فاطمیه اول 95، شب سوم، محمود کریمی

ای که یک گوشه نگاهت غم عالم ببرد حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد دلم گرفته در این وسعت ملال بلال اذان بگوی خدا را اذان بلال بلال سکوت تلخ تو با درد همنشینم کرد اذان بگوی و ببر از دلم ملال بلال من و تو شعله وریم از شرار فتنه بیا برای این همه غربت چو من بنال بلال هنوز یاد تو در خاطر زمان جاریست از این گذسته ی روشن به خود ببال بلال دوباره بانگ اذان در مدینه می پیچد سکوت نیست جواب این سوال بلال اذان اگر تو نگویی نماز میمیرد بخوان سرود رهایی بخوان بلال بلال اذان بگو به بلندای قامت توحید که دشمنت ندهد بعد از این مجال بلال کبوتر حرم عشق بال و پر وا کن به شوق آمدن لحظه ی وصال بلال بخوان که عمر گل باغ عشق کوتاه است چو آفتاب که دارد سر زوال بلال برای مرغ مهاجر ز کوچ باید گفت بخوان سرود غم انگیز ارتحال بلال سرود سبز تو با خشم سرخ من مانند به یادگار برای علی و آل بلال بخوان بلال که یاس کبود دلتنگ است اذان بگو که اذان تو آسمان رنگ است اذان بگو که پس از رحلت رسول خدا مصاحب دل من ناله شباهنگ است اذان بگو به صدای بلند و جار بزن که پشت پرده ی ایمان فریب و نیرنگ است

اذان بگو که بدانند بعد پیغمبر نصیب آینه های خدا نما سنگ است نه من غبار یتیمی نشسته بر رویم جمال آینه هایم مکدر از زنگ است بگو که اشهد ان علی ولی الله بگو که لحن مناجات من غماهنگ است تو از سیاه دلی های خلق شکوه مکن به هر جا که روی آسمان همین رنگ است مرا ز گریه چرا منع می کنند بپرس که این چه رسم مسلمانی این چه فرهنگ است؟ بگو که فاطمه این یک، دو روزه مهمان است سفر بخیر بگویند وقت ما تنگ است بگو که فاطمه در حشر اگر که ناز کند کمیت جمله شفاعت کنندگان لنگ است نماز شام غریبان شد و غروب و شفق بخوان بلال که ماه مدینه دلتنگ است بگو اذان که دل من گرفته است بلال دلم گرفته از این مردمان پست بلال به حق اشهد ان علی ولی الله بگو اذان که غرور علی شکست نبودی و در این خانه هیزم آوردند هنوز جای لگد روی در هست بلال غلاف و ضربه ی شلاق کار خود را کرد چه ها کشیدم از این قوم بت پرست اذان بگو بدهم جان برای پیغمبر چقدر میکنی امروز دست دست بلال اذان بگو ... آن دم که من از ناقه افتادم و غشق کردم شبی که من جا موندمو وجودمو ماتم گرفت صدات زدم نشنیدیو تنها شدم گریم گرفت هر کاری کردم گریه نکنم نشد خواستم به لبهات بوسه بزنم نشد تار می بینم، سرم سنگینه عجب دستی داشت، خیر نبینه

بیت الاحزانم شده این ویرونه درد منو فقط مادر میدونه بیت الاحزانم شده این ویرونه درد منو فقط مادر میدونه کمکم کن مادر کمکم کن مادر کمکم کن مادر کمکم کن مادر عمه بهم گفتی که بابام پیش خداست اما ببین سرش همین جاست رو نیزه هاست منم مثل مادر بزرگم بابایی ام نمیدونم بابام کجاست منم شبیه فاطمه بعد بابام عمرم کمه چشام مثل زهرا کبوده قدم مثل مادر خمه بابا ببین چقدر شدم عین مادرت از بس نفس نفس زدم دنبال سرت بابا ببین چقدر شدم عین مادرت از بس نفس نفس زدم دنبال سرت دیگه نداره طاقت سیلی صورتم برس به داد دخترت آتیش گرفته شونه هام از دست تازیانه ها بسته به روم مثل مدینه در تموم خونه ها این تب تقصیر آتیش پهلومه زخمام از بوسه ی بابا محرومه کمکم کن مادر کمکم کن مادر کمکم کن مادر کمکم کن مادر مثل مادر بزرگم اینجا تو غربتم تو ویرونه کسی نیومد عیادتم انقدر صدای خنده ها قلبمو شکست دیگه تمومه طاقتم گریه شده دوای من یه کاری کن برای من میگن باید آروم بگیره صدای گریه های من عجل وفاتی شده ورد لبهام خسته شدم خدا بابامو میخوام دیدم در این غریبی معنای سیری ام را با پشت دست خوردم دندان شیری ام را

نام گل بردی و بلبل گشت خاموش ای بلال مادر مظلومه ی ما رفت از هوش ای بلال بوستان وحی را بیت الحزن کردی، بس است با اذان خود مکن ما را سیه پوش ای بلال دیر اگر خاموش گردی زودتر گردد ز تو مادر ما را چراغ عمر خاموش ای بلال مادر ما بر اذانت گوش داد اینک تو هم بر صدای ناله ی زینب بده گوش ای بلال داغ محسن داغ ختم الانبیا ما را بس است بار غم مگذار ما را باز بر دوش ای بلال غنچه پرپر گشت و گل از دست رفت، باغ سوخت خاک گیرد لاله ی ما را در آغوش ای بلال با اذان تو اگر پایان بگیرد عمر او بعد از این ما را که می گیرد در آغوش ای بلال زهراست چراغ راه مردان زهراست امید شاه مردان چون ترس نبود در مرامش شد فانی در ره امامش شد کرد به خطبه اش نشد را چون مرد گرفت حق خود را

زهراست چراغ راه مردان زهراست امید شاه مردان چون ترس نبود در مرامش شد فانی در ره امامش یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا اماه موجی رسید هیبت دریا تکان نخورد آتش گرفت دامنش اما تکان نخورد او قول داده بود فدای علی شود درپشت درب به خاطر مولا تکان نخورد شد کرد به خطبه اش نشد را شد مرد گرفت حق خود را از همت بانوی دو عالم یک مو زسر علی نشد کم زهرا خودش علیست چرا کم بیاورد چون کوه از مقابل آنها تکان نخورد با هیبت از حریم ولایت دفاع کرد طوری که آب در دل مولا تکان نخورد

اونی که مجنونه میدونه دیونه میمونه رها و تنها و رسوا و شیدا ومجنونه شبیه بارونم همیشه میخونم به دریای لطفت همیشه مدیونم به دنبال اسمت همش سرگردونم نمیره از یادم تو کردی آبادم توی زندون بودم تو کردی آزادم به اسمت حساسم به دستت دلدادم اونی که مجنونه میدونه دیونه میمونه رها و تنها و رسوا و شیدا و مجنونه حسین یا ثارالله حسین یا ثارالله حسین یا ثارالله حسین یا ثارالله تویی که والایی والایی اعلایی مولایی گداتم محتاج دستاتم از بس تو آقایی به چشمم باریدی به قلبم تابیدی تو مثل دریایی شبیه خورشیدی به حال و روز من سر و سامون میدی میخوام آدم باشم بهت محرم باشم تا جون دارم پای همین پرچم باشم توی محشر بین شهیداتم باشم اونی که مجنونه میدونه دیونه میمونه رها و تنها و رسوا و شیدا ومجنونه حسین یا ثارالله حسین یا ثارالله حسین یا ثارالله حسین یا ثارالله