شهادت امام موسی کاظم (ع) مجید بنی فاطمه

سخته از قفس پروازه یه مرغ پر شکسته سخته رو زمین افتادن با دست و پای بسته سخته که ببینمم بچه هام واویلا نشنوه کسی آه صدام واویلا حلقه غل و زنجیر دشمن تا کرده شبیه کمرم ساق پام واویلا خدا بخواد دارم میرم از زندونی که تاریکه خدا بخواد پر می کشم وقت پروازم نزدیکه یا باب الحوائج یا موسی ابن جعفر با شکنجه ها مأنوسم روی تنم نشونه است روزه دارم و افطارم با ضرب تازیونه است دشمن بی حیا بد زبونه واویلا باز من و رو زمین می کشونه واویلا وقتی که می چکه اشک غربت از چشمام زخمای صورتم رو می سوزونه واویلا خدا بخواد تموم میشه شب های سخت زندونم خدا بخواد تموم میشه اشک چشمای گریونم یا باب الحوائج یا موسی ابن جعفر

منو دریاب تشنمه ، به کرمت محتاجم منو دریاب حسین ، به حرمت محتاجم منو دریاب امشب بدجوری سرگردونم من محتاجو از بیراهه برگردونم وقتی خسته‌م چه حالی داره گریه تو لحظه‌هایی که من به یاد تو هستم دخیل اشکمو از این راه دور به نخ‌های پرچمت بستم چه حالی داره پر زدن تو هوای بارونی غمت هربار نگاهی کن به من منِ دلشکسته رو قد یک ‌نفس دریاب دلتنگتم مثه ابر پریشونم بی‌تو بی‌تاب و گریونم بده راهو نشونم میخوام آقا گدا باشم توی کرب و بلا باشم یا بمیرم یا باشم ?آقام آقام ، آقام آقام? هنوزم ‌من یادمه ، با غم تو خو کردم به تو دلگرمم‌ حسین ، بدون تو دلسردم با غم شیرینت دنیامو می سازم‌ من همیشه پای عشق تو دل می بازم‌ من شاه بی سر همیشه اجازه‌ی مادرت شده نوکری تو کارم همیشه لطف تو‌ شده شاملم‌ که تو‌سینه عشقتو دارم همیشه با غمت شده چشمای پر از التماس من دریا چی میشه جون‌بدم‌یه روزی یه گوشه از کربلای تو آقا دلتنگتم خودت میدونی بی‌تابم کویر خشک و ‌بی‌آبم بیا یک‌ شب به خوابم غم ‌تو توی چشمامه عشق تو دین و دنیامه تا قیامت باهامه ?آقام آقام ، آقام آقام?

حبیب با حبیب خود، به خلوتی صفا کند ندانم از چه بی گنه عدو به او جفا کند سرشک غربتش روان نوا زند زنای جان نهان ز چشم دشمنان بدوستان دعا کند به پیکرش نشانه ها به سینه اش ترانه ها که زیر تازیانه ها رضا رضا رضا کند به دست ها سلاسلش زغصه سوخت حاصلش چه می شود که قاتلش زفاطمه حیا کند فتاده در ملالها به عشق شور و حال ها در آن سیاه چالها خدا خدا خدا کند فتاده دیگر از نوا برو به دیدنش صبا بپرس مرغ کشته را کی از قفس رها کند؟ بخاک بی کس سرشکسی نبود در برش کجاست تا که دخترش اقامه عزا کند اثر نمانده از تنش دلا برو به دیدنش بگو عدو زگردنش غلی که بسته واکند به هر دلیست ماتمش شکسته کوه را غمش عجب مدار ?میثمش? قیامت ار به پا کند