شب هشتم محرم، حسن خلج

حدیث عشق تو دیوانه کرده عالم را به خون نشانده دل دودمان آدم را اگر بناست دمی بی تو بگذرد عمرم هزار بار بمیرم نبینم آن دم را به یمن گریه برای تو روز محشر هم خموش می کنم از اشک خود جهنم را آنقدر زخم روی زخم آمد که عدو هم حساب را گم کرد پدر آمد به یاریش برود من بمیرم رکاب را گم کرد بابا بمیرم نبینم افتادی و غرق خونی تنها نزاری باباتو من پیرم و تو جوونی علی علی عای الدنیا بعدک العفا پاشو پاشو پاشو علی ببر به خیمه عمه را با عمه زینب علی جون جون دادنت رو می بینم بین عبای پیمبر دارم تنت رو می چینم جوون من روی تنت تا تیر و نیزه بیش از این جا نشد مگه چجوری کشتنت تن تو بیشتر از این پیدا نشد جوانان بنی هاشم بیایید علی را بر در خیمه رسانید خدا داند که من طاقت ندارم علی را بر در خیمه رسانم بگویید مادرش لیلا بیاید

ولدی علی پسر بوتراب بین تراب نوه ی بوتراب را گم کرد گمان مدار که گفتم برو دل از تو بریدم نفس شمرده زدم همرهت پیاده دویدم ریشه نخل امیدم کندند حال استاده به من می خندند

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم گر طبیبانه بیایی به سر بالینم به دو عالم ندهم مثل تو بیماری را