شهادت امام موسی کاظم (ع) 93 - میثم مطیعی و امیر عباسی

روضه - از طعنه های دشمن نادان چه می‌کشید بین کویر، حضرت باران چه می‌کشید در بند ظلم و کینه‌ی قوم ستمگری تنها پناه عالم امکان چه می‌کشید خورشید عشق و رحمت و نور و سخا و جود در بین این قبیله‌ی عصیان چه می‌کشید با پیکرش چه کرده تب تازیانه ها با حال خسته گوشه‌ی زندان چه می‌کشید شکر خدا که دختر مظلومه اش ندید بابای بی شکیب و پریشان چه می‌کشید اما دلم گرفته ز اندوه دیگری طفل سه ساله گوشه‌ی ویران چه می‌کشید با دیدن سر پدرش در میان طشت هنگام بوسه بر لب عطشان چه می‌کشید وقتی که دید چشم کبودش در آن میان خونین شده تلاوت قرآن چه می‌کشید می گفت با لب پر از آهی که جان نداشت:‏ ای کاش هیچ سنگدلی خیزران نداشت شاعر : یوسف رحیمی

زمینه - عباسی - آه و واویلا صد آه و وایلا از جفا پرپر شد گل زهرا دل شده محزون از سوز آه او کنج زندان شد قتلگاه او مصطفی بر تن رخت عزا دارد مادرش زهرا ناله ها دارد سندی کافر بر پیکرش میزد پیش چشمان مادرش میزد روزه بود و وای از حال غمدارش تازیانه بود قوت افطارش روضه میخوانم با دیدگان تر گشته تابوتش تخته ای از در بسته بود از ظلم ِ خصم رُسوایش غل و زنجیر ِ کینه بر پایش در غل و زنجیر شد عاقبت آزاد کربلایی شد وادی بغداد

واحد - از تو نمانده غیر از، عبایی، در کنج زندان وای از تن نحیف و امان از، این چشم گریان زندان شده اسیرت، هر لحظه گوشه گیرت از تو خجالت می کشد این تازیانه یکبار بهر تسکین، وا کن زبان به نفرین جان ها فدای این سکوت عاشقانه امشب میان سجده آقا دعایمان کن زندانیان خویشیم از خود رهایمان کن ‏?مظلوم امام کاظم?‏ جُرمت دراین زمانه، چه بوده،جز بی گناهی؟ در چاه غم اسیر است، خدایا،آخر چه ماهی؟ گرچه غمت به سر شد، دل تنگ دختر خود-‏ ماندی و مانده حسرتش به دل هماره داری عجب نوایی، معصومه ام کجایی؟ بابایت امشب بیقرارت شد دوباره آری... دل تو هرشب، گشته هواییِ او پُر کرده آسمان را، بابا کجاییِ او!‏ ‏?مظلوم امام کاظم?‏ باب المراد عالم، به روی، دوش غلامان تشییع پیکر تو، کجا و، آن شاه عطشان!‏ ای یوسف گرفتار، گرچه تو دیدی آزار اما تنت به زیر دست و پا نمانده گرچه غریب و تنها، بودی همیشه اما طفلت دگر آواره در صحرا نمانده بی خواب کربلا وبی تاب کاظمینیم عمری در انتظارِمنتقم حسینیم ‏?مظلوم امام کاظم?‏ شاعر : امیر رضا یزدانی

واحد تند - ندارد هیچ کس در این دل زندان نشان از من نه من دارم خبر از خانه ام نی خانمان از من تن من با دل زندان و زندانبان شده هرنگ پذیرائی کند با تازیانه میزبان از من به حال من دل آن آهن زنجیر می سوزد نمی خواهد که گردد دور زنجیر گران از من سرم را جز سر زانو کسی در بر نمی گیرد صبا لطفی! خبر بر غمگسارانم رسان از من در زندان به رویم بازخواهد شد ولی روزی که نبود هیچ باقی غیر مشتی استخوان از من الهی من هم از تو همچو زهرا مرگ میخواهم به لب آورده ام جان؛ گیر ای جانانه جان از من شاعر : حاج علی انسانی

شور - باز امشب در هوای بارانم دلتنگ خاطرات یارانم می آید از جبهه ها عطر ناب کربلا ماییم و یاد شما … آه ای شهیدان یا لیتنا کنا معک، ذکر لبهاتان، خونتان جاری در ره جانان دلگیر از کینه ها بی مهری ها دلگیر از این همه قهر و غوغا ماییم و یاد شما یاد آن مهر و وفا یاد آن شور و نوا … آه ای شهیدان یا لیتنا کنا معک، ذکر لبهاتان، خونتان جاری در ره جانان ما بر عهد شهیدان می مانیم مست جانان و مرد میدانیم ذلت بر ما شد حرام ماییم و شور مدام ماییم و راه امام … هم چون شهیدان یا لیتنا کنا معک، ذکر لبهاتان، خونتان جاری در ره جانان شاعر : محمد مهدی سیار

روضه - امشب از داغ عزیزی چشم ما بارانی است کشتی ما غرق در این ساحل طوفانی است جسم و جان ما فدای غربت این سلسله آنکه ما را کرده است آزاد خود زندانی است بس کرامت دیده از زندانی مظلوم خود آنکه شغلش سالهای سال زندانبانی است دشمنانش نیز در جشن اند و زهرا در عزا حال و روز دوستانش بی سر و سامانی است مشهد و قم غرق سوزند و مدینه غرق آه هر غریبی در حریمی گرم روضه خوانی است روزگاری دست مادر را و روزی دست تو غم از آن دستی که از ما خوبتر میدانی است شاعر : جواد شیخ الاسلامی ‏