ولادت امام محمد تقی (ع) مجید بنی فاطمه

جمعند همه دور و بر خاته سلطان حتما خبری هست در خانه سلطان بعد از گذر چند دهه چشم به راهی از راه رسیدی ثمر خانه سلطان بیت الحرم از شوق سرش گرم طواف است دور سرت آقا به سر خانه سلطان بی لطف تو بازار کرم نیز کساد است پس خوبترین اسم برای تو جواد است گیسوی شکن در شکن از راه رسیده در موسم غربت وطن از راه رسیده یک شهر سر سفره احسان تو هستند انگار دوباره حسن از راه رسیده ای صاحب آن دست کریمی که عطایش پیش ار عرق شرم من ازز راه رسیده در تیرگی موی تو خورشید عیان است آن را که عیان است چه حاجت به بیان است این بال و پر سوخته را یار نگه دار در سلسله عشق گرفتار نگه دار حالا که طبیب دل بیمار تو هستی ما را به دل سوخته بیمار نگه دار ای دلخوشی ضامن آهو دل ما را پشت در این خانه نگه دار نگه دار امشب که گره خورده به گیسوی تو جانم تا پنجره باز ضریحت برسانم وقتی که در این قوم محمد شده باشی باید که همین قدر سرآمد شده باشی هر جا که رسیدیم سخن از کرم توست حق داشتی آقا که زبانزد شده باشی حس می کنم آن عطر علی اکبریت را وقتی سحر از کوچه ما رد شده باشی سر شاخه طوبی ثمر آل ندارد ارباب شدن طفل و کهنسال ندارد غیر از غم دلدار در این سینه غمی نیست جز سینه ارباب برایش حرمی نیست یا رب به سر زلف علی اصغر ارباب بالاتر از این اسم برایم قسمی نیست گهواره نشین حرم آن روز نشان داد شش ماه در اولاد علی عمر کمی نیست تا گرد روی گنبدشان راه نجات است شش ماهه این طایفه صاحب درجات است در بستری از گل بگزارید تنش را تا باد اذیت نکند پیرهنش را ای مردم عالم به تماشا بنشینید این خواستن و سوختن و ساختنش را هم قد عمو شد که مبادا بگزارد روی دل مادر غم رعنا شدنش را دیگر عرق شرم به پیشانی آب است خشکی بیابان اثر آه رباب است

از باب الجواد تا باب المراد پر بگیر با انبیا از صحن پدر تا صحن پسر راهی نیست با دل بیا . بیا کاظمین و پرت رو رها کن بیا با وجودت آقاتو صدا کن برای ظهور امام زمانت دعا کن . پسر امام رضایی دوستت دارم خدایی سایه ت رو سرم سلطان کرم تو کرم مثل حسن . لطفت بی حده مسکین اومده خالیه دستای من همین که تو هستی منم خوبه حالم بریز از نگاهت که پر شه پیاله م چه خوبه به اسم تو داره تموم میشه سالم صاحب دلم جواده از سرمم زیاده پسر امام رضایی دوستت دارم خدایی از باب الجواد تا باب المراد پر بگیر با انبیا از صحن پدر تا صحن پسر راهی نیست با دل بیا امشب بی ریا با حاجت بیا یا علی اصغر بگو آروم تا سحر اسمش رو ببر کم نذار بهتر بگو با دست کوچیکش دعا مستجابه چه معصوم و آروم تو گهواره خوابه علی اصغری که همه ی وجود ربابه بوسه ی حسین به روشه تو بغل عموشه پسر امام رضایی دوستت دارم خدایی از باب الجواد تا باب المراد پر بگیر با انبیا از صحن پدر تا صحن پسر راهی نیست با دل بیا بیا کاظمین و پرت رو رها کن بیا با وجودت آقاتو صدا کن برای ظهور امامِ زمانت دعا کن پسر امام رضایی دوستت دارم خدایی ز شیرخوار حسین و ز شیر حق کن یاد به نام نامی ابن الرضا امام جواد

به فتوت به جوانمردی مولا به علی تکیه کرده همه مردی دنیا به علی رو به هر کس بزنی غیر علی باخته ای ما که داریم فقط روی تمنا به علی رو به کعبه ست نماز من کاهل اما رو کند وقت عبادات مصلی به علی نه فقط مسجد الاقصی و نه تنها کعبه دین دارد به خدا دیر و کلیسا به علی هر که در خط کسی هست به او خواهد رفت خط به خط رفته فقز خط معلی به علی طفل را دست کسی غیر ولی نسپارد کار ما را که سپردند دو عالم به علی زشت و زیبا و بد و خوب هر آنچه باشد چشم ها می کند آخر متوفی به علی عرش پر می شود از بانگ هنی هل لک تا که کوثر بدهد آب گوارا به علی یک جهان فاصله بین من و قنبر باشد دو قدم فاصله ما بین خدا تا به علی نه فقط زمزمه نیمه شب پیغمبر ذکر در سجده مولاست خدایا به علی عین لاحول ولا قوة الا بالله ست ذکر لاحول ولا قوة الا به علی ماه جز حضرت خورشید ندارد قسمی قسم ماه حرم بود به زهرا به علی مشک را داد سکینه به عمو قطره آبی برسان حضرت دریا به علی