فاطمیه اول 97، شب اول، محمدرضا و حسین طاهری

دوباره در دلم آشوب عالم آمده است قیامت آمده یا که محرم آمده است عزای کیست که حتی خود محرّم هم به سرزنان و پریشان و در هم آمده است عزای اشرف اولاد آدم است آری عزای بنت نبی مکرّم آمده است تمام خلق دچار محرّمند ولی برای فاطمه دل های مَحرم آمده است دوباره فاطمیه آمد و یقین دارم در این حسینیه صاحب عزا هم آمده است وضوی گریه بگیر و بیا که در روضه عزیز فاطمه با قامت خم آمده است رواست مردن از این غم که پشت درب بهشت برای سوختن گل جهنم آمده است

بازم شال روضه میشینه رو دوشم ببین که شبیه تو مشکی میپوشم کجا روضه داری؟ کجا روضه خونی؟ کجا هی صدا میزنی مادرترو؟ تو هم مثل مولا شبها بین نخلا رو شونه ی چاه میزاری سرترو میگن مادرت موندنی نیست میگن روز مولا سیاه یکی نیست بگه مادر ما بی گناه

گیرم آتش به جفا، در که نباید می سوخت آشیان سوخت، کبوتر که نباید می سوخت آتش اینبار گلستان نشد انگار ولی باغ و بستان پبمبر که نباید می سوخت کینه دارند اگر مردم شهر از بابا وسط حادثه مادر که نباید می سوخت آتش افتاد در این مزرعه، گندمها سوخت همه ی حاصل حیدر که نباید می سوخت زیر خاکستر در شعله گرفت آتش باز خیمه ها سوخته، معجر که نباید می سوخت ظهر اگر سوخت برادر وسط معرکه، عصر چادر خاکی خواهر که نباید می سوخت از تنور آمده بابا وسط تشت، ولی اینقدر هم دل دختر که نباید می سوخت شاعر : محسن ناصحی

بازم فاطمیه دلم بی قراره بمیرم که مادر، ضریح نداره باید فاطمیه، مدینه شلوغ شه باید مادر ما حرم داشته باشه چی میشه شبیه شبای محرم تو کوچه، خیابون عَلَم داشته باشم یه عمره اینه آرزومون با این آرزو غصه خوردیم ایشاء الله ببینیم تو صحنت دسته بردیم روضه خوان پایش زمانی که به منبر باز شد گفت وای از لحظه ی که ناگهان در باشد باز سر بسته بخواند آه اما هرچه کرد تا حرف از آتش آمد روضه آخر باشد ما در و دیوار را، تنها شنیدیمو، حسن دید در را با چه شدت سمت مادر باز شد آتیش گُر گرفته داره در می سوزه ببین داره محسن با مادر می سوزه یه سنگی رسید و شکست بار شیشه یکی نیست بگه فاطمه پا به ماهه گمونم که روضه تمومی نداره آخه بین کوچه غلاف توی راهه رو دیوار پر از رَد خونو رو چادر پر از رَد پا بود تموم اینا اجر عشقه مرتضی بود

زهرا که جلال او جلال الله است مرآت محمد رسول الله است او را به کسی غیاث نتوان تناه هم رتبه او علی ولی الله است

محشر دم از اعتبار او خواهد زد او دست به کار جست و جو خواهد زد در کار شفاعت از غلامان حسین زهرا به خدای کعبه رو خواهد زد

ذکر حسین

اگر بناست دمی بی تو بگذرد عمرم هزار بار بمیرم نبینم آن دم را حسین شاه من است و منم گدای حسین من آمده ام که بیفتم به دست و پای حسین