مداحی شب شهادت امام سجاد (ع)، سید مهدی میرداماد

همیشه جلو چشمای منه، غروب غم انگیز کربلا مگه می شه از خاطرم بره،‌ سری که زدن روی نیزه ها مگه قتله گاه یامون میره کدوم روضه سنگین تر از اینه یه زخمی جلو صد تا نیزه دار چشام داره گودالو می بینه مرثیه می خونم مگه روضه هاش تکراری میشه تا زیر لب میگم حسین اشک چشمام جاری میشه انّ ابی مات مظلوما مات عطشانا مات عریانا حسین تنها بین یه عده گرگ حسین تنها بین دو نهر آب غریب همه عشق فاطمه رو خاک عزیز ابوتراب داره دست و پا میزنه تو خون صدا میزنه مادرم بیا دیگه کار تموم شد تو قتلگاه با زینب بالای سرم بیا

از گلستان لاله های پرپرم آید به یاد از نیستان داغ های خاطرم آید به یاد با دل خود هر زمانی را که خلوت می کنم در اسارت ز آنچه آمد بر سرم آید به یاد سالها از ماجرای کربلا بگذشت و باز هر نظر آن صحنه ی حزن آورم آید به یاد پیش چشمم تو را سر بریدند دستهایم ولی بی رمق بود بر زبانم در آن لحظه جاری قل اعوذ برب الفلق بود کاش می شد که من هم بیام در سپاهت علمدار باشم کاش تقدیر از من نمی خواست تا که در خیمه بیمار باشم ماندم و در غروبی نفس‌گیر روی آن نیزه دیدم سرت را ماندم و از زمین جمع کردم پاره های تن اکبرت را ماندم و تا ابد دارم از کف طاقت و تاب بعد از ابالفضل ماندم و ماند کابوس یک عمر خوردن آب بعد از ابالفضل گفتم ای کاش کابوس باشد گفتم این صحنه شاید خیالی است یادم از طفل شش ماهه آمد یادم آمد که گهواره خالیست لالا لالا گل پونه ی من تب خونه ی من بزار باز سرت رو روی شونه ی من

به همون پرچم گنبد طلات قسم به هوای آسمون کربلات قسم امیدم تویی پناهم تویی دلم قرص تکیه گاهم تویی به مشبک ضریح باصفات قسم به همون پرچم گنبد طلات قسم من مسکینم من آواره م من دلتنگ کربلاتم تو آقایی تو مولایی تو می دونی خاطرخواتم به قدم های بریده از زمین قسم به مسافرای تا عرش برین قسم به صفای زائرای اربعین قسم از هر نوکری توی اون روزا بپرسی کجا، میگه کربلا ما نوکرها چند ساله با هم عهد و پیمانی بستیم قول دادیم که هر جا باشیم اربعین کربلا هستیم