ولادت امام حسین (ع) 97 - حنیف طاهری

سرود - نوکرم و داد می زنم داد می زنم اربابم حسینه مستم و فریاد می زنم داد می زنم اربابم حسینه امشب اومد اونی که یه عمره نوکرش هستم خاک پای خودش و پسر و برادرش هستم هزار بار به خلقتت تبارک حسین جان تولدت مبارک توی بهشت پیشت عالیه جای ما تو حرمت امشب خالیه جای ما روضه ی رضوان اومده جان اومده اربابم حسینه سوم شعبان اومده جان اومده اربابم حسینه روی ماهش شمع دل افروز شب تارم خاک پاشه شفای درد دل بیمارم الهی به آبروی حسین بمیرم در آرزوی حسین روی نیاز من روی دل آراته دوای درد من خاک کف پاته حضرت دلدار رسیده یار رسیده اربابم حسینه معنی ایثار رسیده یار رسیده اربابم حسینه از راه اومد بانی اشک روضه و هیئت کاشکی من هم بشم شهید راه این نهضت مکتبت شده راه شهادت حسین جان به محضرت ارادت از این تن خاکی عروج من با تو بر ندار از نوکر یه لحظه چشماتو امشب اومد اونی که یه عمره نوکرش هستم خاک پای خودش و پسر و برادرش هستم هزار بار به خلقتت تبارک حسین جان تولدت مبارک

مدح - امشب به بیت فاطمه رضوان گل افشانی کند روح القدس مدحت گری ، حورا غزل خوانی کند گیتی به تن پیراهن از ، انوار ربانی کند شادی و غم با دل صفا پیدا و پنهانی کند در سینه های سوخته آتش گلستانی کند زیبد جهان هستی خود ، یکباره قربانی کند ریحانه ختم رسل فرزند زهرا آمد آری حسین بن علی (ع) امشب بدنیا آمده امشب به روی دست خود ، قرآن گرفته فاطمه امشب ز باغ آرزو ، ریحان گرفته فاطمه امشب ز دریای ولا ، مرجان گرفته فاطمه امشب ز داور گوهر ایمان گرفته فاطمه امشب برای اهل دل ، جانان گرفته فاطمه امشب حسینش را به بر چون جان گرفته امشب در عاشورائیان بر پا شده شوری دگر از خانه زهرا رود بر آسمان نوری دگر در سیر دریای ولا دل گوهرش را یافته یا جان بظلمات بلا روشنگرش را یافته باطل شده سر در گم ، حق محورش را یافته بستان سرسبز ولا آب آورش را یافته نخل امید فاطمه برگ و برش را یافته فطرس به پرواز آمده بال و پرش را یافته از آسمان و از زمین آید به گوش این زمزمه ای عاصیان ای عاصیان آمد حسین فاطمه شور آفرین عاشقان با شور عاشورا است این مشعل فروز بزم جان روشنگر دلهاست فاطمه ریحانه ختم رسل دردانه زهراست این ماه امیرالمونین مهر جهان آراست این توحید از سر تا بپا قرآن ز سر تا پاست این وجه خدا خون خدا عبد خدا سیماست این گویم اگر در وصف او از انچه هست آگاهیم ترسم که هر کس بشنود خواند حسین اللهیم جان بحر و او در دانه اش دل باغ ، او ریحانه اش هستی همه دلداده اش عالم همه دیوانه اش ایثار شمع محفلش خلقت همه پروانه اش خلق زمین و آسمان یکسر گدای خانه اش سرمست از جام جنون دیوانه و فرزانه اش مرهون لطف و مرحمت هم خویش هم بیگانه اش چشم همه دریای او قلب همه صحرای او هر جا شده کرب و بلا هر لحظه عاشورای او فطرس بپا فطرس بیاشور حسینی ساز کن درد درون خویش را ابراز کن ابراز کن حرف دل بشکسته را آغاز کن آغاز کن پروانه شو پروانه شو پرباز کن پرباز کن برگرد شمع روی او پرواز کن پرواز کن نازی بکش زان نازنین بر خلق عالم ناز کن عین الحیوه عاشقان در عالمین است این پسر باب النجاه عاصیان یعنی حسین است این پسر شاعر : غلامرضا سازگار