شب اول محرم - سید مهدی میرداماد

ای اهل آسمان و زمین غم شروع شد ماه عزای آدم و عالم شروع شد حور و ملک پری و بشر زار میزنند هنگامه ی مصیبت اعظم شروع شد باز این چه شورش است که بر سینه میزنم باز این چه نوحه ایست که اشکم شروع شد نوحوا علی الحسین امام زمان گریست اشک و عزای فاطمه نم نم شروع شد از عرش بوی پیروهن خونی حسین آورده جبرئیل محرم شروع شد

از بامت بالاتر بامی نیست از نامت زیباتر نامی نیست شیرینی اسمت را بچشانم، بچشانم، بچشانم عاشورا به کربلا برسانم، برسانم، برسانم وارزقنی حلاوت ذکرک وارزقی زیارت قبرک یا حسین، یا حسین، یا حسین، یا حسین

یه سالو منتظر موندم تو روضه هات گریه کنم با بیت بیت محتشمت کتیبه هات گریه کنم ممنونتم، اجازه دادی برات پیرهن سیاه بپوشیم اجازه دادی باز بشینه شال عزای تو رو دوشم دو ماه واسه ی پیراهنت گریه می کنم دو ماه برای زخم تنت گریه می کنم دو ماه واسه بی سر شدنت گریه می کنم خدا را شکر اجازه دادی دوباره چشمامم بباره با رخصت از مادر تو محرمی شدم دوباره هر جا برات گریه کنم فاطمه اشکمو می گیره محرم و صفر دل من تو موج پرچمات اسیره دو ماه کنار سینه زنا مشکی می پوشم دو ماه با غم کرب و بلا مشکی می پوشم محرم با سینه زدن فاصله ها رو کم می کنم از فاطمه مدد می گیرم، سیاهیتو علم می کنم از روضه های خونگی باز دوباره بوی نذری می یاد میاد تو هیئت می شینه هر کی دلش حرم رو می خواد دو ماه با نوحه ی مادرت سینه می زنم دو ماه واسه عزای سرت سینه می زنم دو ماه واسه غم خواهرت سینه می زنم

سلام خدا بر تو ای جان عالم سلام خدا بر تو ای اسم اعظم سلام همه وقت نوشیدن آب به لبهای تو ای شهید محرم امیر بی همتا، شهید عاشورا حسین یا ثارالله گل در خون پرپر سر بر نی سرور حسین یا ثارالله روضه ات فیض دوباره آمد جامه ی مشکیم احرام است زنده از خون تو اسلام است یا حسین، یا ابا عبدالله شب بی وفایی، خیانت، تبانی به کوفه نبود از مروت نشانی ولی شد جهان مات ایمان مسلم از ایثار طوعه، از ایثار هانی در شب تار کوفه، به پیکر کوفه چه شوری بر پا شد با رجزهای مسلم در آوای مسلم حماسه معنا شد جان فدای مرام مسلم در دل خون سلام مسلم گشته حُسن ختام مسلم یا حسین، یا ابا عبدالله

تو آسمون هلال ماه ماتم چاووشی محرمه شکر خدا که عاشقات بازم برات سیاه پوشیدن خالی جای اونا که امسال محرم رو ندیدن من اومدم تا برات بمیرم از دوری کربلات بمیرم انشاءالله تو روضه سه ساله برای زخم لبات بمیرم اگه جون سالم از این خیمه بردم تو روضه ی زینب اگر تاب آوردم چه کار کنم برای تو نمردم چه کار کنم خدا کنه کبوتر اشکای من خبر بده به جای من بگه حسین دیگه برای مسلمت نمونده یاری اگر میایی الهی که اهل و عیال تو نیاد غربت کشی تو کوفه ثوابه تو دلا بغض ابوترابه جای سر تو بین تنورو محفل زینب بزم شرابه واسه این که جسمت نره زیر مرکب چه کار کنم؟ یتیمات نخوابند روی خاکا هر شب چه کار کنم؟ بگو برا زینب چه کار کنم؟ حسین نیا به کوفه، کوفه وفا ندارد کوفی بی مروت، شرم و حیا ندارد

بر سر دار، ولی مُحرم احرام توام لک لبیک حسین، لک لبیک حسین حاجی حج تو، مسلم اسلام توام لک لبیک حسین، لک لبیک حسین

بارونیه چشمام ارباب، خیلی تو رو می خوام ارباب اومد محرمو میگم سلام ارباب ای جانم، ابا عبدالله جانانم ابا عبدالله باز ماتم، غم و پریشونی باز پرچم و دم و عزاداری باز هیئت های مملو از عاشق باز دسته های کوچه بازاری ای جانم حسین حسین جانم محتاج نیم نگام ارباب مشتاق کربلام ارباب دستم رو سینه و میگم سلام ارباب، سلام ارباب سامونم ابا عبدالله مجنونم ابا عبدالله باز یک دهه بر سر این سفره با نوکرا کنار هم هستیم باز این چه شورش است و می خونیم سرمست دم محتشم هستیم ای جانم حسین حسین جانم کاری بکنم برام ارباب تا اربعین بیام ارباب من هم بگم مثل جابر سلام ارباب تسکینم ابا عبدالله، مسکینم ابا عبدالله باز انگاری داره شروع میشه از این شبا شمارش معکوس فکر برات اربعینم باش پا بستم و هوایی پابوس ای جانم حسین حسین جانم