شب هفتم محرم، سید مهدی میرداماد

خانومای حرم بچه م نمیره داره از تشنگی آتیش می گیره کسی اینجا یه ذره آب نداره روی دستم داره از هوش میره می ترسم از غم فردات مادر بمیرم خشکه دست و پات مادر ندارم مرهمی تو خیمه حالا برای زخم رو لبهات مادر ما گریه کردیم و دشمن چه شاده چه کاری تشنگی دست تو داده بمیره مادرت، دارم می بینم تَرَک روی لبات خیلی زیاده چرا این غصه ها آخر نمیشه روزای بی کسیمون سر نمیشه بیا زینب ببین هر کاری کردم چرا حال علی بهتر نمی شه داری میری تو میدون زود برگرد میشه مادر پریشون زود برگرد به دل من بد افتاده عزیزم برو اما علی جون زود برگرد می شد ای کاش موتو می پوشوندم زیر خورشید، روتو می پوشوندم یه جوری کاش می شد قبل رفتن سفیدی گلوتو می پوشوندم شنیدم آه مادر تیر خوردی یه جرعه خون به جای شیر خوردی گلویی رو که من دیدم گمونم عمیقاً ضربه شمشیر خوردی هوا گرمه ولی دستام سرده کمون حرمله با تو چه کرده دعا کردم علی رو دست بابا گلوت پاره نشه، سر برنگرده غمت راه نفس می بنده مادر لبت تو حالت لبخنده مادر نمی تونم ببینم بند جونم گلوی تو به مویی بنده مادر

چشاتو رو هم بذار مادر تو هم خدایی داری یه کمی دووم بیار مادر تو هم خدایی داری با این که پیش بابایی ولی دلم شور می زنه با این که مثل مردایی ولی دلم شور می زنه می ترسم داغتو رو دلم بذارن می ترسم خبرت رو برام بیارن می ترسم اینا تیر سه شعبه دارن بالام لای لای، گولوم لای لای علیم لای لای، علیم لای لای تَرَکای رو لبات مادر آتیش زده به جونم سفیدی اون چشات مادر آتیش زده به جونم بمیرم این که گریونی با اون صدای لرزونت داری زبون می چرخونی دور لبای بی جونت می ترسم که روز مادرت سیاه شه می ترسم که سرت از تنت جدا شه می ترسم گهواره ت روی نیزه ها شه می ترسم داغتو رو دلم بذارن می ترسم خبرت رو برام بیارن می ترسم اینا تیر سه شعبه دارن بالام لای لای، گولوم لای لای علیم لای لای، علیم لای لای پاشیده شده پر از خون گلوی اصغر من تا لبه پر توی حنجر، نشسته تیر دشمن چطور دلش اومد قاتل سر تو رو جدا کنه تیری که سهم عباسه، تو حنجر تو جا کنه آخر شد از اون چیزی که ترسیدم رو نیزه سر کوچیکتو دیدم از گریه منم شبا نخوابیدم می ترسم داغتو رو دلم بذارن می ترسم خبرت رو برام بیارن می ترسم اینا تیر سه شعبه دارن بالام لای لای، گولوم لای لای علیم لای لای، علیم لای لای

خیلیا میگن دروغه خیلیا میگن شعاره اما حرفی بهتر از این هر کسی داره بیاره این که دنیای منی تو این که بی تو من می میرم این که من هر چی تو سُفره م دارم، از نگات می گیرم حسین برات بمیرم جای تموم خوبیات من به تو بد کردم حسین دلم می خواد به روزای بچگی برگردم حسین به اون روزا که صاف و ساده تو رو دوست داشتم حسین به اون روزا که هستیمو پای تو می گذاشتم حسین ای کشتی نجات حسین حسین حسین جان عالم فدات حسین حسین حسین تو گرفتاری دنیا تکیه گاه من حسینه دلهره ندارم اصلا چون پناه من حسینه من تموم زندگیمو به خدا که با تو ساختم به خودت قسم که حتی خدا را با تو شناختم من عاقبت به خیر میشم انشاءالله بین روضه ها وقتی برای سینه زن ها مادرت کرده دعا فرقی نمی کنه برات کی تو رو می زنه صدا حتی بدی مثل منو بخشیدی بردی کربلا ای کشتی نجات حسین حسین حسین جان عالم فدات حسین حسین حسین

سلام خدا بر تو ای جان عالم سلام خدا بر تو ای اسم اعظم سلام همه وقت نوشیدن آب به لبهای تو ای شهید محرم آه امیر بی همتا، شهید عاشورا حسین یا ثارالله آه گُل در خون پرپر، سر بر نی سرور حسین یا ثارالله روضه ات فیض و بار عام است جامه ی مشکیم احرام است زنده از خون تو اسلام است یا حسین یا اباعبدالله ز شش آیه ی نابت ای سوره نور جهان گشته پر شور بود عمر کوتاه تو غرق برکت که یار حسینی ز گهواره تا گور آه زره شد قنداقه، که جانت مشتاق فدایی گشتن بود بر غریبی بابا، گلویت در صحرا گواهی روشن بود روی دست پدر می آیی تشنه نه، تو خودت دریایی تشنه ی یاری بابایی یا حسین یا اباعبدالله علی هستی و چشمه سار کرامات شوم ناامید از نگاه تو هیهات به گهواره ی کوچکت بسته ام دل منم غرق حاجت تویی باب حاجات آه من و جانی عطشان، من و چشمی گریان من و دست خواهش آه تو و جود بسیار، تو و لطفی سرشار تو و دست بخشش از نگاهت شفا می خواهم خیر بی انتها می خواهم کربلا کربلا می خواهم یا حسین یا اباعبدالله

جان به پیکر داشت وقتی مَشک ها جان داشتند کاش می شد ابرها آن روز باران داشتند کاش می شد قطره ی آبی به خیمه می رسید آبها هم کاش که حر پشیمان داشتند آب باعث شد که مردی آب شد پیش همه آبها از شمر گویا اذن میدان داشتند کودکی آرام شد با لای لای تیرها بعد از آن گهواره ها خواب پریشان داشتند هیچ داغی مثل داغ کودک شش ماهه نیست اهل بیت از حَرمله بغض دو چندان داشتند چون خدای کعبه بود و لایق تسبیح بود آن که را زیر عبای عرش پنهان داشتند بابی انت و امی یا اباعبدالله به فدای لب عطشان تو یا ثارالله بر مشام می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه ی آب فراتم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

بزرگتر از داغ تو داغی نیست هیچی به جز عشق تو باقی نیست تو اتفاق زندگیم بودی هیچ اتفاقی، اتفاقی نیست اتفاقا حرم تو دلمه اتفاقا دلم تو حرمه فاصله از حرم تا خدا کمتر از یه قدمه ای رگ خواب دلم ای تب و تاب دلم آبادم کن، خرابه دلم وای یا حسین یا حسین تو قلب من یه خواهشه آقا که قسمت منم بشه آقا مدال افتخار هر نوکر کبودی رو سینه شه آقا اتفاقا کبود شده تنم اتفاقا به سینه می زنم اتفاقا برای تو اونی که جون میده منم ای رگ خواب دلم ای تب و تاب دلم آبادم کن، خرابه دلم حسین حسین حسین حسین