مرگم در آفتاب مثل تن به خاک بیابان رهای تو بر روی سینه پیرهنت را گرفته ام تا اینکه باز زنده شود ماجرای تو گودال بود و وِلوِله ی نیزه دارها گم بود بین هلهله هاشان صدای تو گودال بود و پیرهن و نعل اسب ها ای کاش بود خواهرت آنجا به جای تو چیزی برای ما ز تو باقی نذاشتند تقسیم شد عمامه و خود و ردای تو

سلام ایزد منان به زینب کبری سلام باطن قرآن به زینب کبری سلام نفس پیمبر به حضرت زینب سلام ساقی کوثر به حضرت زینب بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه ی عشق حسینم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

ای دین حسین، آیین حسین تضمین حسین، تسکین حسین خونین حسین، ای وای حسین دلبر حسین، برتر حسین سرور حسین، بی سر حسین ای وای حسین، ای وای حسین ایمان حسین، قرآن حسین ای جان حسین، جانان حسین عطشان حسین، عریان حسین ای وای حسین، ای وای حسین مظلوم حسین، ای وای حسین مهموم حسین، مغموم حسین محروم حسین، مغموم حسین ای وای حسین، ای وای حسین

یا حسین یا حسین یا حسین جان سلسله ی موی دوست حلقه ی دام بلاست هر که در این حلقه نیست، فارغ از این ماجراست یا حسین یا حسین یا حسین جان آب حیات من است خاک سر کوی دوست گر دو جهان خرمی است، ما و غم روی دوست یا حسین یا حسین یا حسین جان بر در دل می زنند نوبت سلطان عشق ما و جنون می دهیم وعده ی به میدان عشق یا حسین یا حسین یا حسین جان ای به سر کوی تو، مسکن و مأوا مرا خاک درت خوش تر از جنت الاعلی مرا یا حسین یا حسین یا حسین جان روی نیازم کجاست، سوی حسین است و بس قبله ی قلبم کجاست، کوی حسین است و بس سلسله ی عشق را سلسله جنبان خداست سلسله ی عشق چیست، موی حسین است و بس

الحمدلله که سالمو با تو شروع می کنم آقا الحمدلله فقط میگم حسین حسین هر جای دنیا کاسه ی خالی مو عشق تو پر کرده من گنه کارو شبیه حُر کرده مدیونم از اول عمر ارباب به تو و کَرَمت تحویل نمیدم سالمو آقا نبریم حرمت محول الاحوال، آقام آقام آقام تشنه لب گودال، آقام آقام آقام دلتنگت هستم، یه کاری کن زیاد بیام حرم زیارت الحمدلله خیال من راحته با تو از قیامت جوونیمو نذر جوون تو کردم از در این خونه محاله برگردم من جز تو به هیچکی حسین امید ندارم به خدا آقا شب اول قبر بالا سر من تو بیا محول الاحوال، آقام آقام آقام تشنه لب گودال، آقام آقام آقام الحمدلله بی اختیار دلم می گیره میگم هر بار درد دلامو یه گوشه ای میون هیئت به علمدار عشق من ابالفضله گفتم اینو هر جایی من ندیدم آقاجون مثل تو تو آقایی ای اسم تو حک شده رو سربند همه شهدا بیچاره ی عشق تو اَند حتی همه ارمنیا محول الاحوال، آقام آقام آقام تشنه لب گودال، آقام آقام آقا

این دل تنگم غصه ها دارد گوئیا میل کرب و بلا دارد کربلا کربلا کربلا کربلا می روم بینم در کجا زینب شکوه از شمر بی حیا دارد