فاطمیه اول 98، شب سوم، میثم مطیعی و سید علی حسینی

روضه - ای دل بگو که بر سر پیمان کیستی؟ ای سر نگاه کن که به دامان کیستی؟ دل خانه‌ی علیست، مده خانه را به غیر سلمان از آن اوست، تو سلمان کیستی؟ از آسمان ماذنه‌ها، صبح و ظهر و شام باری بگو اذان که تو از آن کیستی؟ صفین را مرور کن از نهروان بپرس ای موج جهل! حاصل قرآن کیستی؟ از پینه‌ی میان دو ابروی شمر نه! از خود سوال کن که مسلمان کیستی؟ ای دوزخ آه، شعله‌ی سوزان چیستی باغ بهشت، جلوه‌ی رضوان کیستی دین را که گفته‌اند جز آئین عشق نیست ای عشق، از حرارت ایمان کیستی؟ نور حسین، نور فروزان کبریاست آخر یزید! در پی کتمان کیستی؟ دنیا مصاف روز و شب حق و باطل است در این میانه گوش به فرمان کیستی یا صاحب الزمان، ز که پرسم نشانی‌ات یوسف! اسیر غربت زندان کیستی باز این چه شورش است که از داغ جد توست در سیل اشک سر به گریبان کیستی؟ ای میزبان مجلس سوگ محرمش در بزم روضه‌هاش، تو مهمان کیستی؟ می‌پرسم از زیارت ناحیه روز و شب گریان چیستی و پریشان کیستی؟ از آب‌ هم مضایقه کردند کوفیان آه ای فرات تا ابد عطشان کیستی؟ تیر سه شعبه هیچ نپرسیدی از خودت راهی به سوی حنجر بی جان کیستی؟ ای روضه‌ی کبود به خون غرقه در غروب سرخی روی صورت طفلان کیستی؟ زینب رسیده بود به گودال قتلگاه ای خون و خاک، پیکر عریان کیستی؟ قبل از فرود آمدن ای چوب خیزران از خود بپرس بر لب و دندان کیستی؟ شاعر: محمد رسولی

روضه - دستی به پهلو دارد و دستی به دیوار داده ست تکیه مادر هستی به دیوار هرلحظه دردی تازه داغی تازه دارد در چشم خود غم های بی اندازه دارد مثل شبی تیره ست دنیای مقابل تنها هلالی مانده از آن ماه کامل گاهی که بر دیوار و در دارد نگاهی آهی به لب می آورد از درد آهی لبریز از دردست اما غرق احساس دستی به پهلو دارد و دستی به دستاس آه این نسیم با محبت، مادرانه دستی کشیده بر سر و بر روی خانه شرمنده احساس او شد خانه داری با هر نفس آه از در و دیوار جاری شب، نیمه شب خسته شکسته، مات، مبهوت دستی به سر می گیرد و دستی به تابوت از خانه بیرون می رود ناباورانه جان خودش را می برد بر روی شانه خورده گره با گرد غربت سرنوشتش در خاک پنهان می شود پنهان بهشتش نفسی علی ... آه از دل پر درد او آه یا لیتها... آه از دل پر درد او آه این روزها دستی به سمت ذوالفقار است شاعر: سیدمحمد جواد شرافت

زمینه - دستت افتاد، اما تا آسمونا پر کشیدی صبح جمعه، بعد عمری به آرزوت رسیدی تموم تاب و تب تو، دعای روی لب تو دیدن روی حسین بود، ذکر روز و شب تو تو بودی عمری مشکی پوشِ حسین این شبا هستی توو آغوش حسین ?ادامه داره بعد از تو این مسیر امیری حسینٌ و نعم الامیر? حیفه امسال، توی روضه نیستی بین ما دیگه عاشق بودی، تن سوختت راز عشقت رو میگه لحظه پر زدن تو، روضه فاطمیه بود رفتی آخر مثه مادر، میون آتیش و دود شلوغه تشییع جسمت اینهمه ولی شبونه تشییع شد فاطمه ?ادامه داره بعد از تو این مسیر امیری حسینٌ و نعم الامیر? دشمن هرگز، نمی‌تونه عشق ما رو بفهمه دنیا باید، اثر خون سردارو بفهمه شهید حق نمی‌میره، شیعه تقاصو می‌گیره، تا شهادت مسیر ماست، خونی هدر نمیره رفتی و از خونت طوفان شد به پا صبح فرج همراه مهدی بیا ?ادامه داره بعد از تو این مسیر امیری حسینٌ و نعم الامیر? شاعر: محمدرضا رضایی

زمینه عربی - إرباً إرباً، مِثلَما الأکبرِ رُحتَ شهیداً مانند علی اکبر، اربا اربا به شهادت رسیدی مثلَ العباسْ، کفُّکَ قدْ هَوَتْ عنکَ بعیدا و مانند عباس، دستت از پیکرت دور افتاد جسمُکَ قد مزَّقوهُ،‌ رأسُک قد قطعوهُ جسمت را پاره پاره کردند، سرت را از بدن جدا کردند مثلَ الحسینِ الشهیدِ،‌ لمَّا القومُ رضَّضوه مانند حسین شهید،‌ وقتی که آن قوم، او را (زیر سم اسبان) له کردند لکنَّ هذا کانَ لکَ المُنى این آرزوی تو بود لکنْ لمْ یُرفَعْ رأسُکَ بالقَنا اما سرت بر نیزه نرفت صَرَخْتَ حتى نَفَسِکَ الأخیر تا آخرین نفست فریاد زدی أمیری حسین و نعم الأمیر

شور - سید علی حسینی - چادرت را بتکان روزیِ ما را بفرست ای که روزی دو عالم همه از چادر تو است

واحد - سید علی حسینی - چشمه ی خیر و برکتی بر همه عالم حجتی با یتیمان هم سفره ای با ملائک هم صحبتی دو چشمم به شوق تو کوثر شد لبم با ثنایت معطر شد دلم تا حریمت کبوتر شد صلی الله علیک یا زهرا (س) سوزد از آهت سینه ها جان نثارت آیینه ها چادرت دارد وصله ها دست تو دارد پینه ها ندارم غمی در دلم دیگر که حس می شود سایه ات بر سر تو را تا صدا می زنم مادر صلی الله علیک یا زهرا (س) نام تو تسبیح ملک زیر پای تو نه فلک ای که رزاق عامی شد غذایت نان و نمک به قرآن که نور تو نازل شد مسلمانیم با تو کامل شد به عشقت دل سنگیم دل شو صلی الله علیک یا زهرا (س)

واحد تند - ای سلیمان اباعبدالله تحت فرمان اباعبدالله رفتی قربان اباعبدالله دل ما خورده گره به نامت کس ندارد خبر از مقامت حاج قاسم به خون تو سوگند سخت باشد شب انتقامت تو ز دنیا دگر دل بریدی دیدی به آرزویت رسیدی در خون خود که غلتیدی آخر اربابت را در آن لحظه دیدی ای سلیمان اباعبدالله تحت فرمان اباعبدالله رفتی قربان اباعبدالله یا حسین گفتی و جان سپردی صبر از دل‌های مردم تو بردی زنده تر از همیشه تو هستی این جمعیت یعنی تو نمردی داغ تو با دل ما چه کرده است سینه‌ها غرق در زخم و درد است خون تو بی نتیجه نماند فتح قدس آخر این نبرد است ای سلیمان اباعبدالله تحت فرمان اباعبدالله رفتی قربان اباعبدالله زاده ی زهرا اباعبدالله قبله ی دل ها اباعبدالله دنیا و عقبا اباعبدالله مثل حرت به من اعتنا کن با شهیدان مرا آشنا کن جان زهرا برای شهادت یک سحرگه مرا هم دعاکن هر که بایاد تو زندگی کرد عاقبت نذر راه ولی شد درس مردی گرفت از ابالفضل تا علمدار سیدعلی شد زاده ی زهرا اباعبدالله قبله ی دل ها اباعبدالله دنیا و عقبا اباعبدالله شاعر : محمد رسولی و میلاد عرفان پور

رجز - سید علی حسینی - ای لشکر صاحب زمان آماده باش آماده باش بهر نبردی بی امان آماده باش آماده آماده باش با علی علی، همیشه ما به زیر دینیم، ذوالفقار مرتضاییم ما یار سلیمانی ارباب حسینیم، مثل قاسم، جان فداییم شبیه طوفان شبیه رهبر شبیه سردار با شور و باور رجز می خونیم علی یا حیدر لبیک علی یا حیدر ما لشکر، سینه زنا، آزاده‌ی، آزاده ایم به امر فرمانده همه، آماده‌ی، آماده ایم فرمانده لشکر یل ام البنینه / ایها الناس، بسم الله این ارتش میلیونی توو اربعینه / و فدیک ثارالله می خونیم اشهد شبیه یاران حسین ای جانان - شکوه ایمان تمنا دارم - بیا جان بستان لبیک اباعبدالله شیر دلاور اومده، میر و سپهدار حسین میلرزه میدون زیر پاش، عباس علمدار حسین سردار حسین سید و سالار علمدار / که پناه، کاروانه سقای رشید حرم شاهِ عالم / باب حاجات جهانه علم میکوبه - علمدار ای جان حسین ای جانان - شکوه ایمان تمنا دارم - بیا جان بستان لبیک اباعبدالله

شور - دلی سوز صدایش را نفهمید مسلمانی خدایش را نفهمید تمام غصه اش اشک علی بود مدینه گریه هایش را نفهمید ?مرو زهرا مرو زهرا مرو زهرا مرو? دلش میخواست تا قرآن بخواند دلش میخواست تا دنیا بداند در و دیوار با او گریه کردند چرا باید علی تنها بماند؟ ?مرو زهرا مرو زهرا مرو زهرا مرو? به روز حشر در دلهای محزون رسد هول قیامت هر دم افزون رسد چون نوبت عفو و شفاعت ندا آید که أین الفاطمیون ?مرو زهرا مرو زهرا مرو زهرا مرو? من و این روضه ها الحمدلله من و خون خدا الحمدلله خوشا روزی که در سجده بگویم رسیدم کربلا الحمدلله ?حسین جانم حسین جانم حسین جان? اگر کشتند چرا آبت ندادند تو را زان درّ نایابت ندادند اگر کشتند چرا خاکت نکردند کفن بر جسم صد چاکت نکردند ?حسین جانم حسین جانم حسین جان? برادر جان سلیمان زمانی چرا انگشت و انگشتر نداری...

دم پایانی - تا همیشه در ذهنِ، مسجد النبی مانده خطبه ی فدک با آن، جمله های کوبنده زیر و رو کردی تو، بساط نامردان را به خون خود بخشیدی، بهای آن را از آن، قدرت بیان، پُر شد، گوش آسمان گرچه، قامتت کمان، زهرا زهرا زهرا یا زهرا، فریادت در یاد ما نام تو بها داده، استقامت زن را خاک چادرت برده، آبروی دشمن را خطبه ی تو جوشید، درون جان زینب به کوفه جاری شد بر، زبان زینب ننگِ، شام و کوفه را، زینب، کرده برملا بعد از، داغ کربلا، زهرا زهرا زهرا یا زهرا، فریادت در یاد ما ما نمی بریم از یاد، گونه های نیلی را از زمانه می گیریم، انتقام سیلی را منتظر می مانیم، به حرمت هم عهدی کنار هم تا صبحِ، ظهور مهدی شیعه، بیقرار تو، روزی، در بهار تو می آید، مزار تو، زهرا زهرا زهرا یا زهرا، فریادت در یاد ما شاعر: دکتر محسن رضوانی

نجوا با شهید قاسم سلیمانی - روضه فاطمیه را امسال خون گرم شهید میخواند حال پهلو شکسته را یاران یار پهلو شکسته میداند حاج قاسم! قیامتی کردی ای خوشا پر کشیدنی اینسان بال و پر سوخته! خداحافظ تو به زهرا سلام ما برسان فاتح قلبها! خداحافظ با وفا! با صفا!خداحافظ آه دردانه ی دل مردم! آه سردار ما! خداحافظ دلمان گرم خنده های تو بود حاج قاسم! تو عشق ما بودی ما مگر دل نداشتیم رفیق! حاج قاسم! کجا به این زودی؟ ابروانت صلابت شمشیر چشمهایت تلاوت باران در دلت آتشی قدیمی بود داغِ جاماندن از صف یاران تو همیشه شهید بودی و حال زنده تر از همیشه با مایی با همین دستهای غرقه به خون تو علمدار فتح فردایی ما نگیریم یک نفس آرام تا نگیریم انتقامت را سحری هم به مسجدالاقصی می‌رسانیم ما سلامت را شاعر: دکتر محمدمهدی سیار