فاطمیه دوم 97، شب شهادت، میثم مطیعی و علی نهاوندی

صلوات بر فاطمه (س)

روضه - دارد دل و دین می برد از شهر شمیمی افتاده نخ چادر او دست نسیمی تسبیح دلم پاره شد آن دم که شنیدم با دست خودش داده اناری به یتیمی حتی اثر وضعی تسبیح و دعا را بخشیده به همسایه، چه قران کریمی در خانه ی زهرا همه معراج نشینند آنجا که به جز چادر او نیست گلیمی ای کاش در این بیت بسوزم که شنیدم می سوخت حریم دل مولا چه حریمی آتش مزن آتش در و دیوار دلش را جز فاطمه در قلب علی نیست مقیمی شاعر : سید حمیدرضا برقعی

زمزمه - در می‌زنن؛ زهرا نرو! این بار من میرم با هر صدای در زدن، صدبار می‌میرم هر شب سراغ حال و روز بی قرارت رو از خون رو دیوار می‌گیرم من موندم و شب‌گریه های بی صدا! زهرا! جز تو ندارم توی این شهر آشنا زهرا! اما تو هم چن روزیه کم صحبتی با من من حیدرم؛ با من چرا زهرا؟ ?حرفی بزن دورت بگردم، چیزی بگو دردت به جونم از دست من رفتی عزیزم، دلتنگتم ای مهربونم? شاعر: امیر رضا یزدانی

دم آغازین - تویی قدر و کوثر زهرا سرور پیغمبر زهرا همه هست حیدر زهرا یا زهرا یا فاطمه یا زهرا تو راز گمنامی هایی تو زمر فتح دنیایی فقط می دانم زهرایی یا زهرا یا فاطمه یا زهرا شکسته پهلویت مادر شکسته بازویت مادر شده نیلی رویت مادر ای مادر یا فاطمه ای مادر شاعر: سید مهدی سرخان

زمینه - آروم آروم از این زمونه، مادر رفت شبونه زده اشکام جوونه، خدا می دونه مدینه دیگه بخوابه، خواب که واسه ما عذابه زندگی بی تو سرابه، خدا می دونه شکسته پر شد مادر، بی بال و پر شد بابا شکسته تر شد مادر، تنهاتر بابا دلخوشی نمونده واسه دنیام، مادر روشنی نمونده واسه چشمام، مادر همدمی نمونده واسه بابام، مادر، مادر شده نمازات نشسته، با پهلوی شکسته شدی از دنیا خسته، خدا می دونه داری میری تو جوونی، دل ما رو می‌سوزونی چرا شدی قد کمونی، خدا می دونه نداره مرهم مادر، گرفته ماتم بابا آب می شه نم نم مادر، غرق غم بابا ای جوابِ هر سلام بابا، مادر بی تو می شه بی سپاه و تنها، مادر سر می ذاره بین چاه غم ها، مادر، مادر دلخوشی نمونده واسه دنیام، مادر روشنی نمونده واسه چشمام، مادر همدمی نمونده واسه بابام، مادر، مادر شاعر : اکبر شیخی

واحد - چطور بگم ممنونتم، تموم رنگ و بوی خونه! به خاطر بهشتی که، نه ساله ساختی توی خونه مادر بچه های من!، بانوی خونه! ای در نمازم، عَطر تو جاری، جهاد تو بود، این خونه داری ای بهترین یار، برا عبادت هنوز جوونی، برا شهادت مَرده دیگه یه روزایی، دلش می گیره از زمونه یه کوه غم رو شونه شه، وقتی که برمی گرده خونه می خواد که لبخند بزنه، ولی نمی تونه دریای دردم، ای ساحل من!، سنگ صبورِ، درد دل من! ای بهترین یار، برا عبادت هنوز جوونی، برا شهادت هر بار می گم ممنونتم، برای این صبر و تحمل با یه تبسمت می شه، تموم این خونه پر از گل میگی جهاد المرأةِ، حسن التبعل پشت سرم بود، تموم هستی، وقتی که با من، قامت می بستی ای بهترین یار، برا عبادت هنوز جوونی، برا شهادت شاعر: محمد مهدی سیّار

واحد - علی نهاوندی - می سازی با درد پهلوت می سازم برا تو تابوت واسه من کتک خوردی تو می کشم خجالت از روت آه پر دردم من آخه مردم من زمین خوردی تو زمین خوردم من آه می سوزی خانوم می سوزم آروم پای اشک تو می لرزه زانوم من التماست می کنم نرو دارم بهت رو می زنم نرو فاطمه ی جوون من نرو رشید قدکمون من نرو فاطمه یا فاطمه یا اماه شبها رو تا صبح بیداری می سوزی آخه تب داری نفس هات چقدر کوتاهه درد تو شده ناچاری آه چشم بی خوابت دل بی تابت غریبی من می ده عذابت آه کبوده چشمات می لرزه دستات سؤالم ابنه چی شد خنده هات دعای رفتنت برا چیه به جز تو مونس غمام کیه قاتل من می دونی که چیه چادر وصله دار خاکیه فاطمه یا فاطمه یا اماه

شور - علی نهاوندی - خیلی دلم تنگه واسه ی حال و هوای خوب قدیم نوکری می کردم بی ریا سینه زدن های بچگیم خاطره های خوبم از تو اِ چه روزای که با هم رقم زدیم نفهمیدم اصلا چجوری شد چی شد شدی تموم زندگیم به حرمت اینکه گدا اومده در زده در و وا کن یه رحمی به این گریه های گدا کن منو یه نگاه کن جان حسین خیلی گره تو کار منه خیلی گرفتاره نوکرت خودت دعا کن واسه دلم تو رو قسم به جان دخترت شفای این دل مریض من یه جرعه از خم پیالشه تو سختی ها فقط توسلم به چادر سر سه سالشه دلم شده مثل هوای غمای شبای خرابه به خونه ی قلبم یه سر بزن آقا که دوری عذابه جان حسین منو تموم این غصه ها فدای تار موی سرت غم اونه که تو دل زینبه یا رحم تو صدای مادرت بمیره مادرت برای اون لحظه که مادر و صدا زدی نفس نفس زدم کنار تو تو هر نفس تو دست و پا زدی دلم نگرونه سرت روی نیزه تنت رو زمینه خدا کنه وضع رگای گلوتو رقیه نبینه