فاطمیه اول 97 ، شب اول، محمود کریمی

کیست که در مدحش از، شعر کمر بشکند کیست که جبریلِ عشق آمده پَر بشکند کیست که بازار او بزم شکر بشکند هیج تعجب مکن کعبه اگر بشکند آمده خاک نجف قیمتِ زر بشکند حرف غزل را مزن، بحر مطنطن بخوان جان رجز را بکش، شعر مدون بخوان مدح علی را فقط از لب دشمن بخوان حیرت مردان ببین وصف تهمتن بخوان مرکب طفلش بگو مردِ یَل افکن بخوان شاه به کوی گداش تاج به سر بشکند بر در حیدرِ بکوب یکسره هِی در بکوب بر روی این آستان عشق کن و سر بکوب حلقه‌ی این در بگیر مثل پیمبر بکوب نام علی را به دل با قلم زر بکوب بر روی دُر نجف، حضرت حیدر بکوب فاطمه گفته است تا چشم نظر بشکند ضربه‌ی شمشیر کیست بر تن بسیارها؟ چرخش تیغِ دو دَم کرده تلنبارها وقت فرار است وای، آمده کرارها لشکری از عمرو عاص لشکر سردارها زیر قدمهای او کوه و کمر بشکند آی جماعت نظر بر در خیبر کنید ضرب یدالله را خورده و از بر کنید ضربه‌ی عباس را چند برابر کنید پس همگی خویش را بنده‌ی قنبر کنید قبل رجز خوانی‌اش هرچه سپر بشکند از ازل آوازه‌اش از همه دوران گذشت بر لب نوح آمد و نوح زِ طوفان گذشت گفت علی یوسف و از شب زندان گذشت کرد توسل به او محنت کنعان گذشت جان پیمبر شد و آمد و از جان گذشت دوش نبی رفت تا، بت به تبر بشکند گاه نشسته است با میثم خرما فروش گاه شده چاه کَن برزگری سخت کوش گاه کشد نیمه شب بارِ یتیمان به دوش بارِ زنی می‌کشد طعنه‌ی او هم به گوش این که فقط با نمک نان جوین کرده نوش فاطمه از گریه‌اش وقت سحر بشکند

پای اغیار کجا حرم یار کجا خانه وحی کجا و شرر نار کجا بازوی بسته کجا و حیدر کرار کجا سینه ی حور کجا در و دیوار کجا باغ پامال خزان گشت و فدا شد محسن میـو? نـورسِ از شاخه جدا شد محسن سپر سین? نامـوس خــدا شــد محسن حقش از ضرب لگد سخت ادا شد محسن نه فقط در صدف آن دُر گران را کشتند بلکه یک سوم سادات جهان را کشتند در از جا کنده شد با یک لگد فاطمه در پشت در فریاد زد زین ستم دست عدو تا صف محشر شد باز تا ابد کشتن اولاد علی شد آغاز به خدایی خدای احد بنده نواز سر کشید آتش این فته ز دامان حجاز نه فقط خانه ی ام الانجبا را سوزاند حرم محترم کرب و بلا را سوزاند

اگر دشمن کند نقش زمینم رسد ظلم از یسار و از یمینم به قرآن تا نفس دارم به سینه طرفدار امیرالمؤمنینم اگر چه کس نکرد از من حمایت حمایت از علی دِینْ است و دینم شود قربان یک موی امامم هزاران بار طفل نازنینم نگاهم را بگیر ای ابر سیلی که مظلومی حیدر را نبینم همه دشمن، نه یاری نه معینی فقط دیوار شد یار و معینم تنم مجروح شد از تازیانه بزن قنفذ بزن قنفذ من اینم الهی بشکند دستت مغیره بزن من دخت ختم المرسلینم

علی به سمت مسجد روونه آتیش گرفته تموم خونه مادر گرفته دامان مولا پیچیده دستش به تازیونه ویلی علی الزهرا مظلومه میون باغچه ی دلا بارون نم نم می زنه همسایمون در خونشون باز داره پرچم میزنه این صدای چاووشه میگه ببین که شیش گوشه برای مادر ارباب داره مشکی می پوشه روضه خونی شد تو ایوونا با کربلاییا با مهمونا زبون میگیرن آسمونا ویلی الزهرا مظلومه در و دیوار هیئتا کتیبه های غم می خواد به خدا فاطمیه هم یه دونه محتشم می خواد مثل محرم تموم خیابونا علم می خواد آتیش میگیرن حیدریا می خوان بمیرن مادریا وقتی می خونن آذریا یارالی ننه ویلی الزهرا مظلومه همسایه هامون نمی خوان مادر بیتابمونو میگن صدای گریه هاش به هم زده خوابمونو چند روزه بابا ندیده روی آفتابمونو این تاثیر آتیشه، کار پهلوی زخمیشه راه که میره نفساش، یکی در میون میشه داره می خونه باد صبا با گریه زاری تو این شبا مثل امیر تشنه لبا امی الزهرا مظلومه

حوریه سوخت در آتش از پای تا سرآتش بر روی مرتضی شرم بر روی مادر آتش در سوخت، پَر سوخت، یاس پیمبر سوخت از آه ناگاه تمام حیدر سوخت علی به سمت مسجد روونه آتیش گرفته تموم خونه مادر گرفته دامان مولا پیچیده دستش به تازیونه علی به سمت مسجد روونه آتیش گرفته تموم خونه مادر گرفته دامان مولا پیچیده دستش به تازیونه انسیه شد وحیده، رشیده شد خمیده نوری که پای ظلمت به چادرش رسیده کوثر با سر افتاده پشت در، مادر پَرپَر برابر حیدر در سوخت، پر سوخت، یاس پیمبر سوخت از آه ناگاه تمام حیدر سوخت خونه ی امید پر از شراره چهره ی خورشید پر از ستاره این قصه دیگه تموم نمیشه این زخما دیگه دوا نداره در سوخت، پَر سوخت، یاس پیمبر سوخت از آه ناگاه تمام حیدر سوخت علی به سمت مسجد روونه آتیش گرفته تموم خونه مادر گرفته دامان مولا پیچیده دستش به تازیونه گَلا نفس بریدن، چشا به خون تپیدن خورشید آسمونو روی زمین کشیدن بال لاله زخمی و بی حاله از این کوچه راهیه گوداله کنار گودال میزنه پرپر وقتی که قاتل میکشه خنجر ای رود تشنه ای عشق بی سر ای بی کفن ای غریب مادر غریب مادر

چهره‌ها با اشک زیبا می‌شود عشق با تصویر معنا می‌شود عشق یعنی دل سپردن در الست از می وصل الهی مست مست عشق یعنی ذکر ناموس خدا یا علی گفتن به زیر دست و پا عشق یعنی جلوه ی صبر خدا شرم ایوب نبی از مرتضی عشق بر دلها شهامت می‌دهد عشق بر غمها حلاوت می‌دهد عشق بر دلداده فرمان می‌دهد عاشق جان داده را جان می‌دهد عشق باعث شد که دل سامان گرفت پشت درب خانه زهرا جان گرفت عشق یعنی انقلاب فاطمه از کبودی چشم خواب فاطمه عشق یعنی عشق ناب فاطمه بیت ‌الاحزان خراب فاطمه عشق یعنی صحبت بی ‌واهمه حیدر دربند پیش فاطمه آنکه خود مرد دلیر جنگ بود در میان فرقه ای صد رنگ بود عشق یعنی غسل زیر پیروهن دست بیرون کردن از زیر کفن عشق یعنی صبر در هنگام خشم عشق یعنی جای سیلی روی چشم عشق یعنی قلب چون آیینه‌ای جای میخ در به روی سینه‌ای عشق یعنی انتظار منتظر سینه‌ای مجروح از مسمار در عشق یعنی گریه های حیدری دختری دنبال نعش مادری عشق یعنی طاعت جان آفرین رد خون سینه بر روی زمین ای گل یاس کبود مرتضی ای تمام تار و پود مرتضی تو قیامت را قیامت می کنی بر امامان هم امامت می کنی کفو به تو یا فاطمه تنها علیست هم علی زهراست، هم زهرا علیست

کیست که در مدحش از، شعر کمر بشکند کیست که جبریلِ عشق آمده پَر بشکند کیست که بازار او بزم شکر بشکند هیج تعجب مکن کعبه اگر بشکند آمده خاک نجف قیمتِ زر بشکند حرف غزل را مزن، بحر مطنطن بخوان جان رجز را بکش، شعر مدون بخوان مدح علی را فقط از لب دشمن بخوان حیرت مردان ببین وصف تهمتن بخوان شاه به کوی گداش تاج به سر بشکند بر در حیدرِ بکوب یکسره هِی در بکوب بر روی این آستان عشق کن و سر بکوب حلقه‌ی این در بگیر مثل پیمبر بکوب نام علی را به دل با قلم زر بکوب بر روی دُر نجف، حضرت حیدر بکوب فاطمه گفته است تا چشم نظر بشکند آی جماعت نظر بر درخیبر کنید ضرب یدالله را خورده و از بر کنید ضربه‌ی عباس را چند برابر کنید یا ‌که همه خویش را بنده‌ی قنبر کنید قبل رجز خوانی‌اش هرچه سپر بشکند از ازل آوازه‌اش از همه دوران گذشت بر لب نوح آمد و نوح زِ طوفان گذشت گفت علی یوسف و از شب زندان گذشت کرده توسل به او، محنت کنعان گذشت جان پیمبر شد و آمد و از جان گذشت فاطمه از گریه‌اش وقت سحر بشکند سعی و صفا یک طرف، بیت خدا یک طرف حج و منا یک طرف، کرب و بلا یک طرف کل جهان یک طرف، حور و جنان یک طرف کون و مکان یک طرف، کرب و بلا یک طرف