فاطمیه دوم 96 - شب سوم - محمود کریمی

نهالی بودم و بی تو به جان من تبر افتاد من آن طفلم که از چشمم فقط خون جگر افتاد کمی نان خشک بود و عمه آن را هم تصدق کرد کمی خرما به ما دادند آن هم در سفر افتاد پدر در شانه‌ هایم درد دارد می کُشد من را لباسم راه راه است آه رد چوب تر افتاد شبیه مادرت هستم پس از دستی که بالا رفت شبیه مادرت هستم پس از روزی که در افتاد ندیدی شاخه ی نخلی که می سوزد چه می پیچد ولی روی سر ما چند تایی شعله ‌ور افتاد اگر در راه می ماندم جوابش بود با عمه خودم دیدم که در کوچه به جانش با کمر افتاد تو را آورد از قصر و به این ویرانه پرتت کرد دوید عمه ولی قبلش طبق افتاد، سر افتاد سرت در تَشت زر بود و فقط می زد، فقط می زد به انگشتم نشان دادم ببین عمه پدر افتاد ببین زوری نمی خواهند دندان‌ های شیری ‌ام

اینجا چقدر دور و برم داد می کشند افتاد هر کجا گذرم داد می کشند از نیزه دارها که توقع نداشتم طفلان شام هم به سرم داد می کشند بر می خورد به من، چقدر بر سر رباب تا ناله می زند پسرم، داد می کشند با این طناب حق بده من هم زمین خورم وقتی نمی شود بپرم، داد می کشند می مانم از مسیر که قدری نفس کشم تا تیر می کشد کمرم، داد می کشند زنجیر بر نیزه بودی و دل من رفت عمه گفت آهسته تر بگو پدرم، داد می کشند نمی شود که بخوابیم، می پریم هی وقت خواب روی سرم داد می کشند

چرا رنگ لبت چون ارغوان است گمانم جای چوب خیزران است فهمیده ام در این شهر معنای سیری ام را با پشت دست خوردم دندان شیری ام را گفتم به بلبلی که دوای فراق چیست از شاخه گل فتاد به خاک و تپید و مُرد

بابا با پای پُر ورمم، دردسر حرمم همه میگن خیلی شبیه مادرمم شکایتم از اون نامرد بی دینه از اون شب تاریک چشام نمی بینه از دست سنگینش سرم چه سنگینه تو روی نی بودی و من بین بیابون پریدم ار خواب ولی لرزون و هراسون بخون حکایت رو، درد جسارت رو، از چشم پر خون بابا با پای پُر ورمم، دردسر حرمم همه میگن خیلی شبیه مادرمم پشت تموم این همه بلا دوره رسیدی و بین تشت طلا نوره اگه بیام با تو نور علی نوره قد خمیده م ببین اون لرزش دستم موی سپید من و دندون شکسته م منو ببر بابا که من مثل زهرا خسته ی خسته م بابا زهرای کوچیک تو، تو آرزوی توئه دلم توی سینه ام عین گلوی توئه بابا با پای پُر ورمم، دردسر حرمم همه میگن خیلی شبیه مادرمم موهام پر از خاکه، پاهام پر از خاره نمی دونی زخمام چه سوزشی داره خوابم میاد اما هق هق نمی زاره دشمن با سرنیزه به جون حرم افتاد اونقدر دویدم چادرم از سرم افتاد صد دفعه افتادم درست همون جور که مادرم افتاد بابا یاس پُر آبله ام، زهرای قافله ام اسیر دستای سنگی حرمله ام بابا با پای پُر ورمم، دردسر حرمم همه میگن خیلی شبیه مادرمم

من دلم پیش کسی نیست، خیالت راحت منم و این دل دیوانه ی خاطرخواهت

بر طاق آسمان نجف نام فاطمه است بالای آستان نجف نام فاطمه است حتی اذان صبح علی چیز دیگری است سرتاسر اذان نجف نام فاطمه است فهمیده ام که روزی این شهر دست کیست دیدم به هر دکان نجف نام فاطمه است این شهر مِلک حضرت زهراست، مِهر او هر جا روی میان نجف نام فاطمه است جان مدینه جان جهان نام مرتضی است ای جان من که جان نجف نام فاطمه است ما را علی به فاطمه اش هدیه کرده است بر برگه ی امان نجف نام فاطمه است سوگند بر علی که شرف دست فاطمه است انگشتری دُر نجف نام فاطمه است

تو میزانی، تو برهانی، تو پیدایی، تو پنهانی تو ماه عالم آرایی، من و عشق و پریشانی پیمبر روح قرآن و تو روح و روح قرآنی به جسم دین نبی جان و به جان جان جانانی کلید جنت الاعلا، امیر عالم بالا علی مولا، علی مولا، علی مولا، علی مولا هوای دل هوای تو، دوای دل دوای تو دلی دارم که افتاده، به روی خاک پای تو به هر حالت، به هر ساعت، دلم تنگ برای تو تو جای خود، همه عالم فدای بچه های تو توی هر گوشه از دنیا، تو بی همتایی و یکتا علی مولا، علی مولا، علی مولا، علی مولا منم مجنون تویی لیلا، تپش های دل شیدا علی مولا، علی مولا، علی مولا، علی مولا چه بارانی، چه طوفانی، شده چشمم چراغانی چه عشق دست و دل بازی، چه آقایی، چه دامانی عجب حلوای قندی تو، امیر بی گزندی تو عجب ماه بلندی تو که گردون را بگردانی مروح کن دل و جان را، دل تنگ و پریشان را علی مولا، علی مولا، علی مولا، علی مولا کلید جنت الاعلا، امیر عالم بالا علی مولا، علی مولا، علی مولا، علی مولا

گنبد و بارگاهت منو کشته ایوون طلات منو کشته کاشکی بیام حرم یه عاشورا خیال کربلات منو کشته شور مدافعات منو کشته خون فداییات منو کشته صدای زائرات منو کشته علقمه و فرات منو کشته غمت، ماتمت منو کشته نسیم پرچمت منو کشته لحظه شماری دل تشنه برا مُحرمت منو کشته ناله ی بچه هات منو کشته اشک مخدرات منو کشته آتیش خیمه هات منو کشته تک تک روضه هات منو کشته قصه پیکرا منو کشته غصه مادرا منو کشته آتیش و چادرا منو کشته غارت معجرا منو کشته رفتن قافله منو کشته پای پر آبله منو کشته لالایی رباب منو کشته خنده حرمله منو کشته