شب وفات حضرت ام البنین (س) 95- محمود کریمی

روضه - آهی کشیدی و رخ آیینه مات شد اشک زلال چشم تو آب حیات شد خون دل تو خون دلم را به شیشه کرد تا از تو خواستم بنویسم دوات شد این شهر را ادامه دهی آب می برد بانو بقیع از ابر دو چشمت فرات شد ای نوحه خوان ممتدِ از صبح تا به ظهر قدری نفس بگیر که وقت صلات شد وقت قنوت ، اشک تو افتاد بر زمین فردا خبر رسید که آنجا قنات شد او ماند و دختران یتیم قبیله اش ام البنین بی پسر ؛ ام البنات شد آری پسر قمر به شب مؤمنین که شد مادر ستاره ی سحر مؤمنات شد

روضه - مردی میان خاک و خون مشکی پر از خالی این خواب تکراری دمادم کرده بی تابت وقتی تمام کربلا را دیده ای بانو در بوسه های آسمان بر دست مهتابت وقت زبان وا کردن عباس در گوشش گفتی حسین فاطمه آنجاس میبینی مولا صدایش کن همیشه نه برادر نه آخر کنارش حضرت زهراست میبینی زیبا نشانش داده ای از خود گذشتن را عشق و ادب می بارد از طرز قدمهایش در کوچه تاریخ هم پیداست تا آخر بوده همیشه رد پایش بعد مولایش گاهی تامل کن کمی در گردش دستاس تا حس کنی امداد یک دست خدایی را عطری شبیه عطر زهرا دارد این خانه آری تماشا کن حضوری ماورایی را من شک ندارم روزگاری تازه می فهمی می آمده در هر قدم او پا به پای تو تو مادری کردی برای بچه های او او مادری کرده برای بچه های تو با فاطمه همنامی و این حکمتی دارد هر چند ا زروی ادب ام البنین باشی در کوفه مسمار و در و دیوار بسیار است باید برای مرتضی زهراترین باشی این آسمان بی کران مهتاب میخاهد باید بسازی پهلوان کربلایت را روزی تمام کهکشان بوی تو میگیرد از بس حسینی کرده ای عباسهایت را

زمینه - به جای اشک میچکه خون از چشام میرسه تا آسمونا ناله هام جیگر سنگ آب شده از گریه هام چهارتا پسر داشتم چهارتا قمر داشتم چهار یل سردار و تیغ دو سر داشتم هرچهارتا فدا سر فاطمه قربانیه پسر فاطمه چهارتا پسر داشتم چهارتا قمر داشتم چهار یل سردار و تیغ دو سر داشتم هرچهارتا فدا سر فاطمه قربانیه پسر فاطمه چهارتا پسر داشتم چهارتا قمر داشتم چهار یل سردار و تیغ دو سر داشتم به جای اشک میچکه خون از چشام میرسه تا آسمونا ناله هام جیگر سنگ آب شده از گریه هام مدینه از ناله هام غوغا شده قد من هم مثل زینب تا شده صدای گریه م مثه زهرا شده چهارتا امیر داشتم چهار بچه شیر داشتم چهار اقیانوس تو قلب کویر داشتم عباسم برا حسین جون سپرد خوش حالم که پسرم آب نخورد چهارتا پسر داشتم چهارتا قمر داشتم چهار یل سردار و تیغ دو سر داشتم کنار من دخترای فاطمه برا پسر هام گریونن همه رو لبشون روضه عباسمه چهارتا شهید داشتم سرو رشید داشتم پای ولی چهارتا عبد و مرید داشتم جون دادن فدائیام با حسین ناله روز و شبام یا حسین

شور - برخاک کشیده بود مادر تصویر چهار قبر خالی بر خاک کشیده بود مادر با قد خمیده چادرش را بر خاک کشیده بود مادر بی سر و سامان توام یا حسین دست به دامان توام یاحسین بر سر نی زلف رها کرده ای با جگر شیعه چه ها کرده ای دستی به کمر چه روضه ای خواند اینبار سپاه یاس دیگر حتی دل کوه آب میشد در سوگ عقابهای بی پر بانوی ادب خودش از اول پای قدم حسین خم شد از بس که حریم را نگه داشت عباس مدافع حرم شد بی سر و سامان توام یا حسین دست به دامان توام یاحسین بر سر نی زلف رها کرده ای با جگر شیعه چه ها کرده ای تصویر شهید قبر خالی یک مادر پیر قد خمیده چشمان به در سپید سخت است برای داغ دیده زهره منظومه زهرا حسین کشته افتاده به صحرا حسین بر سر نی زلف رها کرده ای با جگر شیعه چه ها کرده ای

واحد - شجاع و با ادب میخواست این زن بهترین باشد علی میخواست بانویش همان ام البنین باشد همان ام البنینی که خودش یک پا ابالفضل است برای زینت دست خدا مثل نگین باشد علی در فکر فردا بود و در فکر مبادا و قسمت بوده این ام البنین مرد آفرین باشد خدیجه بار ها آرامش دهد پیغمبر خود را قرار بی قراریه امیرالمومنین باشد علی را دوست میدارد به زهرا عشق می ورزد و باید خانه مولا برایش دلنشین باشد ادب دارد خودش را فاطمه دیگر نمیخواند از این بانو نباید انتظاری غیر از این باشد از این بانو که هر لحظه به عباس خودش میگفت حسین باید برایت اولین و آخرین باشد به او هرگز برادر نه بگو مولا همیشه دست بر سینه نگاهت بر زمین باشد و شاید مادرش تو را فرزند خود خواند اگر جسمت کنار علقمه قطع الیمین باشد ببینی مادری قامت کمان آغوش وا کرده اگر چه از خجالت چشمهایش شرمگین باشد بیا فردای محشر پیش زهرا رو سفیدم کن فدای قد و بالایت شود ام البنین باشد ادب را شیر داد و شیر مردش را ادب داد و ادب یاد عرب داد و از این پس نقطه چین باشد بیا فردای محشر پیش زهرا رو سپیدم کن فدای قد و بالایت شود ام البنین باشد

تک - یه قلب مبتلا تو این سینست مریضم و دوام اباالفضله یه قلب مبتلا تو این سینه‌ست مریضم و دوام اباالفضله سینه ما سینه زنا وقف موقوفه آقام اباالفضله اون که چشیده طعم این عشق و غیر تو هیچ کس و نمیشناسه حک میشه روی سنگ قبرم این سینه زنه رایت العباسه سرم مال اباالفضله دل تنگم دنبال اباالفضله رفتی ستون خیمه ها افتاد رفتی و موج علقمه خون شد رفتی شبیه چشم پر خونت دل حسین فاطمه خون شد سلام الله علی مولانا حسین ذبیح الله

دودمه - ای امیر بی قرینه ای وزیر شاه دین ای یل ام البنین ای خداوند ادب نجل امیر المومنین ای یل ام البنین باب حاجاتی و نامت فاتح فتح المبین ای یل ام البنین من بمیرم با تن بی دست افتادی زمین ای یل ام البنین شاه گفتا کربلا امروز میدان من است عید قربان من است مادرم زهرا در این گودال مهمان من است عید قربان من است خواهرم زینب پرستار یتیمان من است عید قربان من است

شور - حول حالنا الی احسن الحال یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبر الیل و النهار یا محول حول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال دوباره دلم داره امید وقتی که میاد سال جدید حاجتم اینه آدم بشم آرزوم اینه بشم شهید قدم بهار شده قرین با نام دو تا بانوی دین سال نویی که سال فاطمه ست شروع می شه با ام البنین پریشونم و دوام میاد ماه همه ی شبام میاد سالی که نکوست برای من سالیه که توش آقام میاد