اربعین حسینی - میثم مطیعی

مادرم قبل شیر دادن من، در عزای تو گریه ها کرده تا قبولم به نوکری کنی، نذر کرده، سپس دعا کرده از همان کودکی به من آموخت، بعدر جرعه آب نام حسین روی سینه گذاشت دستمو گفت که مودب بگو سلام حسین بین گریه دعاش این بوده، کودکم نوکرت شود ای کاش اشک خود را به صورتم زد و گفت طفل من تا ابد حسینی باش همه ی هستیم شدی آقا، من به لطف تو محترم هستی تا ابد زیر دِین زهرا و دامن پاک مادرم هستم شکر حق تا حسین می گویم، شانه هایم ز گریه می لرزد اثر لقمه ی حلال پدر، به هزاران هزار می ارزد همه دلخوشی من این است هیئتت، روضه ات، نوای حسین این دعای مرا اجابت کن، که بمیرم فقط برای حسین وسط روضه ها، حس کردم من تعلق به کربلا دارم نام عباس را که می شنوم، مثل ابر بهار می بارم ای ساقی لب تشنگان، ای جان جانانم، سقای طفلانم

خوب بابای من به من آموخت، گریه کردن به آیه آیه ی تو همه هستی مرا سوزاند، روضه ی اصغر و رقیه ی تو گفت چشمان همه به سوی یک نوزاد است دریاست که روبه روی یک نوزاد است ای حرمله این قدر به زه سخت نگیر این بار هدف گلوی یک نوزاد است اصغر که به چهره از عطش رنگ نداشت یارای سخن با من دل تنگ نداشت یارب تو گواه باش، شش ماهه من شد کشته ی ظلم و با کسی جنگ نداشت در کرب و بلا که خاک از خون تر بود یک باغ پر از شکوفه ی پر پر بود

شکرلله که راهمان دادیم التیامی بر آهمان دادیم کربلا را فی سبیل اللهمان دادی رهسپار این جاده ها هستیم از شمیم عشق والو و مستیم تا ابد بر نهضت سرخ تو دلبستیم گشته شوری در جهان بر پا مولا، مولا کربلایت قبله ی دلها، مولا، مولا رهسپاریم سوی تو پای پیاده با دل و جان محو تماشای جاده سربلند از هر که در این سختی راه با شهامت آمده و سر نهاده ای خوش آن دم که دل رها باشد آخر جاده، کربلا باشد رو به گنبد گریه هایت بی هوا شد لشکرت امروز جان به کف دارد فتح دلها را در هدف دارد اِذن میدان راهم از شاه نجف دارد ای که عشقت بسته به آب و گل ماست جان ما هم هدیه ی ناقابل ما اربعین را زائرتان هم نباشیم تا ابد عکس حرم نقش دل ماست اربعین تو، روز میعاد است هر کسی با توست از غم آزاد است نغمه ی هل من معینت جان به ما داده است شوق دیدارت، در دلم جاری است شأن تو بیش از هر عزارداری ست چون پیام خون تو، فریاد بیداری است جزء مسیرت راه سعادت نباشد در دلم جزء شوق زیارت نباشد آدم با اذن شما پر بگیرم قسمت ما غیر شهادت نباشد

سرت که روی نی نشست گذاشت، مرام تازه ای ز ما که سر به راهتیم به تو سلام تازه ای کاش بشیم فدای تو، جون بدیم رو پای تو تو دل عزای تو، تو دل عزای تو می کِشی مرا حسین، سوی کربلا حسین ذکر صبح و ظهر و شب یا حسین و یا حسین بیا به من توون بده، به پای خسته جون بده تا این دل شکسته ام برات خودی نشون بده داره زیر و رو میشه، حال مردم زمین چشم به راه زائرا، موکبای اربعین می کشی مرا حسین، سوی کربلا حسین ذکر صبح و ظهر و شب یا حسین و یا حسین فدای بچه شیعه ها، فدای زینب سرم به اذن رهبرم، من میشم مدافع حرم قد کشید تو روضه هات، سینه زد یه عمر برات اون که توی سوریه گفت حسین و شد فدات

یه ماه که کوله بارم آقا بستم حتی تقویم دیگه خسته شده از دستم من گذرنام رو از خیلی قبل دادم که امضاء شه شب سوم محرم بود، دادم آقا بره ویزا شه می ریم از نجف، ما قدم قدم جاده رو به رو، پشت سر حرم پشت سر مرقد مولا، رو به رو جاده و صحرا بدرقه با خود حیدر، پیش رو حضرت زهرا اینجا هر چی، هر چی داره نذر حسین کرده هر ستونی که رد میشیم، سیل جوونمرده یا حسین لبیک، یا حسین لبیک، یا حسین یابن الزهرا باز هوای اربعین تو به دل افتاد رو لبهامه، طعم چای ابو سجاد راهی میشیم امسالم، از نجف با خیل زوارت کربلا بهونه شد آقا که بیام دوباره دیدارت حالا رو لب هر که زائرِ، نوحه ی قدم های جابرت کنار قدم های جابر، سوی نینوا رهسپاریم ستون های این جاده را ما به شوق حرم می شماریم شبیه رباب و سکینه، برای شما بی قراریم از این سختی و دوری راه، به شوق تو باکی نداریم فدای زینب، پر از شوق و عشقیم اگر که خدا خواست، به زودی دمشقیم لبیک، یابن زینب، یابن حیدر، یابن حیدر لبیک، یابن حیدر، یابن حیدر، یابن حیدر گُردان، گُردان لشکر تو می رسه از راه روی بیرق هاست نحن ابناء الکساء الله توی عالم پیچیده، نغمه ی که یا ثاره این خروشی که شده، جاری لشکرِ عمه ساداته بگذرم زجا، در ره حرم کافیه فقط اذن رهبرم با اذن رهبرم از جانم بگذرم در راه این حرم، در راه یار یا حیدر گویمو، شمشیری جویمو اندازم لرزه بر جان کفار هم پیمان گشته ام، کفر با تفکیر شیطان ... پیروزی این نبرد حزب الله است نماز صبح در کربلا، نماز ظهر در سامرا نماز عصر انشاءالله بقیع و مسجد اقصا لبیک یا حسین، لبیک یا حسین، یا ثارالله

ای که دلها همه از داغ غمت غمگین است وی که از خون تو صحرای بلا رنگین است نرود یاد لب تشنه ات از خاطره ها هر که را می نگرم از غم تو غمگین است زان فداکاری و جانبازی مردانه ی تو بر لب خلق جهان تا به ابد تحسین است نازم آن همت والا که تو را بود حسین که قیامت سبب رشد و بقای دین است جان ز کفن دادن و تسلیم به ظالم نشدن آری آری به خدا همت عالی این است جاودان خاطره ی نهضت خونین تو شد چون که دین زنده از آن خاطره ی خونین است جان به قربان تو ای کُشته که خود فَر بود مرگ با نام به از زندگی ننگین است هر که از صدق و صفا دست به دامان تو زد عزت هر دو جهانش به خدا تأمین است چه کنم گر نکنم، گریه به مظلومی تو گریه آبی است که بر آتش دل تسکین است بر تو و بر همه یاران شهید تو درود که ز خون شهداء عزت دین تضمین است

شوق دیدار، می‌جوشه در دل دوباره، چه حالی دارم چشمام ابری، یکی نگام کرده بازم، باید ببارم باز اربعین، شد و دلم پر می‌زنه، بیام زیارت خورشیدِ من، ممنون از اینکه رام دادی، به زیر سایه‌ت می‌آم پیاده سوی تو، یه قطره از دریا می‌شم گم می‌کنم، خودمو باز، تو حرمت پیدا می‌شم لایق نبودم که بیام، از لطف تو، اما می‌شم با اشک‌ چشم‌هامون، با چشم‌های گریون آب می‌زنیم راهو، کاشکی بیاد بارون لبیک یا مظلوم، لبیک یا مظلوم با زائرهات، از یمن و شام و قطیف، شدیم‌ مسافر دریا دریا، قطره‌های گم ‌شده‌ایم، به اسم زائر تو این مسیر، نه هیچکی سیلی می‌خوره، نه تشنه می‌شه هر طرف رو، نگاه کنم روضه‌ به پاست، دلم آتیشه با چشم تر، با پای دل، این راهو رفتن آسونه ما همه از، طورجیم، این هروله یه نشونه آقا لبیک، ما جا موندیم، نام تو بر لب‌هامونه چِشمام پر از شوقه، سینه‌م پر از درده چه حالی دارم باز، آقا نگام کرده لبیک یا مظلوم، لبیک یا مظلوم شاعر فارسی: محمد رضا وحید زاده

آهٍ حسینْ ... أنتَ تُزِیلُ ظُلَمِی ... تُنِیْرُ ذاتی آه یا حسین...تو ظلمت درون مرا می‌زدایی... و درونم را روشن می سازی آهٍ حسین ... تُذْهِبُ عَنِّیْ أَلَمِیْ ... و کُرُبَاتِی آه یا حسین.... تو درد مرا می‌بری و گرفتاریم را حل میکنی آهٍ حسین... حُزنُک یَجرِی فی دَمِی ... وَ هْوَ حَیاتی آه حسین.... حزن تو در خونم جاری است... و حزن تو آب حیات من است آهٍ حسین ... بِاسْمِکَ اُعْلِیْ عَلَمِیْ ... أنتَ ثَباتی آه حسین... با نام تو پرچمم را بر می افرازم... تو ثبات و استواری من هستی فی الأربعینِ قادمٌ أَبُثُّ شَکْوَایَ إِلَیکْ در اربعین به نزد تو می‌آیم و گلایه هایم را به تو می‌گویم فی الأربعینِ مَاشِیاً لِکربلا بَینَ یَدیکْ در اربعین، پیاده به خدمتتان در کربلا می‌آیم فی الأربعینِ أَنْحَنِیْ أَصْرَخُ السلامُ علیک در اربعین خم می‌شوم و فریاد می‌زنم: السلام علیک مشَّایه مشَّایه بیدیَّهِ الرَّایه پیاده می آیم... پیاده می آیم، و در دستانم پرچم است جیت آنی لِک اَسعى و حاجاتی هَم جَایه آمدم تا به سوی تو سعی به جا آورم، و حاجت هایم نیز با من می‌آیند خادم اِلَک یحسین خادمت هستم یا حسین لبیک یا مظلوم، لبیک یا مظلوم شاعر عربی: احمد حسن الحجیری از بحرین

اومدیم پای پیاده آقا، از همون لحظه که خوندی مارو تا با گریه آب و جارو کنیم. جاده ی نجف به کربلا رو زنده مونده هنوز، شور هل من معین وعده ی عاشقاست، کربلا، اربعین سر ما فدای جوون رعنای تو می خونیم همقدم با حججی های تو کربلا کربلا ما داریم میاییم کوله بار همه از غم پُره، چه غمی؟ غمی که احیاگره اون غمی که راوی حماسه ست، خطبه های زینب مضطره جونمونو میدیم، واسه این قافله بپذیر یاحسین، خیلی ناقابله اومدیم به یاری ت نگو که دیر اومدیم از تو شرمنده ایم که سر به زیر اومدیم کربلا کربلا ما داریم میاییم قطره قطره تا به هم می رسیم، چه شکوهی داره دریای ما میل دنیا نداریم تا دنیاست، که حسینه همه دنیای ما رو سیاهیم ولی، حُر میشیم با حسین تشنه ی بیعتیم، یا حسین یا حسین میگیم از کربلا با شهدا که گفتن حالا معنا شده حرف اونا که گفتن کربلا کربلا ما داریم میاییم هرکسی از طرف شهیدی، به نیابت اومده زیارت الهی نمونه هیچ زائری، به دلش آرزوی شهادت نه فقط دل که ما، سر میدیم پای تو همقدم هم نفس، با شهیدای تو نصیری و قمی، ابوحامد، شوشتری صدرزاده، برونسی، جهان آرا، کشوری کاظمی و هادی، خرازی و وزوایی علیپور و سیاح، شاطری و بابایی فاتح و فهمیده، ابوترابی، چمران صیاد و شیرودی، اسکندری و دوران شهریاری رضایی احمدیّ روشن همه ی شهیدا همسفر ما شدن کربلا کربلا ما داریم میاییم به خدا بهشت ما حسینه، کِی بهشت، بهتره از کربلا راهی قدسیم و باور داریم، راه ما می گذره از کربلا دل ما با سلام، می زنه پل به تو فاتحیم یاحسین، با توسل به تو بعد عمری که از راهی شدن دم زدیم کربلا کربلا اومدیم اومدیم کربلا کربلا ما داریم میاییم شاعر فارسی: میلاد عرفان پور

یا حسینُ یا حسینُ إنِّی، لکَ مشتاقٌ ، فَوَفِّ ظَنِّی یا حسین، یا حسین، من مشتاق شما هستم. پس گمانم را محقق کن أنْ أَجِیءَ الأربعینَ هذا، حیث اَحْظَی بِرضاکَ عَنِّی تا در این اربعین بیایم و به رضایت شما نائل گردم إنَّهُ الاربعینْ، مُلتقَی العاشِقِینْ اربعین اجتماع عاشقان است یا حبیبی حسین ، نورَ عینی حسین ای عزیز من حسین، نور چشم من حسین کربلا سَتبقَى على مدارِ العُصُور کربلا در همه روزگار باقی خواهد ماند أربعینُ الفِدا علامةٌ للظهورْ فداکاری ها در اربعین، علامت ظهور است کربلاء کربلاء، إلیکِ قادمون کربلا کربلا ما داریم میاییم شاعر عربی: احمد حسن الحجیری از بحرین

گناهامو ندید گرفتی، انگار ازم بدی ندیدی تا که دیدی دلم شکسته، بازم به داد من رسیدی گرچه برا تو کم گذاشتم، از خوبا راه من جدا بود روضه ولی همیشه واسم، راه رسیدن به خدا بود عادتِ هر شبم، اربعین کربلا بودنه دعوتم میکنی، من هنوزم دلم روشنه بی سر و سامان توام یا حسین دست به دامان توام یاحسین بر سر نی زلف رها کرده ای با جگر شیعه چه ها کرده ای زهره ی منظومه ی زهرا حسین کشته ی افتاده به صحرا حسین بگیر ازم هرچی که خواستی، ولی ازم نگیر غمت رو نفس زدن تو هیئتا رو، بودنِ زیرِ پرچمت رو دلم خوشه که تو رو دارم، حال دلم بی تو خرابه دنیایی که حسین نداره، یه لحظه شم برام عذابه روشنیِ دلم، از همین اشکِ تو روضه هاس روسفیدیِ من، از سیاهیِ شال عزاس عاقبت این عشق هلاکم کند در گذر کوی تو خاکم کند آقا دعام کن که تو راهِ، کسی به جز شما نباشم یه کاری کن حتی یه لحظه، از شهدا جدا نباشم دلم میخواد برات بمیرم، از این میترسم که نتونم دعا کن آقا بیشتر از این، از شهدا عقب نمونم مثل اون عاشقا، تا ابد میمونم با حسین تا دم آخرم، با شهیدا میگم یا حسین تربت تو بوی خدا میدهد بوی حضور شهدا میدهد مشعر حق عزم منی کرده ای کعبه ی شش گوشه بنا کرده ای شاعر: علی اکبر رهیده

بگذار شبی محرم اسرار تو باشم تا پرده ی صبح راز نگه دار تو باشم دردیست مرا، بی تو که درمان نپذیرد درمان من این است که بیمار تو باشم ای یوسف بازار محبت، من مسکین آن مایه ندارم که خریدار تو باشم گر نعمت وصل تو برازنده ی ما نیست بگذار که در سایه ی دیوار تو باشم