عید سعید غدیر خم، میثم مطیعی

قصه را زودتر ای کاش بیان می‌کردم قصه زیباتر از آن شد که گمان می‌کردم برکه‌ای رود شد و موج شد و دریا شد با جهاز شتران کوه اُحُد برپا شد و از آن آینه با آینه بالا می‌رفت دست در دست خودش یک‌تنه بالا می‌رفت تا که بعثت به تکامل برسد آهسته پیش چشم همه از دامنه بالا می‌رفت تا شهادت بدهد عشق ولی الله است پله در پله از آن مأذنه بالا می‌رفت پیش چشم همه دست پسر بنت اسد بین دست پسر آمنه بالا می‌رفت گفت: این‌بار به پایان سفر می‌گویم بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم راز خلقت همه پنهان شده در عین علی‌ست کهکشان‌ها نخی از وصله ی نعلین علی‌ست گفت ساقیِ من این مرد و سبویم دستش بگذارید که یک شمه بگویم؛ دستش ـ هر چه در عالم بالاست تصرف کرده شب معراج به من سیب تعارف کرده گفتنی‌ها همگی گفته شد آنجا اما واژه در واژه شنیدند صدا را اما سوخت در آتش و بر آتش خود دامن زد آنکه فهمید و خودش را به نفهمیدن زد می‌رود قصه ی ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می‌خورد آرام آرام... شاعر: سید حمید رضا برقعی

کسی نیامده او را علی جواب کند علی به سمت گدایان خودش شتاب کند کسی که روی علی ذره ای حساب کند به آسمان رود و کار آفتاب کند علی فقط که علی نیست، چارده نور است از او جدا شدن از هفت پشت ما دور است برای دایره ی شاعران بی تکرار شده ست خطبه ی بی نقطه، نقطه ی پرگار در اولین خم زلفش اسیر شد عطار هزار شاعر مضمون سرا هزاران بار خیال وصف علی را قلم به دست شدند شراب عشق علی را نخورده مست شدند علی، علی ست و زهرا شناسنامه ی اوست شروع او حسن است و حسین ادامه ی اوست صفات خاص ملایک صفات عامه ی اوست من از خودم که نمی گویم، این چکامه ی اوست برای او و خدا، دل، شریک قایل نیست میان عاشق و معشوق، هیچ حایل نیست که گفته روی زمین قرن هاست گم شده ایم؟ نه! ما مجاور کوی صد و دهم شده ایم مسافر نجف و کربلا و قم شده ایم مُبلغ جریان غدیر خم شده ایم غدیر از نظر شیعه عید الاعیاد است خدا ولایت خود را به شیعیان داده ست به هر که عاشق او شد اسیر می گویند به دست های علی دستگیر می گویند و اهل عرش، علی را امیر می گویند هنوز جن و ملک از غدیر می گویند جماعت این دو سه خط را ولی نمی فهمند که چیزی از درجات علی نمی فهمند علی که بود؟ نه می دانم و نه می دانی محب او چه عرب باشد و چه ایرانی چه آشکار سلامش کند چه پنهانی چه در سلامت کامل چه در پریشانی جواب می شنود از علی: سلام علیک اگر مرید مرامش شدی بگو لبیک به پاست تیر و علی روی پاست وقت نماز نماز اوست زکات و گداست غرق نیاز دهان کعبه از این کارهای او شده باز که در نهایت ایجاز می کند اعجاز؟ به جز علی، که هر انگشت او هنرمند است برای او در خیبر به تار مو بند است ستاره ای ست برای خودش ابوریحان ولی کنار علی می شود ابوحیران که گفته نام علی نیست داخل قرآن؟! هزار بار بخوان از شروع تا پایان قسم به نقطه ی زیرین باء بسم الله علی ست معنی قرآن، سخن کنم کوتاه ستاره روزنی از وصله ی عبای علی ست روایت است سماوات زیر پای علی ست به عرش رفته محمد، پی خدای علی ست به نقل قول، صدای خدا صدای علی ست قرار شعر بر این شد سخن شود کوتاه چه یاعلی بنویسم چه فی امان الله شاعر: محمدحسین ملکیان

با تو آشنایی ما دیرینه زندگی به لطف عشقت شیرینه دلیل خلقت کائناتی یا علی فقط تویی که راه نجاتی یا علی محبت تو میزان روز محشره تو شرط رد شدن از صراطی یا علی رسیده جبرئیل با چه پیغامی که بی علی نمی‌مونه اسلامی توو هر اذانی گفتم تو آقامی علی علی علی یا علی مولا با تو راه آسمون‌ها نزدیکه‌ بی عدالت تو دنیا تاریکه علی علی علی این سه حرف دینمه بهشت بی علی بدتر از جهنمه همین برای حق بودن شما بسه که بوده اولین شیعه‌ی تو فاطمه تویی که قبله‌ی قلب عشاقی تویی که علت خلق آفاقی تویی که آیه‌ی نور و انفاقی علی علی علی یا علی مولا چشمه سوی پهنه ی دریا میره بیرق امیر ما بالا میره منم که تشنه ام، تشنه‌ی غدیر خم فدایی توام، عارفُ بِحَقِکم کسی که شیعه‌ی تو بشه خداییه کسی که توو مسیر توئه نمیشه گم خوشا که ذوالفقار علی بودن اسیر و بی قرار علی بودن چو فاطمه یار علی بودن علی علی علی یا علی مولا شاعر بند 1 و 2: محمد رسولی شاعر بند 3: امیررضا یزدانی

علی بجنگ، حسن صلح کن، حسین فدا شو غدیر معنی‌اش این است عبد محض خدا شو هدف خداست، امیر و شهید هر دو بهانه است اگر به کوفه میسّر نبود، کرب و بلا شو غدیر صحن غریبی است ای مسافر مشهد از این مسیر بیا زائر امام رضا شو پر از سؤال بیا تا غدیر را بشناسی ولی به او که رسیدی بدون چون و چرا شو علی خداست؟ نه آیینه‌ی تمام نمایش برای آینه آیینه‌ی تمام نما شو علی است در دل آب زلال دست اباالفضل در آستان یدُ الله، ای دو دست جدا شو حسین هر طرفی رفت عشق فاطمه آنجاست رسیده قافله، همراه سیّدالشهدا شو شاعر: مهدی جهاندار

روی لبان عالم ذکر یا علی گشته کمال دین مصطفی علی مزد رسالتش را، با تو گرفته احمد ملک ولایتش را، بر نام تو سند زد جان پیمبر، ساقی کوثر امید مایی، در روز محشر مولا یا حیدر تا شیعه ی تو شد مست خم غدیر شد بنده ی مرام بهترین امیر تو در رکوعی و ما، بر تو همیشه سائل ای قبله ی دل ما، بر تو همیشه مایل شاه نجف تو، بحر شرف تو نور خدایی، در هر طرف تو مولا یا حیدر دست خدایی و بالای هر چه دست حق با تو بوده و با تو همیشه هست ما مؤمن تو هستیم، با آیه های روشن بر عاشق تو عاشق، با دشمن تو دشمن شیر خدایی، مشکل گشایی شکر خدا که، مولای مایی مولا یا حیدر شاعر: سعید تاج محمدی

بدترین کابوس من در خشکسالی مردن است ترسم از مردن که نه! با دست خالی مردن است درد بی دردی علاجش آتش است و ترس من غوطه ور در عافیت، از بی ملالی مردن است مثل آن پروانه ای هستم که تنها حسرتش در طواف شمع با آشفته حالی مردن است مثل آن گلدسته‌ی پیری که جانش سال‌ها غرقِ در رؤیای گلبانگی بِلالی مردن است آرزویم مثل مجنون گم شدن در موی یار بعد از آن در لا به لای آن لیالی مردن است نیست کاری ساده‌تر از جان سپردن در نجف با علی، ساده ترین کار اهالی مردن است مرگ را هم دوست دارم در حریم کوی او چون حیات واقعی در این حوالی مردن است وقت مردن سر به روی دامنت خواهم گذاشت عشق من هر شب در آغوشش خیالی مردن است بهترین کار جهان مثل فرزدق زیستن بهترین کار جهان مثل هلالی مردن است مرگ در قاموس مردان، بوسه بر شمشیرهاست این هنر یعنی شهادت، رمزِ عالی مردن است از بهشت بی علی بیزارم و رؤیای من در جوار حضرت مولی الموالی مردن است شاعر: احمد علوی