فاطمیه دوم 96، روز شهادت، حنیف طاهری

شعرخوانی - مهدی اقدم نژاد یگانه مادرِ خون خدا، خدای تو کیست؟ بهشت، شیربهای تـو، خونبهـای تو کیست؟ جهـان بـه نـزد سـرای تـو سائـل اعماست وگرنـه محـرم خـاک درِ سرای تـو کیست؟ کـسی کـه عـارف قــدرِ محبتت بـاشد جز آنکه گفت به نزد تو من فدای تو کیست؟ ز رحمت است دعا می کنی به همسایه وگزنه در دو جهان لایق دعای تو کیست ؟ ای استجابت پیش دعا به غیر علی بگو کسی که دعا می کند برای تو کیست ؟ نسیمی از نفست زینب است و زینت عرش غباری از قدمت فضه شد طلای تو کیست ؟ خانه ی کوچک پناه عالمت عمر خلقت یک دم از عمر کمت گرچه در این گردش لیل و نهار زیستی با خاکیان هجده بهار اولین نور آخرین روشن گری هم ازل را هم ابد را مادری خلق عالم سائل و روزی خورت لیف خرما، وصله‌های چادرت ای سه شب، بی قوت و از قوت توسیر هم یتیم و، هم فقیر و، هم اسیر آنکه خاک مقدمش، جان همه گفت: جان من فدای فاطمه انبیاء در محضرت استاده اند اولیاء پشت سرت استاده اند خاک، مشتاق سجود فضه‌ات کل قرآن، در وجود فضه ات خاک پای قنبرت فرزانگی دست بوس فضه ات مردانگی عیسی از فیض تو صاحب دم شده آدم از خاک درت آدم شده صد چو عیسی زنده از فیض دمت صد چو مریم دست بوس زینبت تا ابد بادا سلام از داورت بر تو و دامان زینب پرورت زهره و ام النجوم و ظاهره راضیه مرضیه زهرا طاهره ای خلایق از ازل مهمان تو باغ جنت عاشق سلمان تو آسمانی ها مسلمان تو اند بنده ی مقداد و سلمان تو اند ای پیمبر از تو دختر سرفراز ای نماز اورده بر خاکت نماز حمد و تکبیر و دعا دلداده ات سجده برده سجده بر سجاده ات در نمازت رخ ز شرم حی فرد گه سفید و گاه سرخ و گاه زرد صبح می شد نور رخسارت سفید ظهر از آن رو نور زردی می دمید شامگاه از شرم حی ذوالجلال سرخ می گردید نور آن جمال حیف از صورت که آخر شد کبود برگ گل را طاقت سیلی نبود تو به اهل آسمان شمع رهی زهره ای منصوره ای وجه اللهی زهره و رخساره ی نیلی کجا صورت حوریه و سیلی کجا

روضه - شرمنده ام که خانه ی امنی نداشتم از لانه ام کبوتر بشکسته پر مرو

زمینه - چراغ خونم ماه شب تارم بگو که بازم می مونی کنارم به خاطر من پهلوتو شکستن شدی زمین گیر ای دارو ندارم به جون زینب بمون ای زهرا نداره هیچ کس هوامو اینجا نرو یار حیدر کس و کار و حیدر علمدار حیدر علمدار حیدر دلم گرفته از دست زمونه قاتل حیدر این قد کمونه منو ببخش ای آروم و قرارم دردسرت دادمیخ در خونه چه کرده دست مغیره با تو بگو با حیدر یه کم درداتو تو و دست لرزون من و چشم گریون شده خونه زندون

واحد - ز غصّه گشته تمام وجود من فریاد وصیت تو ندایم دهد، مزن فریاد چگونه آب بریزم بر این بدن که زند به یاد جسم کبود تو پیرهن فریاد سزد که سر ببرم شب به دامن صحرا درون چاه زنم یاد این بدن فریاد کفن چگونه بپوشم تو را که می ترسم به زخم پهلویت امشب زند کفن فریاد گلم را با دلی بی تاب شویم به زیر سایه ی مهتاب شویم تن زهرا چو آب چشمه پاک است خدایا آب را با آب شویم به لحظه ای که زدی ناله پشت در سوگند نکرده حبس به سینه کسی چو من فریاد کس نداند که در آن دم به تو و من چه گذشت تو نفس می زدی و من ز نفس افتادم هزار سال دگر اشکم ار به خاک افتد به جای سبزه بر آید ز هر چمن فریاد منم غریب به حقّ خدا که نتوانم زنم به یاد غم یار، در وطن فریاد ای مسیحای علی اعجاز کن مشکل مشکل گشا را باز کن ای کتاب عشق من بسته مشو مثل مردم از علی خسته مشو ای به دردم چشم بیمارت طبیب مانده ام مضطر بخوان امن یجیب رفتنت خانه خرابم می کند ماندنت چون شمع آبم می کند ای تمام عشق بانوی علی لرزه افتاده به زانوی علی

شعرخوانی - مهدی اقدم نژاد بودند دیو و دد همه سیراب و می‌مکید خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا زان تشنگان هنوز به عیوق می‌ رسد فریاد العطش ز بیابان کربلا فریاد بانوان سراپرده ی عفاف آید هنوز از در و دیوار کربلا آه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم کردند رو به خیمه‌ی سلطان کربلا چشم فلک نشسته به خون شفق هنوز از دود خیمه های نگونسار کربلا گلگون سوار وادی خونخوار کربلا بی سر فتاده در صف پیکار کربلا سیارگان دشت بلا بسته بار شام در خواب رفته قافله سالار کربلا