فاطمیه دوم 96، شب چهارم، حنیف طاهری و محمود کریمی

روضه - محمود کریمی چه بگویم که بُوَد شأن تو ای زاده ی عشق که قماط پر خونت شده سجاده ی عشق تا که انگور شود مِی دو سه سالی بکشد تو به شش ماه شدی ناب ترین باده ی عشق علی اصغر نه، علی اکبر سوم زحسین عشق معراج و تو کوتاه ترین جاده ی عشق دو شش ماهه کودک چو ماه و ستاره یکی ماهوار و یکی ماهپاره یکی کشته در بین دیوار و در شد یکی را ز پیکان گلو گشته پاره اگر خواهی از این دو نام و نشانی یکی محسن و اصغر شیرخواره

روضه - دردا که فراق، ناتوان ساخت مرا در بستر ناتوانی انداخت مرا از ضعف چنان شدم که بر بالینم صد بار اجل آمد و نشناخت مرا! در ره خانه و مسجد به زمین خوردم من از همان لحظه شده ورد زبانم چه کنم؟ آسمان بر ورق خاک همان لحظه نوشت من زمین خورده ترن مرد جهانم چه کنم؟ من که هر کس گرهی داشت کمک از من خواست گرهی خورده به کارم که ندانم چه کنم تو به یک شهر فقط در به رویم باز کنی گر نمانی تو و من بی تو بمانم چه کنم ؟

روضه - محمود کریمی خانه را عاری ز خوشحالی مکن فاطمه پشت مرا خالی نکن ای تمام عشق بانوی علی لرزه افتاده به زانوی علی

زمینه - محمود کریمی ای وای مادر رمق نمونده تو دستاش شبای آخر بهم نمیخوره چشماش نمی دونم بیداره یا خواب یا بیهوشه چه بغضی کرده مادر که آبم نمی نوشه با زخم روی پهلو گریه براش خوب نیست با زخم روی بازو گریه براش خوب نیست با زخم روی ابرو گریه براش خوب نیست وا اماه هر کی یه گوشه زانو بغل می گیره بابام گمونم از غم داره می میره برای دلگرمی مون لبخند رو لباش داره ولی یه یغض سنگین تو عمق نگاش داره درسته مَرده اما گریه براش خوبه مرد نبرده اما گریه براش خوبه خدای درده اما گریه براش خوبه باز زخم روی پهلو گریه براش خوب نیست با زخم روی بازو گریه براش خوب نیست با زخم روی ابرو گریه براش خوب نیست چکاری کرده مدینه با دل حیدر پریده رنگ از صورت فاتح خیبر زانوش داره می لرزه بعد از ماجرای در بانوش داره می لرزه با یاد تن بی سر

واحد - حرف رفتن نزن آخرین خواهشه دنیا تقدریمو با نفس هات نوشت با تو پر می کشم تا خدا تا بهشت تو بمون فاطمه که واسم مرهمی تو که دلگرمیه روزای سردمی تب تنهاییمو با چشام داد زدم با سکوتم همش درد و فریاد زدم بیا خندیدنو به لبم هدیه کن روزا ناله نزن شبا کم گریه کن تو به این فکر نکن که چقدر پیر شدم تو زمین گیر شدی که زمین گیر شدم باورت می شه که علی تنها شده به دلم فاطمه یه امیدی بده کار زینب فقط آه و زاری شده خون گونه ت چرا یادگاری شده غم روی شونه هام اومد از راه نشست شیشه و آینه وقتی با هم شکست

واحد - فاطمه گویاترین فریاد عشق روح سبز عاطفه، همزاد عشق ای دلت پر نور تر از آفتاب ای کلامت عشق را تفسیر ناب مظهر یکتا پرستی جز تو کیست راز نامکشوف هستی جز تو کیست رخ نهان می کرد از شرم تو ماه پیش تو خورشید گم می کرد راه تو قیامت را قیامت می کنی بر امامان هم امامت می کنی روز محشر کار ما با فاطمه ست نقش پیشانی ما یا فاطمه ست از کرامت بر جبین ما همه ثبت کن ?هذا محبّ الفاطمه?

شور - محمود کریمی ها علىٌّ بشرٌ کیفَ بشر ربُّه فیه تجلى و ظَهر فلکٌ فى فلکٌ فیه نجوم صدفٌ فى صدفٌ فیه دُرر که بشر می شود این گونه مگر یا علی علی علی خاک نعلین علی در و گهر در دل شیعه‌ی خود کرده نظر که بشر می شود این گونه مگر ایوان نجف عجب صفایی دارد حیدر بنگر چه بارگاهی دارد گوش کن شرشر باران نجف یا زهراست گوش کن نعره ی طوفان نجف یا زهراست نقش آینه ی ایوان نجف یا زهراست ذکر زهرا یا علی علی علی خاک نجف چیست نبات است و قند هر چه بکاری رطب می شود جلوه می بارد از جمال علی جذبه می بارد از جلال علی همه خیرات آسمان و زمین نوش جان علی و آل علی

شور - محمود کریمی به خاک گفتم اگر شد مرتبت بکند به خار گفتم اگر شد تنت بپوشاند