فاطمیه 96، شب دوم، مهدی سلحشور

روضه - فاطمه جنت و ذریه ى او گلهایش شیعیان برگ و علی سرو و نبی طوبایش کیست این دخت که گل بوسه ى بابا شکفد؟ گه ز بازو گهی از سینه گه از سیمایش بخدا در همه ى عالم هستى نسلى خوبتر نیست ز سادات بنی زهرایش روح مابین دو پهلوست نبى را نه عجب گر دهد جان به علی از دم روح افزایش هر که شد سائل او خلق جهان سائل او هر که شد بنده ى او بنده همه دنیایش وای بر من من و مداحی آن زهرایى که ثنا گفته خداوند جهان آرایش فضه ای داشت که نشنیده کسى تا سى سال غیر قرآن سخنى از لب گوهر زایش گه گمان داشت که با آن همه اجلال و شرف بین دیوار و در آزرده شود اعضایش پاى بفشرد که قرآن نرود از دستش دست بگشود که از پا نفتد مولایش او نفس مى زد و زینب ز نفس مى افتاد او به لب یا ابه ، این ناله ى وا امایش

واحد سنگین - این روزا که غربت و غم با شمیم یاس پرپر می پیچه تو صحن قلبم پا می گیره ناله هامون همنوای فاطمیه می سوزیم لحظه به لحظه پا به پای فاطمیه آخر حاجت حاجت می گیرم وای که از داغش بمیرم وای یازهرا یازهرا

واحد جدید - به هر مادری که محب شماست شما یاد دادی مادری کردن رو خدا خیر بده مادرهایی رو که به ما یاد دادن نوکری کردن رو از شیر حلال مادر بوده که سینه زن تو ام ای مادر از خیر دعای مادر بوده که ما رو کشونده پای منبر اونی که دعا کرد دلم رو به راه بشه همونه که می گن بهشت زیر پاشه تو آغوش آرامشه مادره که حس می کنم سایته رو سرم منم شک ندارم به تو می رسم با بوسیدن دستای مادرم من به هرجا که رسیدم باید مدیون دعای مادر باشم خاک چادر تو یادم داده باید خاک پای مادر باشم پیش پای مادر تا عمر داری پاشو تو قلب ما هیچ کس جاشو اونی که دعا کرد دلم روبه راه شه همونه که می گن بهشت زیر پاشه

مدح - تاریخ مثل ساقی کوثر نداشته ست اعجاز خلقت است و برابر نداشته ست دیدیم در غدیر که دنیا به جز علی آیینه ای برای پیامبر نداشته ست سوگند می خورم که نبی شهر علم بود شهری که جز علی در دیگر نداشته ست طوری ز چارچوب، در قلعه کنده ست انگار قلعه هیچ زمان در نداشته ست یا غیر لافتی صفتی در خورش نبود یا جبرئیل واژه ی بهتر نداشته ست این شعر استعاره ندارد برای او تقصیر من که نیست برابر نداشته ست شاعر : سید حمیدرضا برقعی