هشتم شوال، سالروز تخریب قبور ائمه بقیع، حسن خلج

یابن الحسن ای بر همه پیروز بیا برگیر به کف تیغ ستم سوز بیا حرمت شکنی چقدر بنگر به بقیع شد چهار حرم خراب امروز بیا دارم دلی از امید و غم مالامال در آتشم از ماتم هشتِ شوال اما به تو و ظهور تو دلبستم بازآ و بنا کن این حرم را امسال یاد بقیع باز به دل زد شراره ام کز آسمانِ دیده بارد ستاره ام جز خون دل به بغض گلو نیست چاره ام هر گه فتد به قبر امامان نظاره ام تا بغض دل به دشمن عترت عیان کنم نفرین ز سوز سینه به وهابیان کنم اینان که خصم عترت و قرآن و حیدرند اینان که سخت دشمن آل پیمبرند اینان که پست و ظالم و رذل و ستمگرند با شمر و ابن ملجم و خولی برادرند این خارها که ریخته از دست بولهب نسل حرامزاده حماط الحطب مأیوسهای کافر برگشته از غدیر روباههای حیله گر حمله ور به شیر خار و شکست خورده و بیچاره و حقیر الله را مخالف و ابلیس را اجیر دیدند روشنایی نور ائمه را ویرانه ساختند قبور ائمه را چراغی را که ایزاد بر فروزد هر آن کس پف کند ریشه اش بسوزد اینجا کجاست بزم عزایی که سوخته این جمع، جمع اهل ولایی که سوخته اینجا کجاست، این همه غم یادگار کیست اینجا کجاست، این همه سینه مزار کیست اینجا کجاست این همه چشم تر آمده اینجا کجاست، این همه بی مادر آمده بی تابم و باز حرف صبر آمده است تو رفتی و آه تازه ابر آمده است انگار که این حرمله راضی نشده با نیزه برای نبش قبر آمده است ای گل چه زود دست خزان کرد پرپرت رفتی و رفت خنده ز لبهای خواهرت هر کس که دید رأس تو را روی نیزه ها آهی کشید و گفت که بیچاره مادرت

شهید کربلا وای وای وای غریب نینوا وای وای وای حسین حسین حسین وای وای وای غم عشقت بیابان پرورم کرد هوای وصل بی بال و پرم کرد به ما گفتی صبوری کن، صبوری صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

قبر حسن مدینه بیرون شده واویلا شیعه از این غصه جگر خون شده واویلا باز به حریمتون جسارت شده واویلا دوباره مثل خیمه غارت شده واویلا طاق و رواق این حرم شکسته واویلا دوباره قلب مادرم شکسته واویلا طفل یتیمی ز حسین گم شده ساربان قامت زینب ز علم خم شده ساربان بر تو دخیلیم ایا ساربان، ساربان، ساربان این شتران را تو به سرعت نران، ساربان، ساربان