ولادت حضرت زینب (س) مجید بنی فاطمه

اگر یه قطره از بزرگی تو انشا بشه گمون نمی کنم روی عرش خدا جا بشه به جز تو کی اومده که زینت بابا بشه نفست آیه ی توحیده چشم تو مطلع خورشیده جای پات راهو نشون میده خیالت هم قیمتیه زینب عشقت عجب نعمتیه زینب حسین برات جونشو میذاره رو اسم تو غیرتیه زینب یه رشته از چادر تو برگ امون منه نور محبتت همیشه سایه بون منه نوکری برادر تو آب و نون منه هر کی خاک پاتو بوسیده راه عاشقی رو فهمیده دست کم مرجع تقلیده . امشبو تا سحر میگم زینب ساده و مختصر میگم زینب خودت بهم اجازشو دادی که عاشقونه تر میگم زینب خیالت هم قیمتیه زینب عشقت عجب نعمتیه زینب حسین برات جونشو میذاره رو اسم تو غیرتیه زینب

الا که مقدم تو مژده سعادت داشت به خاک بوسی راهت فرشته عادت داشت سلام بر تو که ماه جمادی الاول زجلوه ی رخ هاله ی مسرت داشت سلام بر تو که ام المصائبت خوانند تویی که غم ز ازل در دلت اقامت داشت سلام بر تو بر هر زنی که از آغاز به پاس پیروی ات از حجاب زینت داشت تو از همان شجر پاک عصمت آمده ای که ریشه در دل قرآن و عطرجنت داشت تو دست پرور آن مادر گرانقدری که قلب پاک پیمبر بر او ارادت داشت تو سر بر آینه ی سینه ای گذاشته ای که بوسه گاه نبی بود و عطر جنت داشت تو زیر سایه ی آن گلبنی بزرگ شده ای که هر چه داشت شکوفایی از نبوت داشت ندیده دیده ی تاریخ بانویی چون تو که حق به گردن آزادی و عدالت داشت چه بانویی که پس از دختر رسول الله به هر زنی که تصور کنی شرافت داشت چه بانویی که ز فیض هدایت معصوم مقام و منزلتی هم تراز عصمت داشت چه بانویی که صبوری نمود چون زهرا چه بانویی که به قدر علی شهامت داشت چه بانویی که به حد کمال در همه حال اراده داشت وفا داشت عزم و همت داشت چه بانویی که به هنگامه ی اسارت هم وقار داشت حیا داشت شرم و عفت داشت چه بانویی که همه عمر در نیایش شب هزار بار زخود تا خدای هجرت داشت چه بانویی که به همراه یک مدینه صفا گلاب گریه و یک کربلا مصیبت داشت چه بانویی که به خورشید خود گرفته ی عشق به قدر وسعت هفت آسمان محبت داشت دل تو بود پر از شور و اشتیاق حسین که لحظه لحظه ی عمرت از این حکایت داشت حسین نیزبه شایستگی نثار تو کرد هر آنچه عاطفه و التفات و رافت داشت حسین از تو جدایی نداشت در هر حال مگر به خاطر انسی که با شهادت داشت چراغ آخرت اشک شاعری که سرود دو مصرعی که دراو یک جهان طراوت داشت نه ذوالجناح تاب استقامت داشت نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت زینب همان کسی ست که وقت رسیدنش از عرش جبرئیل هم آمد به دیدنش با خلقتش خدا به تمام فرشتگان همواره فخر می کند از آفریدنش قنداقه اش بغل به بغل میرود ولی آغوش چیست منظره ی آرمیدنش انگیزه ای به نام حسین آفریده شد بعدا ورا به ورطه ی دنیا کشیدنش آخر دعای حضرت زهرا نتیجه داد بار دگر خدا به محمد خدیجه داد

دوباره خورشید سرگردونه دوباره مهتاب دل میبازه یه فرشته تو دست مادر دلشو برده بی اندازه دل علی پر از شوره ستاره تا که میخنده خدا میون عرش امشب دوباره ریسه میبنده ناز قدوم تو توی مدینه نذری میده برادر تو امشب پیر و جوون خونواده ی من فدای خنده ی حسین و زینب عقیله العرب مدد یازینب دوباره خورشید سرگردونه دوباره مهتاب دل میبازه یه فرشته تو دست مادر دلشو برده بی اندازه دل علی پر از شوره ستاره ا که میخنده خدا میون عرش امشب دوباره ریسه میبنده ناز قدوم تو توی مدینه نذری میده برادر تو امشب پیر و جوون خونواده ی من فدای خنده ی حسین و زینب عقیله العرب مدد یازینب