فاطمیه اول 98، شب دوم، محمود کریمی

روضه - در رگ حادثه، خون موج زد، آیینه شکست شعله‌ور شد در و دیوار حرم، سینه شکست خون مالک به زمین ریخت، خبر سنگین است بعد مالک، به تن حوصله، سر، سنگین است اشک آغاز جنون است، تماشا سخت است دیدن بغض علی در غم زهرا سخت است خون ما وجه سلوک است که سالک باقی‌ست کشته شد مالک اگر، غیرت مالک باقی‌ست شعله‌ور بود و به ققنوس، توسل می‌کرد تشنه‌لب بود و لب آب تحمل می‌کرد وسط معرکه غوغاست، جنون می‌رقصد مالک انگار که در برکه‌ی خون می‌رقصد شعله‌ور بود درِ خانه، لگد بر در خورد داغ، مسمار شد و بر جگر حیدر خورد شعله‌ور بود خبر، دل به صدا آمده است خبر ار مصحف امّ الشهداء آمده است سنگباران شده قاسم، شده دل، خونین‌تر این چه زخمی ‌ست که باشد ز عسل شیرین‌تر؟ وسط معرکه غوغاست… شکسته بالش آمده مادر سادات به استقبالش جلوه آیینه طلب شد غزلش کرد خدا چه بگویم به چه حالی بغلش کرد خدا

زمینه - دردا که پیر گشتم، در موسم جوانی این موسم جوانی، این قامت کمانی! گردون به خون نشیند، چشم کسی نبیند ابر سیاه سیلی، بر حُسن آسمانی وقتی که باغ می سوخت، بلبل به گریه می گفت: آتش زدن ندارد، باغی که شد خزانی ما داغدیده بودیم، امت به جای لاله هیزم به خانة ما، آورد ارمغانی جای غلاف شمشیر، بر روی بازویت ماند بر من مدال دادند، در عین جانفشانی بابا ببین پس از تو، با دخترت چه کردند خوب از امانت تو، کردند قدر دانی رسم وفا چنین بود؟ اجر رسالت این بود؟ تنها امانتت را کشتند در جوانی برخیز یا محمد اعلام کن به امت سیلی زدن به یک زن، این نیست قهرمانی شب تا سحر نخفتم، امروز اگر نگفتم در روز حشر گویم با من چه کرد ثانی سوز درون "میثم" هرگز مباد خاموش زیرا که داغ زهرا داغی است جاودانی شاعر : غلامرضا سازگار