شهادت حضرت فاطمه (س) مجید بنی فاطمه شب اول فاطمیه دوم سال 1397

بهار زندگی ما خزونه علت گریه هامو کی می دونه اون غمی که دلامونو سوزونده مصیبت یه مادر جوونه تو سرخی سچیده دیدی یا نه مادر قد خمیده دیدی یا نه شنیدی از مزار بی نشونه اون که کسی ندیده دیدی یا نه هر آدمی دلش می گیره میره \یش مادرش دلم گرفته که مزارشم ندیدم اخرش حرم نداره آه چه سخته باورش اونی که مار رو می کشه همیشه راز یه دیوار و در و اتیشه تو اون شلوغی تو اون هیاهو می خوام بگم چی شد ولی نمیشه بعد تموم ضربه ها درافتاد مادرمون از نفس آخر افتاد روضه امشبم همین یه خطه جلوی چشم بابا مادر افتاد اگه ندیدینش چه غرق زخم شده همه تنش میون شعله ها یه چیزایی سخته گفتنش همین که محسن و چه جوری کشتنش

به غمت شب و روزم رو سر کردم پی تو همه دنیا رو میگردم میدونی چه شبا که خوابیدم مادر برا تو خواب حرم دیدم مادرم تو هستی سایه رو سرم تو هستی من برات بمیرم مادر بی حرم تو هستی همه از غم تو مادر آشفتن تویی اون شب قدری که میگفتن سر ما به عزای تو گرمه مادر دل ما به دعای تو گرمه بهترین مسیر عشق تو بس که دل پذیره دستمو تو محشر هر نخ چادرت میگیره همینه خواهش قلب بی تابم همیشه پسرت باشه اربابم نوکرا دریای احساسن مادر به حسین ما ها رو میشناسن صاحبم حسینه مالک روح من حسینه من اسیر توفان کشتی نوح من حسینه

دلی که بی قراره حالا دیگه یه عمره شده دلداده تو الان اینجا نبودم اگه نبود دعای سر سجاده تو من لیاقتم کمتر از همه اما لطف تو به من بیشتر از همه بوده این که ما شدیم عاشق علی امروز از دعای دیروز فاطمه بوده عشق تو دلیل خلقت بهشته روی قلب هر شیعه فاطمه یا علی نوشته ای نور ای کوثر انیسه الحورا ای جان ای مادر فاطمه الزهرا تو این شب اسیری دلم گرفته بازم منمو بی قراری باید با این جدایی بسوزمو بسازم وقتی حرم نداری قبر تو اگه بی نشونی مادر قلب من میشه واسه تو حرم باشه رو سیاهم اما بازم دلم قرصه وقتی چادرت سایه سرم باشه اسم تو پناه روز بی کسیمه بیشتر از حسن بیشتر از حسین فاطمه کریمه ای نور ای کوثر انیسه الحورا ای جان ای مادر فاطمه الزهرا

وسط شعله کینه حسودا بین تاریکی ناتموم دودا صورت مادرم کبود شد کبودا اثر شعله ها رو پر چادرت دود بالا بره نفس میبره ای خدا ضربه ها به کجا میخوره آی آتیش سمت مسمار نرو ای در سوی دیوار نرو ای میخ کلنجار نرو عمر خورشید این خونه بی فروق بود سر ظهری چقدره این خونه شلوغ بود کاشکی اون ضربه به پهلو دروغ بود دست به پهلو گرفت آروم آروم نشست بابا فهمید چی شد دیگه چشمامو بست بین دیوار و در عاقبت بار شیشه شکست این قصه اون که میدونیه خونه رو به ویرونیه دیوار چرا خونیه آی آتیش سمت مسمار نرو ای در سوی دیوار نرو ای میخ کلنجار نرو این مصیبت چرا آخری نداره حال مادر شاید خوب بشه دوباره ضربه اون قلاف اگر که بزاره زخم این ماجرا ضربه ی آخره فاطمه راهی آخرین سنگره سند روضه ی کوچه ها بازوی مادره تا مسجد میرسه آخرش اما زخمه بال و پرش ای وای چی اومد سرش آی آتیش سمت مسمار نرو ای در سوی دیوار نرو ای میخ کلنجار نرو

سلام فاطمیه، سلام ماه ماتم سلام اشک و گریه، سلام ناله و غم سلام ای سیاهی، سلام ای کتیبه سلام بزم روضه، سلام نوحه و دم سلام سینه زن ها، سلام گریه کن ها سلام سوز سینه، سلام اشک نم نم سلام مادر ما، سؤال کَیفَ حالک؟ سلام آتش و در، سلام زخم مرهم سلام عصمت الله، سلام عفّت الله سلام ای رشیده، سلام قامت خم سلام لطمه دیده، سؤال! محسنت کو؟ کجاست غنچه ی تو، کجاست یار و همدم سلام بی نشانه، سلام درد شانه سلام خاک کوچه، سلام مسجد غم سلام ای مدافع، سلام دست رافع سلام دست مجروح، سلام روی مبهم سلام دل شکسته، سلام دست بسته سلام شیر خیبر، سلام مرد عالم سلام شاه مردان، سلام چشم گریان سلام مرد خانه، سلام چشم محرم سلام، کوثرت کو؟ کجاست یاور تو؟ سلام غیرت الله، بگو که همسرت کو؟

دارن در میکوبن به فکر آشوبن خدایا پس چرا مادر از سجاده جای بابا به سمت در راه افتاده ای وای خدایا انگار اینجا به یاد خیبر رفته به سمت میدون زهرا به جای حیدر یوماه یوماه یوماه یوماه داره در میسوزه یه معجر میسوزه توی آتیش داره کم کم در میفته خودم دیدم که مادر با سر میفته این خون که داره روی دیوار و در میجوشه از تاول آتیشه از زخم رو پهلوشه یوماه یوماه یوماه یوماه دارن بد میخندن در و از جا کندن دارن عمدا دل ما رو میسوزونن طناب و توی دستاشون میچرخونن ای وای خدایا بد جور دست علی رو بستن از خندشون معلومه تشنه به خونش هستن یوماه یوماه یوماه یوماه