وفات حضرت زینب (س) مجید بنی فاطمه

هوای آسمون دارم اگرچه زخمیه بالم یه سال و نیم بعد از تو هنوز هم گرم گودالم یه سال و نیمه که رفتی یه سال و نیمه داغونم یه سال و نیمه که هر روز من از ذبح تو گریونم اونایی که جوون دادن دیگه از زندگی سیرن جوونای بنی هاشم مگه از خاطرم میرن یادت میاد غریبونه گل پرپر رو آوردی با هفده تا علی اکبر علی اکبر رو آوردی گمونم یادته قاسم چه جوری دست و پا می زد لگدکوبش که می کردن تو رو تنها صدا می زد تموم روز و شب میگم با خورشید و هلال ماه امانت داری هم سخته امانت باشه عبدالله تو ذهنم روضه ها دارم تمنای رباب تو سوالش از علی اصغر خجالت از جواب تو نمیگم دیگه از گودال یقینا گفتنش سخته تو رو ذبح القفا کردن برا من گفتنش سخته

برای سر تو برادرم یه دنیا دلشوره دارم شد آرزوی خواهرت تنها با قلب بی قرار کاشکی سر تو رو زمین اروم بزار نیزه دار تو بازار خجالت از سرت کشیدم تو بازار به آخرین نفس رسیدم تو بازار به جون مادرم بریدم می بینی نمی بینه چشمام نمونده رمقی به پاهام خدایا چه سر و صدایی دم این دروازه شام می خنده حرمله حسین چشمات و وا کن و ببین اطراف نیزه علی پا می کوبه رو زمین تو بازار حراج روسری و معجر تو بازار رو نیزه ها علی اصغر تو بازار رسیده کار ما به آخر رسیده نفسای آخر میفتم یاد تو برادر تو گودال سر تو رو میبرن بمیرم برای مادر میزد صدا تو رو حسین وای از کبودی تنت دریای خون شدی چرا حتی نمونده پیکرت بنی تو رو به خاک و خون کشیدن بنی سر از تنت چرا بریدن بنی پاشو که تا حرم رسیدن

قاصدکا همه بدونن روز آخریمه بذار که تشنه جون بدم چون سهم خواهریمه یا حسین ببین خمیده قدم حالا شده اسم تو اَشهدم وای برات گریه کردم هر شب وای نیفتاده اسمت از لب وای بگو ای طبیب هر تب که راضی شدی از زینب منو ببخش اگه تا حالا واسه تو نمردم منو ببخش اگه برات کم تازیانه خوردم منو ببخش اگه تنت رو دست خاک گرم صحرا سپردم یا حسین ببین خمیده قدم حالا شده اسم تو اَشهدم