شهادت امام جعفر صادق (ع) - میثم مطیعی

او که با خود می برید، یادگار حیدر است جای او نه روی خاک، بر فراز منبر است باز هم در کوچه‌ها، هیچکس کاری نکرد از امام ما کسی، آبرو داری نکرد ای امام بی کسم، وای از تنهایی ات کشته ما را تا ابد، غربت زهرایی ات صادق آل عبا، کشته زهر جفا می‌کشیم آهِ غم از روضه‌ی سجاده‌اش آن عبای از روی دوش او افتاده اش می کشیم آه غم از رسم این شهر ستم با امام ما چه کرد؟ زهر غم؛ زهر ستم ای امام بی کسم، وای از تنهایی ات کشته ما را تا ابد، غربت زهرایی ات بار دیگر خانه ای میهمان آتش است حرف این مردم چرا با زبان آتش است شکر حق اینجا زنی صورتش نیلی نشد پیش چشم همسرش زخمیِ سیلی نشد ای امام بی کسم، وای از تنهایی ات کشته ما را تا ابد، غربت زهرایی ات دنبال حیدر می دوید از سینه اش خون می چکید پشت مرکب می‌دود گریه‌هایش بی صداست حرمتش را نشکنید او بزرگ قوم ماست اشک می ریزد ولی نه برای داغ خود یاد زینب کرده است باز وقت نوحه شد یا حسین و یاحسین ذکر او در هر کجاست او که خود مولای ماست روضه‌خوان کربلاست بر سر نیزه سری در دل شامِ بلا آه از رقاصه ها آه از رقاصه‌ها شاعر: امیررضا یزدانی

شده دنیا مسجد تو که دائم در اعتکافی چه زیبا تو ای صبح صادق دل شب را می شکافی غم توست با دل عاشق ما آقاجان، امام صادق ما چه می شد ای موسپید امامان سرم را بگیری بر روی دامان مرا هم در راه سرخ حسینت بمیران سلام علی جعفر بن محمد تو را بردند پابرهنه میان کوچه، واویلا شرار آتش گواه است که شد تازه داغ زهرا نمیرد چراغ این حقایق که داغ است، تنور عشق صادق بقیع تو نور چشم دنیاست حدیث حق، از زبان تو زیباست بقیعت بهشت است ضریح تو مولا دل ماست سلام علی جعفر بن محمد شاعر فارسی: میلاد عرفان پور

إمامی جِئنا لبابِکْ امام من، به درگاهت آمدیم نُعزّی تحتَ قِبابِکْ و زیر گنبد به شما تسلیت می گوییم بذکرى جَدِّکَ نبکی در سالروز شهادت جدت می گرییم... نُواسی دمعَ مُصابِک و با اشک ماتمت همدردی می کنیم أتینا .. ویَحدُونا أسانا آمدیم... و اندوه مان با ماست تَقبَّلْ .. رِضا الآلِ عَزانا از ما بپذیر... عزاداری مان را... ای رضای آل محمد تقبَّل دمعًا مِـنَّا تَهامى اشکی که از چشممان فرو میریزد را از ما قبول کن یتامى جعفرْ إنَّا یتامى ما یتیمان امام جعفر صادقیم و داعًا صِحنا حُزنًا وداعًا أبانا از روی اندوه فریاد زدیم خداحافظ... خداحافظ ای پدر ما سلامٌ علی جعفر ابن محمد سلامم به تو، جعفر بن محمد شاعر عربی: ابومهدی البحرانی

خدا به تو بخشید، میراث احمد را تا زنده گردانی، دین محمد را قرآن ناطق تو، بحر حقایق تو ای چشمه نور و ای صبح صادق تو نور کلامت زد آتش شب را من از تو دارم دین و مذهب را در سنگر علم، جنگ و جهادت پایان راه تو اینک شهادت امام دلها فرزند زهرا دریای چشمانت، تلاطم غمها در دل تو بر پاست، روضه عاشورا چون شعله افکندند، در خانه ات ناگاه میزد غم زینب، شعله به قلبت، آه شد تازه در دلها داغ زهرا تو را که می‌بردند در کوچه ها پایان ندارد...این غربت انگار گواه این غربت بقیع غمبار امام دلها... فرزند زهرا شعر فارسی: محمد مهدی سیار

قد أشعلوا ناری، لا لیسَ فی داری بر گرد من آتش افروختند ... اما نه در خانه من بل فی حشا صدری، من نارِ تذکاری بلکه درون سینه ام را با آتش خاطراتم سوزاندند یا یومَ عاشورا، هیَّجتَ تزفاری ای روز عاشورا، بار دیگر غم و اندوه را در درونم برانگیختی والحزنُ یا زینب، من جرحِکِ الجاری و ای زینب (س)، از زخم تو حزن و اندوه جاری است واللهِ لا أبکی من أحزانی به خدا سوگند برای اندوه خودم نمی گریم بل نارُ عاشورا فی وجدانی بلکه آتش عاشورا درونم را می سوزاند نارُ المُحَرّم... فی الروحِ تُضْرَم آتش محرم.... در روحم زبانه می کشد إذ أصبحت داری مثلَ المخیّم به طوری که خانه ام مثل خیمه های کربلا در روز عاشورا شد والدمعُ یلهب من صبرِ زینب اشک از صبر زینب شعله می کشد… زهراءُ مَن یسْلَمْ، مِن نسلِکِ الأکرم یا زهرا، چه کسی از نسل تو از حملات دشمنان در امان ماند؟ فی العمرِ والقبرِ، أبناءُکِ تُظْلَم به فرزندان تو، در حیات و مماتشان ظلم شد والغرقدُ الدامی، من قبرِکِ الأعظم بقیع بخشی از مزار توست ما هدّموا قبری، بل ذکرُهم یُهْدَم آنها فقط قبر مرا خراب نکردند، بلکه می خواهند با تخریب قبرها، یاد تو و فرزندانت را از میان ببرند واللهُ قد أخفى قبرَ الزهرا خداوند قبر زهرا پنهان کرد لا تعجبوا لمَّا یبقى سِرّا تعجب نکنید که قبر او مخفی است هدمُ القبورِ... شرعُ الکَفورِ تخریب قبرها، دین کافران است واللیلُ یطفیهِ ضوءُ البدورِ ولی نور ماه ها، تاریکی شب را می زداید قبری یقاوم عن قبرِ فاطم قبر من، از قبر مادرم زهرا دفاع می‌کند شاعر: عبدالله القرمزی (از بحرین)

دلبستگی هامو بگیر از من بذار فقط مال خودت باشم پرم شکسته و زمین خوردم دست منو بگیر بذار پاشم بدی کردم و خوبی دیدم ازتو بخدا چیزی توی این دلم نیست ندیدم کسی از تو مهربون تر تو دلم اگه باشی دیگه غم نیست به تو امید دارم به تو امیدوارم تو تموم عشقمی ای کس و کارم یا حبیب من لا حبیب له حسین یا طبیب من لا طبیب له حسین ای مهربون تر از پدر مادر تو سختیا پناه من هستی اگه نبودی من کجا بودم راه گناهو تو بروم بستی آره خیلی عجیبه کار دنیا چقده سخت این رسم زمونه اونی که واقعاً نوکر آقا میون آدما تنها میمونه تویی تنها یارم تو رو دوست دارم تو تموم عشقمی ای کس و کارم یا انیس من لا انیس له حسین یا رفیق من لا رفیق له حسین شاعر: حسین همتی

جز تو ز تو نخواهم ای مهربانم نامت همیشه بوده ورد زبانم فصل خوش جوانی با تو گذشته باشد که تا همیشه با تو بمانم این دنیا بی تو رنگ پاییز است با عشقت هر لحظه دل انگیز است مهر تو در قلب من لبریز است اربابم، اربابم حسین جانم... مست سبوی رویت محو تو آقا با تو ندارد این دل ترسی ز فردا از زندگی گذشتم با تو بمانم ای هستی و قرارم آرام جانم امیدم زیبایی دنیایی رویای شیرین دل مایی من مجنون آقا جان تو لیلایی اربابم، اربابم حسین جانم... شاعر :حسین همتی