25 شوال، سالروز شهادت امام جعفر صادق (ع)، مجید بنی فاطمه

چون مهر به نور خود پیدایی و پنهانی با آن که ز من دوری نزدیک تر از جانی اوصاف کمالت را آیات جمالت را می خوانم و می بوسم انگار که قرآنی از صوت تو مبهوتم در حُسن تو حیرانم تو حضرت داوودی یا یوسف کنعانی من با تو و تو با من، انصاف کجا رفته؟ من کمترم از مور و تو فوق سلیمانی من زخم و تویی مرهم، من درد و تویی درمان من خشکی و تو دریا، من تشنه تو بارانی من بر سر راه تو چون گوی به چوگانم تو در دل زار من، چون نوح به طوفانی با گل کنمت تشبیه یا با نفس عیسی هم خوب تر از اینی، هم پاک تر از آنی قرآن به تو می نازد عترت به تو می بالد تو منتقم خون سالار شهیدانی

آسمون چشمام همرنگ پاییزه حال بقیع امشب خیلی غم انگیزه نه گنبد و صحنی آرومه آرومه زائرش این شب ها فقط یه خانومه یه مادری که خاک بقیع رو به چشم تر میذاره به جای ماها روضه میخونه رو خاکا سر میذاره هجومشون نگذاشت عبا رو برداره فرصت نشد اصلا عصاشو برداره چیزی نمیبینم خونه پر از دوده رو دیوارا جای آتیش نمروده تو نیمه ی شب عرش خدا رو با نعره هاشون لرزوندن با لگداشون به درب خونه بچه هامو ترسوندن شرمندگی مرد درد بی درمونه دست منو بستن جلو در خونه همسایه ها دیدن از غصه جون دادم کشوندنم رو خاک از نفس افتادم پشت یه مرکب وسط کوچه خوردم زمین با پهلو یاد مدینه روضه میخونم از اون غلاف و بازو

برای غربتش بخون ای روضه خون بگو فصل بهار شده حالا خزون بمیرم من برات شیخ الائمه بگو از بقیع که یه سنگ مزارم نداره بگو آسمون باید اینجا براش خون بباره دنیا تقاصشو پس میدی دنیا تو بی وفایی کردی ای کاش من یار آقا بودم دنیا کاش به عقب برگردی نوحه ی رو لب های این دلای عاشق الهی بمیرم برات امامِ صادق امون از بی کسی امون از روزگار سپیده دم شده سیاه و شام تار الهی من فدات شیخ الائمه بمیرم براش که رو خاکه دمای اخرش داره زیر لب روضه میخونه برا مادرش مادر گناه تو چی بوده مادر تو کوچه ها افتادی مادر چهل تا نامرد بودن مادر تو پشت در جون دادی نفس تو بند اومد و محسن فدا شد مدینه شب رفتن کرب و بلا شد نوحه ی رو لب های این دلای عاشق الهی بمیرم برات امام صادق تویی تو روضه خون برا جدت آقا یه عمری گفتی از غمای کربلا بازم روضه بخون شیخ الائمه بخون از عطش بخون از تب و تاب خیمه ها بخون از حسین که میزد جلو خواهر دست و پا ارباب مُحرمت نزدیکه ای کاش زنده بمونم آقا ارباب یه کاری کن تا امسال ارباب فدات بشم عاشورا منی که یه عمری برات نوکری کردم بزار که بیام اربعین دورت بگردم نوحه ی رو لب های این دلای عاشق الهی بمیرم برات امام صادق

یه روزی هست که تقویمای تاریخ نوشتند بین کوچه محشری شد دوشنبه راهشو بستند که افتاد نوشتند از همون روز بستری شد پاهاش از ضعف میلرزید نفساش بوی خون میداد پسرش گریه میکرد و بهش راهو نشون میداد دنیا تاریک بود کوچه باریک بود زهرا بی حال و مرگش نزدیک بود دستی غرور کودکی ام را شکسته است دستی که با تمامی شدت بلند شد

غریبی میکنم با هر کسی که با این روضه با این روضه غریب است من از قبل از تولد با تو بودم، یه کاری کن که برگردم همین وقت بسوزون گناهمو، با اشکای نم نم ام حسین جان من از الان، به فکر محرمم میخوای چکار با دلم کنی تو میمیرم آقا ولم کنی تو بسوزون گناهمو با اشکای نم نم ام حسین جان من از الان به فکر محرمم