شب سوم محرم، سید مهدی میرداماد

خرابه تاریکه، تو روشنش کردی تو هم لبت زخمه، تو هم پر از دردی نگام کن که چه جوری پیرم کردند بی امون منو زمین گیرم کردند نگام کن بابا زندگیمو دادم ولی بابا عشق تو نه گهواره رو دادم ولی غم اصغرو نه سنگا رو می دیدم ولی بابا عمه رو نه گوشوارمو دادم ولی بابا معجرو نه برید کنار می خوام سرو ببینم زخمای روز آخرو ببینم جلو چشامو نگیرید که می خوام پاره گی های حنجرو ببینم من الذی ایتمنی بابایی دیگه تو آغوش منی بابایی این همه جا رفتی دلت نیومد به دخترت سر نزنی بابایی زندگیمو دادم ولی بابا عشق تو نه گهواره رو دادم ولی غم اصغرو نه سنگا رو می دیدم ولی بابا عمه رو نه گوشوارمو دادم ولی بابا معجرو نه کاشکی می شد بازم برام بخندی پلکای زخمیتو دیگه نبندی خیلی تنم درد می کنه بابایی از شبی که پرت شدم از بلندی ببین لبم داره عجب شکافی نمیشه موی سوخته رو ببافی هر دفعه گفتم که بابامو می خوام بهم زدند یه سیلی اضافی از کوچه ها نگو، راستی خبر نداری از عمو بگو اگه دیدیش، سر رقیه سوخته مو به مو از مجلس شراب چیزی بهش نگو زندگیمو دادم ولی بابا عشق تو نه گهواره رو دادم ولی غم اصغرو نه سنگا رو می دیدم ولی بابا عمه رو نه گوشوارمو دادم ولی بابا معجرو نه

اگه چشام نمی بینه میون این تاریکی ولی بابا حس می کنم خیلی بهم نزدیکی عمه زخمامو می بوسه، آروم رو خاک ویرونه می خواد منو بغل کنه ولی نمی تونه هی تو رو زدند رو نی جلو چشای من هی منو زدند، زخمیه دست و پای من عمه رو زدند به جرم گریه های من نموندی از پیشم رفتی، غمت توی دلم جا شد چشام با این کبودیها چقدر شبیه زهرا شد عمه دستامو می گیره، آخه چشام نمی بینه تو گریه ها منو زدند، جرمم فقط اینه رفتی و شدی قاری نیزه ها بابا رفتی و شدم ساکن تو خرابه ها رفتی و شدیم اسیر شمر بی حیا هی تو رو زدند رو نی جلو چشای من هی منو زدند، زخمیه دست و پای من عمه رو زدند به جرم گریه های من سه سالمه که داغ تو از زندگی سیرم کرد قدم خمیده بابا جون، نبودنت پیرم کرد بابا محاسنت خونه، اینجا سرت چی آوردند موهات چرا سوخته، تو رو کجا بردند بعد تو بابا خمیده مثل مادرم بعد تو بابا کبوده چشمای ترم بعد تو بابا آتیش گرفته معجرم هی تو رو زدند رو نی جلو چشای من هی منو زدند، زخمیه دست و پای من عمه رو زدند به جرم گریه های من کوچه به کوچه رو نیزه ها رفتی، دیدن ما نیومدی کنج تنور و تشت طلا رفتی، دیدن ما نیومدی ای بابا حکایتی شده مویم ای بابا شکستگی ابرویم ای بابا ببین کبوده بازویم

سلام خدا بر تو ای جان عالم سلام خدا بر تو ای اسم اعظم سلام همه وقت نوشیدن آب به لبهای تو ای شهید محرم آه امیر بی همتا، شهید عاشورا حسین یا ثارالله آه گُل در خون پرپر، سر بر نی سرور حسین یا ثارالله روضه ات فیض و بار عام است جامه ی مشکیم احرام است زنده از خون تو اسلام است یا حسین، یا اباعبدالله نوای رقیه نوای حسین است شهید غم کربلای حسین است سفیر پدر بین شام بلا شد در این دست کوچک لوای حسین است آه دلی غرق ماتم، نگاهی غرق غم پریشان بابا با طنین اشک و آه، شده او در این راه رجز خوان بابا بنگر ای دل شکوه او را جلوه ی رزم این بانو را او بود دختر عاشورا یا حسین، یا اباعبدالله چه شوری بود در عزای رقیه شده شام غم کربلای رقیه شعار شهید دفاع از حرم شد همه زندگیم فدای رقیه شد حریم عشق و نور، ضریح شوق و شور زیارتگاه او با دلی غرق احساس شده یار عباس شهید راه او شعله زد داغ او در جانم پای این روضه ها می مانم از شهیدان او می خوانم یا حسین، یا اباعبدالله

لالا لالا سر بریده از قفا بخواب روی پاهام بابا هیچی نگو آخه هنوز درد می کنه لبت بابا جون رقیه قربون رگای نامرتبت بابا جون چرا نمیگی راز مگوتو ماجرای خنجر و گلوتو بشکنه او دستی که تو آتیش شبیه موهام سوزونده موتو سرت رو که بردند، به نیزه سپردند بابا حسین بمیرم که لبهات هنوز آب نخوردند بابا حسین غریب گیر آوردند بابا حسین حالا بابا بزار که از خودم بگم برا چی پیر شدم بگم تو راه شام یه شب که از قافله جا موندم بابا جون زجر اومد و دیگه خودم فاتحمو خوندم بابا جون یادم نمیره کابوس اون شب منو کشیدش به پشت مرکب یادم نمیره به خاطر من زد تازیونه به عمه زینب با قد خمیده م رو خارا دویدم بابا حسین چقدر حرف بد از حرمله شنیدم بابا حسین

سلام کرد و نشان داد جای آبله را چه بی مقدمه آغاز می کند گِله را نه از سنان و نه از شمر گفته و نه خولی بهانه کرد فقط طعنه های حرمله را نگاش چون که به رگهای نامرتب خورد نکرد شِکوه و پوشاند زخم آبله را ز استعلام لب و خیزران شکایت داشت از این که چوب رعایت نکرد فاصله را کشید زجر هم از دست زجر هم پایش شبی که گم شد و گم کرده بود قافله را و در ازای دو تا بوسه داد جانش را ندیده چشم کسی این چنین معامله را من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم روز اول کامدم دستور تا آخر گرفتم بر مشام جان زدم یک قطره از عطر حسین سبقت از عود و گلاب و نافه و عنبر گرفتم بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه آب فراتم، ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

از سفر آمده وقت سفرم آمده است مکن ای صبح طلوع لیله ی قدر من است و پدرم آمده است مکن ای صبح طلوع ابتا یا حسین العجل یا حجه الله العجل بقیه الله خرابه با تو بهتر از جنان است دل پیرم به شوق تو جوان است اگر خونی شده لبهای خشکت گمانم جای چوب خیزران است

بزرگتر از داغ تو داغی نیست هیچی به جز عشق تو باقی نیست تو اتفاق زندگیم بودی هیچ اتفاقی، اتفاقی نیست اتفاقا حرم تو دلمه اتفاقا دلم تو حرمه فاصله از حرم تا خدا کمتر از یه قدمه ای تب و تاب دلم ای رگ خوابم دلم آبادم کنم، خرابه دلم وای یا حسین یا حسین تو قلب من یه خواهشه آقا که قسمت منم بشه آقا مدال افتخار هر نوکر کبودی روی سینه ش آقا اتفاقا کبود شده تنم اتفاقا به سینه می زنم اتفاقا برای تو اونی که جون میده منم ای رگ خواب دلم ای تب و تاب دلم آبادم کن، خرابه دلم وای یا حسین یا حسین تو حرمت با دل پُردردم برا قیامت هم دعا کردم تو دنیا، دور شش گوشه گشتم تو مَحشرم دور تو می گردم اتفاقا سر پل صراط می رسی و منو میدی نجات سیئاتم با یک اشاره ی تو میشه حسنات ای رگ خواب دلم ای تب و تاب دلم آبادم کن، خرابه دلم وای یا حسین یا حسین