فاطمیه دوم 95 - شب شهادت - حسین سیب سرخی

بشین خونه رو آب و جارو نکن بزار زخم پهلوت بهتر بشه خودم از پس غربتم برمیام نمی خوام چشات واسه من تر بشه اگر درد داری می دونم عزیز با این دردا باید مدارا کنی در خونمون رو عوض می کنم به شرطی نیایی درو وا کنی

تو که رفتی از این خونه یهو دلم گرفت تو که رفتی تموم خونمون رو غم گرفت همه خاطره های خوبمو آتیش زدن خدا نگذره از اون که تو رو ازم گرفت نباشی، تموم میشه همه ی دلخوشیام عزیزم، به عشق کی دیگه من خونه بیام امیدم، نباشی به کی من تکیه کنم بهم حق بده مثل بچه ها گریه کنم رفتی من جا موندم آه، خیلی تنها موندم آه

تو واسه عشق من موندی تا پای جون با اینکه خسته ای یه کم دیگه بمون بخون تو از چشام دلم پر از غمه فرصت بودن با تو چقدر کمه خسته شدی ازم، چه زود می خوای بری گریه نکن گلم، این دم آخری بعد تو دیگه آب می گذره از سرم پرستوی علی، ببین شکست پرم زهرای من مرو، زهرای من مرو من آرزوم همین بوده که پای تو بمیرم و بشه جونم فدای تو پای تو پیر شدن تقدیر من نبود جدایی قسمته، تقصیر من نبود بهار عمر من، خزون شده به پات تو گریه کن برام، من می میرم برات گریه کن عشق من، علی بت شکن نبینه اشکاتو کسی به غیر من زهرای من مرو، زهرای من مرو میرم ولی ازت دارم یه انتظار شبا یه کاسه آب برا حسین بذار قرار بعدیمون باشه تو قتلگاه اون لحظه که حسین افتاده بی پناه زینب به سر زنان، نام که می برد او را چه می شود، سوی چه می رود فریاد یا حسین، آید زخیمه ها بر نیزه سر زند، خورشید کربلا جانم حسین، حسین

صبح بی غروبی، مادر چقدر تو خوبی خوب می دونم اگه منو دوستم نداشتی دستمو تو دست حسینت نمیذاشتی بدی اگه ازم دیدی، همیشه منو بخشیدی حاجت دلمو میدی یا زهرا مادری کن و منو ببر اربعین کربلا

زهرا، تو را قسم به دیده ی تر به حال التماس حیدر بگو چه بر سر تو آمد میان شعله پشت آن در زهرا، رسد به گوش من شبانه صدای اشک مخفیانه گمان کنم به بازوی تو نشسته زخم تازیانه زهرا، بگو چرا تو دیده بستی عصای من چرا شکستی بگو چه شد میان کوچه که روی خاک غم نشستی زهرا، در آن کشاکش نفس گیر دگر شدم ز جان خود سیر همان دمی که زد مغیره به بازویت غلاف شمشیر زهرا، دگر مزن سخن ز رفتن مزن شراره بر دل من شنیده ام ز کوچه داری هزار و یک نشانه بر تن زهرا، فتاده زانویم به لرزه شده دلم پر از گدازه که دیده ام به بستر تو دوباره لَخت خون تازه زهرا، چکیده خون به ابروی تو ورم گرفته بازوی تو به ضرب پای مرد جنگی شده شکسته پهلوی تو زهرا، دوباره غرق خون سبو شد شد حمله ور به در عدو شد شنیدم از صدای محسن که میخ در کجا فرو شد زهرا، حسین من غریب و عطشان به خاک و خون فتاده عریان شکسته پر میان خیمه عصا و سنگ و نیزه داران زهرا، تو می روی به درد و ماتم علی و سینه ای پر از غم وعده ی اهل خانه ی ما کرب و بلا دهه محرم

پر از کبودیه تنت غرق به خون پیرهنت مادر زخمی، مادر زخمی آتیش گرفته آه تو کبوده روی ماه تو مادر زخمی، مادر زخمی تو که مستجابه دعاهات نخواه از خدا که بمیری دعا کن تا آمین بگم من ایشاالله شفاتو می گیری چقدر وضع سینه ت دوباره خرابه بخواب یاس زخمی، دیگه وقت خوابه مرو مادر من، مرو مادر من نگات به چشم تَرَمه میگی شب آخرمه خدا نگهدار، خدا نگهدار دادی به دخترت کفن برا حسین یه پیرهن خدا نگهدار، خدا نگهدار نکن گریه بانوی خونه م به پیش نگاه حسینم میگی که قرار من و تو توی قتلگاه حسینم چشات داره روز بلا رو می بینه می بینی که قاتل رو سینه ش می شینه مرو مادر من، مرو مادر من

ای گل خزانم آتش زدی به جانم ای پرستوی من رفتی ز آشیانم مانده کنج سینه غم های بی حسابم بی تو در مدینه سلام بی جوابم در غمت خمیدم، امیدم، رفیق خفته زیر گِل ای فرشته رویم، چه گویم، چه کرده هجرانت به دل مرتضی و دوری، صبوری ندارم و بریده ام یاد روی ماهت بریزد ستاره از دو دیده ام یاس نیلوفری، کی مرا می بری وای از این غم جدایی، وای از این غم جدایی بعد تو به عالم من دلخوشی ندارم بی تو با که گویم غم های بی شمارم من که در مدینه غریب و بی شناسم سر بر آر و بشنو زهرا تو التماسم ای فدای چشمت، نگاهت، به درد من بود طبیب با دل شکسته، نشسته شب تا سحر، امن یجیب ای صفای خانه، شبانه، بار سفر را بسته ای با قد خمیده، شهیده، مگو که از من خسته ای یاس نیلوفری، کی مرا می بری وای از این غم جدایی، وای از این غم جدایی در کنار قبرت، ببین در اعتکافم کعبه هستی و من، دور تو در طوافم از غمت برآید، زسینه آه سردم بی تو من که دیگر علی کوچه گردم کی رود ز یادم غم تو، ای مانده بین کوچه ها کس خبر ندارد ز داغت، با من چه ها کردی چه ها کی رود ز یادم که دشمن، هست تو را گرفته بود کی رود زیادم که زینب، دست تو را گرفته بود یاس نیلوفری، کی مرا می بری وای از این غم جدایی، وای از این غم جدایی

ای دل وامونده، دل تنها مونده دلی که از رفیقای شهیدش جا مونده از همه گذشتم اما از خودم گذر نکردم سینه زن بودم ولی حیف سینه مو سپر نکردم اگه مرد، مرد خطر باشه درسته سینه زن، سینه سپر باشه درسته اولش بره با سر برا دفاع و آخرش بدون سر باشه درسته الهی بحق عقیله، شهادة فی سبیلک ای دل بارونی، بی سر و سامونی نداری بال شهادت خودتم می دونی چه جوری می خوای که فردا پیش زهرا روسپید شی وقتی حتی نمی تونی تو راه حرم شهید شی اگه دل بکنم از دنیا درسته بزنم دلمو به دریا درسته اگه با سر بریده سر بذارم یه روزی رو دامن زهرا درسته شهادة فی سبیلک، الهی بحق عقیله این دل وابسته، بی قرار و خسته به دعاهای رفیق شهیدش دل بسته رفیقی که جز برای خدا زندگی نکرده همه آرزوش همین بود که جنازه ش برنگرده اگه عمر پای علم باشه درسته مرگ من توی حرم باشه درسته مزارم اگه یه روز بشه شبیه مزار مخفی مادرم درسته الهی بحق عقیله، شهادة فی سبیلک

بچگی کردم و کج رفتم از اول خیلی ممنون که به داد من رسیدی بخششت زبونزده چون که دوباره منو دیدی و گذشتمو ندیدی خانوم اجازه، ما قول میدیم عوض بشیم خانوم اجازه، میشه بهمون نگاه کنی خانوم اجازه، ما دوست داریم شهید بشیم خانوم اجازه، میشه واسمون دعا کنی دعای من شامل کل شیعه ها میشه ولی بدونید تو دلم هنوزم آتیشه می خواید اگه کاری کنید واسه منِ زهرا دعا کنید واسه فرج تو روضه همیشه العجل یا منتقم، العجل یا منتقم مثل اسپند رو آتیش بی قرارم شنیدم که این روزا مادر مریضی الهی فاطمیه واست بمیرم خدا می دونه چقدر واسم عزیزی خانوم اجازه، میشه مادر صدات کنم خانوم اجازه، میشه بهتون تکیه کنیم خانوم اجازه، میشه که سینه بزنم خانوم اجازه، میشه براتون گریه کنیم چه خوبه که گریه هاتون واسه حسن باشه سینه زنیتون واسه ی حسین من باشه نصف دلاتون حسنیه باشه و نصف دیگه حسینیه به نام بی کفن باشه اُمُنا اُم الحسین، اُمُنا اُم الحسن

این لشگر سپاه عشقه جان بر کف به راه عشقه پیراهن سیاه روضه، سلاح عشقه وای حرم آل الله، وطن من وای این لباس مشکی کفن من می پوشم کفن با عزت سر میدم برای زینب چی بهتر از این که باشم فدای زینب یا زینب مدد یا زینب صحنت چه صفایی داره چه حال و هوایی داره این مرقد به قد ایران فدایی داره وای وسعت عشق تو بی حسابه وای نوکرت تا زنده ست پا رکابه با عزت سر و جانم رو می ریزم به خاک زینب می خونم به جای اشهد، فداکِ زینب یا زینب مدد یا زینب شور عشقتو فهمیدم تو صحنت دلو پر میدم عمه جان مثل اربابم برات سر میدم وای رو سرم سربند یا حسینه وای سر و کارم آخر با حسینه پوشیدم کفن آماده م، من شوق شهادت دارم جونم رو برای زینب وسط میذارم یا زینب مدد یا زینب

من از نسل مجنونم، به پای تو می مونم از این غربت و بیداد، به جوش اومده خونم ما باشیم و دیگه نباشه حرم خدایا چی میگم چه کابوسیه باید شاهرگم رو بذارم وسط بفهمن که این قصه ناموسیه عمر این فتنه کوتاهه، سوریه پایان راهه دنیا این رو خوب می دونه، پیروزی با حز ب الله من الازل الی الابد، عقیلة العرب مدد من عهدم رو نشکستم، سلاحم توی دستم اگه حرف تو باشه شهادت طلب هستم بیاد دشمن تو اگه تا حرم یه کاری کنیم که پشیمون بشه بیان بگذرن از دم تیغ ما تا سوریه دریایی از خون بشه پای عشقت جون میذاره هر کی اینجا غیرت داره دوست داره که بی سر باشه اونی که پیشت سرداره من الازل الی الابد، عقیلة العرب مدد می مونم رو سوگندم، نشم کشته شرمنده م آخه اسم عباسه همیشه رو سربندم نمیشه دوباره جسارت به تو ابالفضلی هستم به اسمت قسم یه روزی سرم رو برات می زنن همون جاست که به آرزوم می رسم ما به عشق تو منسوبیم، عمری از داغت آشوبیم ما پرچم یا زینب رو بالای کعبه می کوبیم من الازل الی الابد، عقیلة العرب مدد