فاطمیه اول 98، شب سوم، محمود کریمی

روضه - معجزات چشم زهرا عرش اعظم ساخته هاجر و آسیه حوا و مریم ساخته از ازل بیت الاحرام کعبه، بیت الفاطمه است کعبه را تسبیح زهرا قرص و محکم ساخته آخر پیغمبری بابای زهرا بودن است نور زهرا مصطفی را نور خاتم ساخته فاطمه حق و مع الحقش علی مرتضی ست حق ولایت را میان این دو توأم ساخته پیش زهرا ذوالفقارش سر فرود آورده است علتش این بوده که شمشیر را خم ساخته فاطمه وقتی که پای شوهرش آمد وسط لشگری را با جلال خویش در هم ساخته دم نمی آرد؛ مبادا همسرش غمگین شود فاطمه در شعله ها هم سوخته، هم ساخته گرچه او مقداد و عمار و ابوذر داشت؛ نه آخرش از یک عجم سلمانِ محرم ساخته نیمی از ما را خدا در فاطمیه ساخته نیم دیگر را خود زهرا محرم ساخته فاطمه معمار خلق سینه زن ها بوده است یک حسینیه خودش در بین قلبم ساخته وصله های چادرش دیروز زحمت داشته تا برای روضه ها امروز پرچم ساخته روز محشر ریشه های چادری که سوخته مایه ی آسایش ما را فراهم ساخته هر زمان در روضه مادر صدایش می کنی کیسه ما را پُر از فیض دمادم ساخته شاعر : محمد جواد پرچمی

روضه - ای ز نبی ربوده دل، روی خدا نمای تو وی ز علی گره گشا، دست گره گشای تو پیش روی نبی نبی، عازم دست بوسیت پشت سر علی علی، ملتمس دعای تو روح دهی به قدسیان با نفست به هر نفس دل برد از ملایکه ذکر خدا خدای تو درد نگفتة دلت اشک شبانة علی حرف دل علی بود گریة بی صدای تو ناله و آه ما کجا حق تو را ادا کند جز که هماره مهدیت گریه کند برای تو تو سپر علی شدی پیش هجوم دشمنان محسن بی گناه تو، شد سپر بلای تو بازوی بسته شیر حق، راهی مسجد النبی تو در قفای او روان، حسین در قفای تو تا ز علی نهان کنی، قصة گوشواره را دست تو بود برروی، روی خدا نمای تو تا که به پاست عالمی قطع نمی شود دمی نالة وای وای ما، گریة های های تو تربت بی چراغ تو، سینة داغدار ما قبر تو هر کجا بود، در دل ماست جای تو

روضه - ضعفی شدید نیروی او را گرفته بود دیگر توان ز زانوی او را گرفته بود در ازدحام پشت در و دود و شعله ها آتش سراغ گیسوی اورا گرفته بود می خواست تا جدا شود از پشت در ولی تیزی میخ , پهلوی او را گرفته بود تحتِ فشار لنگه ی در گیر کرده بود بی خود نبود در , بوی او را گرفته بود مولا چه می کشید چو می دید لشگری در کوچه دور بانوی او را گرفته بود باید به وضع خانه کسی می رسید پس زینب به دست جاروی او را گرفته بود فرصت نکرده بود که چادر به سر کند شکر خدا که در روی او را گرفته بود

زمینه - در رثای سردار شهید قاسم سلیمانی - فنا فی الله شد اما بقا دارد سلیمانی مقام قدس در قرب خدا دارد سلیمانی شهید فی سبیل الله عزیز جان روح الله ولی در قلب حزب الله جا دارد سلیمانی ز جان باید سلامش کرد اطاعت از امامش کرد مرام عاشقی چون اولیا دارد سلیمانی به رضوان کرد کاشانه به دنیا بود بیگانه که میثاق وفا با آشنا دارد سلیمانی به حق تسلیم مولا بود بلی سردار دلها بود ارادت بر علی المرتضی دارد سلیمانی همای رحمت ایزد به اوج آسمان پر زد خوش آوازه چو پرواز هما دارد سلیمانی بود آن کشته توحید همیشه زنده و جاوید به گوش جان سرود دلربا دارد سلیمانی سپاه قدس را فرمانده لایق بلی عاشق نشان با شکوه مرحبا دارد سلیمانی عراق و شام از او ایمن نشد تسلیم اهریمن پیام نور بر اهل وفا دارد سلیمانی برادر استقامت پیشه مردان حق باشد که ثابت کرد شور کربلا دارد سلیمانی

زمینه - روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار خورشید سربرهنه برآمد ز کوهسار موجی به جنبش آمد و برخاست کوه کوه ابری به بارش آمد وبگریست زار زار جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل گشتند بی‌عماری محمل شتر سوار آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار ای کشته ی فتاده به هامون حسین من ای صید دست و پا زده در خون حسین من ای خشک لب فتاده دور از آب ای حسین من کز خون تو زمین شده جیحون حسین من ای شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه حسین من خرگاه زین جهان زده بیرون حسین من