فاطمیه دوم 97، شام شهادت، میثم مطیعی و وحید نادری

روضه - در لغت معنی شبح یعنی سایه ای در خیال می آید یا به تعبیر دیگری انگار ابر روی هلال می آید سایه ای مانده بود از مادر وقت برخاستن نشست، نشست عرق سرد روی پیشانی اشک امانم نمی دهد که پر است مو به مو قصه از پریشانی شانه از دست مادرم افتاد قصه آتش شد آن زمانی که ریخت آوار شهر بر سر ما همه شهر آمدند آن روز طرف خانهء محقر ما هیزم آنقدر هم نیاز نبود قاریان ، عالمان ، مسلمانان سوختند آیه های کوثر را با وضو آمدند مردم شهر با وضو می زدند مادر را کارشان قربه الی الله است مادر من خودش یدالله است کارشان را پراز مخاطره کرد دست انداخت دور شال پدر کار را یک غریبه یکسره کرد نام آن مرد را نمی گویم روز آخر امیدوارم کرد روز آخر بلند شد از جا شستشو کرد، گرد گیری کرد سخت مشغول کار شد اما... چادر از صورتش کنار نرفت تا بگیرد امانت خود را دست پیغمبر آمد از دل خاک پدر خاک آب شد از شرم رد شد آن شب سکوتش از افلاک همه دلواپس پدر بودیم غسل از زیر پیرهن سخت است غرق در خون شود کفن سخت است جان خود را به خاک دادن بعد دست ها را به هم زدن سخت است پدرم خویش را به خاک سپرد شاعر: سیدحمیدرضا برقعی

زمزمه - در هر طرف رو می کنم، یاد غم او می کنم بی تو چه سان سر کنم؟ بانوی هجده ساله‌ی خانه‌ی من هم سفره‌ی غم های کاشانه‌ی من ببین علی تنهاست فرمانده‌ی تنهای من، ای وارث غم های من سرباز تو می رود در خانه هم تنها شدی، دیگر تو بی زهرا شدی سرباز تو می رود یاس جوون طاقت سیلی نداره ماه طاقت هاله نیلی نداره علی خداحافظ مهمان این ویران نشین، ای سر تو ای زخمی ترین بابا ببین صورتم پروانه رویت منم، دلتنگ ابرویت منم بی تاب و بی طاقتم پای نگاه نیزه خاکستر شدم بودم سه ساله ناگهان پرپر شدم حسین عشق زینب شاعران: محمد مهدی سیار و سید حسین متولیان

زمینه اربعین - رسیدیم، نگاه کن، گنبد و گلدسته ها رو رسیدیم، نگاه کن، اون ضریح دلربا رو رسیدیم نگاه کن... چه دلداری، همه اینجا دلداده‌ان چه درباری، همه رو خاک افتادن چه زوّاری، به عشقت نوحه سر دادن باز اذن ورودت، جاری از چشامه تو گوشم صدای، آقا سلامه رندان سلامت می‌کنند، جان را غلامت می‌کنند مستی ز جامت می‌کنند، مستان سلامت می‌کنند رسیدیم، نگاه کن، صحن بین الحرمینو رسیدیم، نگاه کن، پرچم سرخ حسینو رسیدیم نگاه کن... چه رویایی، چه مروه و صفایی چه اشکایی، چه بارون زیبایی چه غوغایی، چه شعر و شور و نوایی هر ایل و تباری، نوحه‌اش یه کلامه توو گوشم صدای، آقا سلامه رندان سلامت می‌کنند، جان را غلامت می‌کنند مستی ز جامت می‌کنند، مستان سلامت می‌کنند رسیدیم، نگاه کن، چشم حیرون علمدار رسیدیم، نگاه کن، چشم پرخون علمدار رسیدیم، نگاه کن... همین جا بود، که مشکش رو دریدن همین جا بود، که دستاشو بریدن همین جا بود، برا غارت نقشه چیدن یا باب الحوائج، ذکر رو لبامه توو گوشم صدای، آقا سلامه رندان سلامت می‌کنند، جان را غلامت می‌کنند مستی ز جامت می‌کنند، مستان سلامت می‌کنند رسیدیم، نگاه کن، خیمه گاه بی پناهو رسیدیم، نگاه کن، رنگ سرخ قتلگاهو رسیدیم، نگاه کن نبین دیگه، که از راه اومد خنجر نبین دیگه، بریده میشه حنجر نبین دیگه، که داره میخونه مادر فقط بشنو، بُـنَـیَّ قَـتَـلوکَ فقط بشنو، بُـنَـیَّ ذَبَحوکَ فقط بشنو، مِنَ الماءِ مَـنَـعوکَ روضه تووی گودال، آه بی کلامه توو گوشم صدای، آقا سلامه رندان سلامت می‌کنند، جان را غلامت می‌کنند مستی ز جامت می‌کنند، مستان سلامت می‌کنند نغمه پرداز و شاعر: سید مهدی سرخان

واحد تند - وحید نادری - تو فاطمه ای جلوه ی انوار الهی تو فاطمه ای بی بدل و لا یتناهی تو قبله و دلها همه تا کوی تو راهی عالم شده با نور تو روشن، به نگاهی زهرایی و دنیا شده در کار تو مبهوت دنیا نه فقط، عرش، سما، عالم لاهوت از درک بشر منزلت توست فراتر تفسیر کند قدر تو را سوره ی کوثر تو فاطمه ای روح و دل و جان پیمبر بسته ست به جانِ تو، همه هستی حیدر جان تو شده بسته به جان علی آری در یاری او از همگان افضلی آری مانع شده ای یک تنه از بُردن حیدر تو در وسط کوچه شدی جوشن حیدر کِی گشت جدا دست تو از دامن حیدر؟ حیران شده از غیرت تو دشمن حیدر گفتند که با کشتن تو کار تمام است گفتی که نه این مرحله آغاز قیام است با قامت خم دست به دیوار گرفتی ناگه مدد از حیدر کرار گرفتی در دست که سر رشته ی‌ پیکار گرفتی آرامش از آن خصم ستمکار گرفتی در سینه ی‌ تو آه جگر سوز، علی گفت چشمان پر از خون تو آن روز علی گفت برپای نمودی وسط کوچه قیامت جان دادی و جان ولی ات ماند سلامت ای خون تو احیاگر اسلام و امامت آخر به سرانجام رسد اشک مدامت یک جمعه سحر منتقمت می رسد از راه بر پرچم او نقش ?علیً ولی الله? شاعر : یوسف رحیمی

شور - وحید نادری - مادر مادر مادر مادر خون گریه می کنم واسه اون لحظه که مادر پر و بالتو شکوندن خونتونو می سوزوندن خون گریه می کنم واسه اون لحظه که مادر هوای خونه خزون شد چادرت غرق به خون شد مادر من مادر خون جگره من خون گریه می کنم که کوچه پر از کمین شد مادرم نقش زمین شد خون گریه می کنم مادرم روی زمینه غصه ی دلم همینه چه کنم با تو مدینه مادر من مادر خون جگره من رأس تو می رود بالای نیزه ها من زار می زنم در پای نیزه ها آه ای ستاره ی دنباله دار من زخمی ترین سر نیزه سوار من

دم پایانی - تا همیشه در ذهنِ، مسجد النبی مانده خطبه ی فدک با آن، جمله های کوبنده زیر و رو کردی تو، بساط نامردان را به خون خود بخشیدی، بهای آن را از آن، قدرت بیان، پُر شد، گوش آسمان گرچه، قامتت کمان، زهرا زهرا زهرا یا زهرا، فریادت در یاد ما نام تو بها داده، استقامت زن را خاک چادرت برده، آبروی دشمن را خطبه ی تو جوشید، درون جان زینب به کوفه جاری شد بر، زبان زینب ننگِ، شام و کوفه را، زینب، کرده برملا بعد از، داغ کربلا، زهرا زهرا زهرا یا زهرا، فریادت در یاد ما ما نمی بریم از یاد، گونه های نیلی را از زمانه می گیریم، انتقام سیلی را منتظر می مانیم، به حرمت هم عهدی کنار هم تا صبحِ، ظهور مهدی شیعه، بیقرار تو، روزی، در بهار تو می آید، مزار تو، زهرا زهرا زهرا یا زهرا، فریادت در یاد ما شاعر: دکتر محسن رضوانی