8 ربیع الاول شهادت امام حسن عسکری (ع)، مهدی میرداماد

ای جلوه خدایی بی انتها حسن خورشید روشن سحر سامرا حسن بی تو عبودیت به خدا بت پرستی است نور خدا مکمل توحید ما حسن امشب عروج زخمی بال مرا ببر تا سامرا، مدینه، نجف، کربلا؛ حسن در بین خانواده زهرای مرضیه باید شوند تمام علی زاده ها، حسن بسته می شه پرونده ی دو ماهه اشک و عزا با گریه بر روضه های غریب شهر سامرا دو ماه آزگار شده دلا همه غرق مهن گریه ی غربت شماست که آبرو داده به من آقا یه امشب بیا و به مجلس ما سر بزن الهی سایت کم نشه، از سر ما آقای من نام حسن یه عمریه به دل ما جلا می ده مادرش امضاء می کنه، خودش یه کربلا می ده نام حسن رو می برم یه آه حسرت می کشم مدینه جلوگر میشه، با روضه هاش جلو چشم موندم به تو بگم غریب، یا به غریب مدینه خوب شد مدینه نبودی، چشت روز بد نبینه بچه باشی و نتونی که مادرتو یاری کنی مادر کمک بخواد ازت نشه براش کاری کنی خوب شد میون کوچه ها، مثل امام مجتبی ندیدی مادرو زدند یه عده بی شرم و حیا خوب شد مدینه نبودی، جلو چشمای ترت یه ضربه با غلاف یهو، بشکنه دست مادرت خوب شد مدینه نبودی، ببینی بین کوچه ها مادر هیجده سالتو، افتاده زیر ... خوب شد ندیدی پشت در که مادری افتاده بود

رسیده عمرم به سر، شهید زهر کینم یه عمر تو زندان بودم، حالا می سوزه سینم دیگه از دنیا سیرم، طبابت خیلی دیره سرم دیگه شده سنگین، چشام سیاهی میره کسی غیر این طفل چهار ساله ام نبود پیش من دم آخرم توی سامرا بی کس و یاورم شبیه غریبی مادرم واویلتا، واویلتا شد سامرا کرب و بلا میون حجره تنهام روی خاکا افتادم در و همسایه حتی نرسید به فریادم یکی نیست بگه اینجا یکی داره می میره می خوام پاشم از جامو دیدم پهلوم می گیره من از داغ مادر جذع می کنم تو حُجره صدای در که بیاد لبام از عطش تا ترک می خوره می افتم به یاد جدم زیاد واویلتا، واویلتا شد سامرا کرب و بلا غریبم اما بازم یه آقازاده دارم سرم رو روی زانوی آقا زاده ام می زارم ولی به سوز دلها، برای کرب و بلا واسه اون لحظه ی که ....

افتخارم شده کسوت نوکری من غلام توام ایها العسکری گریه هامو تو شب شهادتت می فرستم رو به روی مرقدت تا با اشکام من بیام زیارتت گدای صحنت هستم توای که سرور هستی و از پدر، مادر هم برام تو برتر هستی قرار کار تو دلبری باشه کار ما تا ابد نوکری باشه چیه بهتر از این که لقب ما گدای امام عسکری باشه یا حسن، ای عزیز زهرا با تو غم از دل مبتلا می ره با ذکرت دل من تا خدا می ره کربلایی شدن گیر یه امضاءس راه کربلا از سامرا میره

ای به حق مقتدا ایها العسکری ای ولی خدا ایها العسکری تو به ارض و سما تو به اهل ولا تو به خلق خدا هادی و رهبری تو به زهرا ثمر تو به هادی پسر تو به مهدی پدر تو به حق محوری یوسف فاطمه عرش را قائمه تو ز وصف همه بهتر و برتری هم رضا طینتی هم علی صولتی هم نبی خصلتی هم خدا منظری ای به حق مقتدا ایها العسکری ای ولی خدا ایها العسکری مظهر حلم حق، مخزن علم حق معدن حکمتی، ایها العسکری جلوه ی کبریا وارث انبیا حاصل عترتی، ایها العسکری به جلالت درود به جمالت درود که خدا طلعتی ایها العسکری هم امام امم هم سپهر کرم هم یم رحمتی ایها العسکری ای به حق مقتدا ایها العسکری ای ولی خدا ایها العسکری

صلی الله علی الباکین علی الحسین

منی که بزرگ شدم تو طواف پرچمت منی که شیرینی روزگارمه غمت منی که از این خونه نمیرم جای دیگه آقاجون یادش بخیر شبای محرمت به همین نفس زدن ها قسمت میدم حسین ببرم به کرببلا دیگه پوسیدم حسین نمی خوام بهشت برم تا حرمو دیدم حسین به تو وابستمو، عاشقت هستمو به ضریحت آقا، برسون دستمو یه نفس می گم حسین یه نفس می گم حسن تا که مادرت یه بار، یه نگاه کن به من با همین لباس سیاه، به من آبرو بده یه روزم همین لباس واسه من میشه کفن دلی که شکسته باشه حرم خدا میشه چشمی که گریه برات کرد کاسه ی شفا میشه هر جا روضتو بخونند مثل کربلا میشه دل کوچیکمو بیا دریایی کن ببرم کربلا، بازم آقایی کن به تو وابستمو، عاشقت هستمو به ضریحت آقا، برسون دستمو به تو دل می بندمو می کنم دل از همه برا تو هزار دفعه، بمیرم بازم کمه حرمت قیامته، چون شب زیارته میاد از عرش خدا، شب جمعه فاطمه نظر لطف شماست که دل من هوایی میشه با تموم رو سیاهیم، دوباره خدایی میشه شب جمعه ها دل من، می ره کربلایی میشه کرم مادرت اگه چشمام تره شب جمعه حرم، بخدا محشره