15 شوال سالروز وفات حضرت عبدالعظیم حسنی و شهادت حضرت حمزه - حسین طاهری

هان ای کریم ابن الکریم یا حضرت عبدالعظیم جود و سخای تو عظیم یا حضرت عبدالعظیم عطر ضریح شاه بی سر می رسد از این حرم جانم حسین و این شمیم یا حضرت عبدالعظیم یاحضرت عبدالعظیم یاحضرت عبدالعظیم

شد خلق دنیا با صد و ده بار حیدر بالاتر از بالا صد و ده بار حیدر طوفان قلبم را نجف آرام کرده آرامش دریا صد و ده بار حیدر هرجا که در میدان گره بر کار می خورد ذکر لب طاها صد و ده بار حیدر باشد گواهم تربت خونین حمزه تسبیحه الزهرا صد و ده بار حیدر در کربلا دعوا سر نام علی بود تکبیر عاشورا صد و ده بار حیدر یا علی یا علی یا علی روزی شعار کل جهان می شود علی طبق حدیث امام زمان می شود علی

حمزه که جان عالم و آدم فدای او لب باز می کنم که بگویم رثای او مردی که در شجاعت و هیبت نمونه بود در غیرت و شکوه و شهامت نمونه بود شیر خدا و شیر نبی فارس العرب در انتهای جاده ی مردانگی، ادب هم یکه تاز عرصه ی جنگ و نبردها هم آشنای بی کسی اهل دردها هنگام رزم و حادثه مردی دلیر بود خورشید آسمانی و روشن ضمیر بود شب های مکه شاهد جود و کرامتش گل داشت باغ شانه ی او از سخاوتش او صاحب تمام صفات حمیده بود دل را به نور حضرت حق پروریده بود الگوی اهل سرّ و یقین بود طاعتش یعنی زبانزد همه می شد عبادتش در آسمان مکه ی دلها ستاره بود بر قلبهای خسته امیدی دوباره بود بالا گرفت روز اُحد تا که کارزار شد آسمان روشن آن روز تارِ تار آتشفشان شده اُحد از بس گدازه ریخت از آسمان و خاک زمین خون تازه ریخت حمزه در آن میانه که گرم قتال شد کم کم برای حمله ی‌ دشمن مجال شد آنقدر روبهان به شکارش کمین زدند تا نیزه ای به سینه ی آن نازنین زدند حمزه که رفت قلب رسول خدا شکست خورشید چشم های رئوفش به خون نشست لبریز زخم بود و جراحت دل نبی از دست رفته بود همه حاصل نبی میدان خروش ناله واویلتا گرفت عالم برای غربت حمزه عزا گرفت جانم فدای پیکر پاک و مطهرش جانم فدای زخم فراوان پیکرش اما هنوز غربت آن روز مانده بود داغی عظیم بر دل عالم نشانده بود خواهر کنار جسم برادر رسید و بعد آهی ز داغ لاله ی پرپر کشید و بعد پیمانه های صبر دل او که جوش رفت آنقدر ناله زد که همان جا ز هوش رفت

آری دلم گرفته از اندوه دیگری دارم دوباره ماتم مظلومه خواهری زینب غروب واقعه را غرق خون که دید از خیمه تا حوالی گودال می دوید ناگاه دید در دل گودال قتلگاه درخون تپیده پیکر سردار بی سپاه پس با زبان پُرگله آن بضعه الرسول رو کرد بر مدینه که یا أیها الرسول این کشته‌ی‌ فتاده به هامون حسین توست این صید دست و پا زده در خون حسین توست زینب چو دید پیکر آن شه به روی خاک از دل کشید ناله به صد درد سوزناک کای خفته خوش به بستر خون دیده باز کن احوال ما ببین و سپس خواب ناز کن ای مادر حسین و حسن دیده باز کن حال علی ببین و سپس خواب ناز کن

ای دلنواز دلبرم ای سیدالکریم کریم ابن الکریمکریم ابن الکریم مسکین لطف این درم ای سیدالکریم ای آسمان ری، ز نگاه تو غرق نور ای مهر و ماه و اخترم ای سیدالکریم از خود خدا نکرده برانی اگر مرا روی از درت کجا برم ای سیدالکریم و هو الکریم ابن الکریم و جده خیر الانام زنجیر عشق آل علی طوق گردنم دست شماست بر سرم ای سیدالکریم بوی حسین و روی حسن در تو جلوه گر ای وارث پیمبرم ای سیدالکریم مدهوش عطر سیب حریم تو گشته ام کرببلاست این حرم ای سیدالکریم کریم ابن الکریم حضرت عبدالعظیم صد حجله بسته اند مردم چشمم ز داغ تو در ماتم تو مضطرم ای سیدالکریم از جانگداز غصه ی تو آه و وای من خاک عزاست بر سرم ای سیدالکریم

من از نگاه تو دورم ولی تو چشم خدایی چه می شود که دمی دیده ای به من بگشایی تمام عمر کنار تو بودم ای دل غافل نیافتم که تو بودی ندیدمت که کجایی چونان که جدّ تو می رفت در سرای فقیران چه می شود به سرای من فقیر بیایی دعا هم از نفست خسته شد ندیدمت آخر بیا بگو چه دعایی کنم که رخ بنمایی