فاطمیه دوم 96، شب دوم، حنیف طاهری

روضه - کفنی داشت ز خاک و کفنی داشت ز خون تا نگویند کسان، جسم حسین بی‌کفن است استخوانی اگر از سین? او باقی ماند آن هم از ضرب سمّ اسب، شکن در شکن است

واحد - چه غم گر هر کسی از من به جز غم رو بگرداند مبادا از سرم رو کاسه ‌ی زانو بگرداند رهین منّت دردم که بنشسته به پهلویم به بستر ، او مرا زین سوی ، بر آن سو بگرداند نگاه شوهر تنهای من این راز می‌گوید که دیده همسری از همسر خود رو بگرداند ز بس بیزارم از دشمن عیادت چون کند از من کمک از فضّه گیرم تا رخم از او بگرداند پرستاری ندارم بر سر بالین بیماری مگر آهم از این پهلو به آن پهلو بگرداند فدایی علی هستم پی حفظش دلم خواهد اجل دست مرا گیرد به دور او بگرداند شاعر : حاج علی انسانی

واحد - ای که با من بسته ای لب از کلام پلک بر هم می زنی جای سلام صحبتی کن ای همه دارایی ام رحم کن زهرا بر این تنهایی ام با فراق خود سیه پوشم مکن من غریب هستم فراموشم مکن ای کبوتر اینچنین پرپر مزن تازیانه بر دل حیدر مزن جان زهرا روز من را شب مکن چادرت را بر سر زینب مکن می روی ای بحر عصمت را عروس جای من لب های محسن را ببوس آفتابی بر فراز بام بود دست و پا میزد ولی آرام بود نیمروزی دیده از هم باز کرد راز دل را با علی ابراز کرد کرد با سختی به مولایش نظر گفت محبوبم حلالم کن دگر سوخت سرتاپا علی از این سخن خواست تا جانش برون آید ز تن ناله زد کی یاور بی یاورم همدم و همسنگر بی سنگرم ای نفس هایت صدای روح من ای به امواج بلاها نوح من ای علی را سرو باغ آرزو هر چه می گویی حلالم کن مگو ای چراغ من مگو از خامشی ورنه پیش از خود علی را می کشی باز زهرا دیده از هم باز کرد راز دیگر با علی ابراز کرد کی پسر عم هر چه گویم گوش کن آتشم را در درون خاموش کن من که بستم چشم دست از من مشوی شب تنم از زیر پیراهن بشوی یا علی امروز چون گردید شام عمر زهرای تو می گردد تمام شب مرا تشیع کن تا آن دو تن یک قدم نایند در تشییع من گر به تشییع من آید قاتلم داغ محسن زنده گردد در دلم تا نشان ماند به جا از غربتم بی نشان باید بماند تربتم چون به دست خویش با رنج و تعب پیکرم را دفن کردی نیمه شب در کنار قبر پنهانم بمان تا صدایت بشونم قرآن بخوان گرچه رفت از دست یار و یاورت فاطمه تنها ترین همسرنگرت غم مخور داری یگانه یاوری تربیت کردم برایت دختری او تو را مردانه یاری می کند مثل زهرا خانه داری می کند شب که تنهایی و جانت بر لب است چاه غم های تو قلب زینب است

تک - ای همسر والای من ای همدم شبهای من ای یار بی همتای من زهرای من زهرای من ای وای مادر حسن ای محرم غم های من ای نوگل رعنای من زهرای من زهرای من ای وای مادر حسن خیز و ببین غوغا شده دیگر علی تنها شده من ماندم و غم های من زهرای من زهرای من ای وای مادر حسن قامت کمان خانه ام ای جان و ای جانانه ام تو شمع و من پروانه ام زهرای من زهرای من ای وای مادر حسن شد گریه دائم کارشان پژمرده شد رخسارشان طفلان مه سیمای من ای وای مادر حسن چون گل حسن پژمرده شد از غم حسین افسرده شد ای حافظ گل های من ای وای مادر حسن