شهادت امیر المومنین علی (ع)، محمود کریمی

خانه ویران شده ام غُصه ی بابا سخت است حرفِ دیگر بزن امشب غمِ فردا سخت است دیدنِ رویِ تو و لخته یِ خونها سخت است سوختم از نَفَسَت سوختن اما سخت است باز هم روضه نخوان روضه یِ زهرا سخت است شعله هایِ نَفَسِ شعله وَرَت جمع نشد زهرِ این تیغ چه کرده جگرت جمع نشد لکه خونهای رویِ بال و پَرَت جمع نشد بسته ام روسری ام را به سَرَت جمع نشد زخمِ پیشانیِ تو وقتِ تماشا سخت است آه ای چشمِ به خون خسته تو بیدار بمان حرفِ نا گفته بگو پیشِ پرستار بمان پشتِ در بودم و گُفتی به علمدار بمان گرچه بی دست ولی آب نگهدار بمان از سرِ رو به زمین خوردن سقا سخت است شبِ آخر شده ای کوکبِ اِقبال مَرو روضه ی باز مخوان این همه از حال مَرو سَرِ آن پیکر اُفتاده ی پامال مَرو جانِ بابا جگرم سوخت به گودال مَرو منم و دیدنِ او لحظه ی اُفتادنِ او منم و ضربه ی سرنیزه به روی تنِ او وقت ضربه زدن و خم شدنِ دشمن او منم و کُندی خنجر به رویِ گردنِ او زدن ضربه به سینه ولی با پا سخت است حسن لطفی *** *** *** یه اسمی کلید بهشت خداست که برده همه عالمو زیر دین به سمت خدا با تمام وجود بگو یاحسین یاحسین یاحسین میرم پیش ماهی که اهل حرم توی سختی حاجت می گیرند ازش همه تشنه لبها صداش می زنند می گن العطش، العطش، العطش اونی که توی خیمه ی سوخته با اشکای زینب میگیره وضو زیر بارون تازیانه همه می گه ای عمو، ای عمو، ای عمو یکیشون با گریه به دشمن میگه نزن، دیگه طاقت نداره تنم یکی با پر شعله ور می دوه میگه دامنم، دامنم، دامنم یکی میگه گوشواره ها مال تو بزار روسریم باشه روی سرم یکی می بره دستشو روی سر میگه، چادرم، چادرم، چادرم یکی رو خاک بیابون همش زمین می خوره با تن ناتوان توی این پریشونی اهل حرم میگن عمه جان، عمه جان عمه جان خودش توی گودال دق می کنه برای سری که شد از تن جدا می گیره تن بی سر رو تو بغل میگه ای خدا، ای خدا، ای خدا

غم دل تمومی نداره، اگه گریه بی اختیاره یکی چادرِ فاطمه رو بیاره رو چشمام بزاره ای عزیزای زهرا، سر بزارید رو سینه ام بوی یاس اومده یا من دوباره مدینه ام اشکامو پاک کنید تا فاطمه ام رو ببینم من رفتم، ای دنیا یادت باشه مرگِ حیدر از داغ زهراشه اون خونه اون کوچه سر جاشه ببینید که یارم رسیده ولی باز ازم رو گرفته یه دستو گرفته به دستم یه دست و به پهلو گرفته تا رسیدی عزیزم، غصه آخر منو کشت یاد ِ پر پر زدن هات، بین بستر منو کشت زخم این سر بهونه است، میخ اون در منو کشت ای دردا ای غم ها، خداحافظ ای کوفه ای دنیا، خداحافظ من رفتم با زهرا، خداحافظ من رفتم، ای دنیا یادت باشه مرگِ حیدر از داغ زهراشه اون خونه اون کوچه سر جاشه وصی منی تو حسن جان کمک کن یتیما رو هر شب سپردم حرم رو به عباس سپردم حسین رو به زینب باز یه روزی میشه جمع جمعمون بین گودال لحظه ای که حسین از تشنگی میره از حال بر میگرده به سمتِ خیمه ها اسب خونبار ای صید دست و پا زده در خون حسین من ای کشته ی فتاده به هامون حسین من …

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست تا ندانند رقیبان که تو منظور منی با یک نفس تمام جهنم شود بهشت گویند اگر جهنمیان یک صدا حسین

سیدی مولا علی من لی غیرک یا علی اسدالله علی، ولی الله علی یا حیدر، یا حیدر، یا حیدر یا علی و یا علی، یا علی و یا علی محول الاحوالم یه کاری کن امسالم زیارت نجف باشه تو نامه اعمالم اینه ذکر زائرای اربعین یا علی مولا امیرالمومنین سیدی مولا علی من لی غیرک یا علی اسدالله علی، ولی الله علی یا علی و یا علی، یا علی و یا علی ستاره ی اقبالم یه کاری کن امسالم گریه برا حسین باشه تو نامه ی اعمالم شد صراط مستقیم راه نجف دست ما و دامن شاه نجف

به خدا بر همه کس معلوم است رهبر شیعه علی مظلوم است چشم حق می دیدی و دست حق میان بند بود گوش حق هم ناله ناموس حق را می شنید

پیچیده در زمین و آسمان ندا حیدر حیدر تهدمت والله ارکان الهدی حیدر حیدر دل خسته از روزگار بی زهرایی حیدر حیدر تنهایی تنهایی تنهایی تنهایی حیدر حیدر پیشانی سکان آسمان شکست حیدر حیدر پناه بی کسان و یتیمان شکست حیدر حیدر فرق دلیل روزه های رمضان شکست حیدر حیدر نماز حیدر شکست و قلب قرآن شکست حیدر حیدر با برق چشمش دل را بیت النور کند حیدر حیدر با برق شمشیرش باطل را کور کند حیدر حیدر با یک اشاره بلاها را از ما دور کند حیدر حیدر جان می دهیم تا ما را با قنبر محشور کند حیدر حیدر در دست هر بهشتی امان نامه اش حیدر حیدر می گردد نه فلک دور عمامه اش حیدر حیدر ارض و سماوات بسته به یک نخ از جامه اش حیدر حیدر لیل و نهارست با هر اذان و اقامه اش حیدر حیدر می گیرد از مولا خورشید و ماه مدد حیدر حیدر علی شاهنشاه ما سوالله مدد حیدر حیدر عالم بالا می گیرد از یدالله مدد حیدر حیدر قرآن میگیرد از نقطه بسم الله مدد حیدر حیدر حیدر حیدر

حیدر حیدر حیدر حیدر حیدر و حیدر حیدر حیدر اول و آخر حیدر حیدر حیدر ساقی کوثر حیدر حیدر حیدر ای مظلوم فاتح حیدر حیدر فاتح خیبر حیدر افتادی در بستر زهرا بابا چشمات از اشکت شده دریا بابا من می بینم چه بغضی توی صداته یا زهرا داری روی لبها بابا قربون ِدستای ِلرزونت بابا پر خونه زلف پریشونت بابا اشکاتو پاک کن مگه زینب مرده قربون ِچشمای ِگریونت بابا سر بند زردت شده هم رنگ روت رد خون خشکه روی گوشه ی ابروت اما انگار رفته دلت اونجا که شب بود و تنهایی و غربت و تابوت می ریزه آب روون اسما ای وای روی جسم ِبی جون ِزهرا ایوای نیمه ی شب تاریکه، تاریکه تاریک حیدر مونده تنها تنها ای وای دنیا آباده صدقه سر حیدر عالم خاک ِمحضر ِقنبر ِحیدر هم امشب دست ِهممون رو میگیره هم روز محشر ما رو می بره حیدر ای جان ِدلها علی مولا مولا شاه مردان یا علی مولا مولا برگه ی بندگی و آزادیمو امشب کن امضا علی مولا مولا

حبل المتین علی، سلطان دین علی ای شعله ی شبی بر ناکثین علی شمیر دست حق بر قاسطین علی طوفان صاعقه بر مارقین علی تنها تویی امیر بر مومنین علی مظلوم اولین، پیروز آخرین یا سید الوصین یا علی یا علی، علی علی یا علی، علی علی ای عشق خاص و عام، ای اولین امام ای جرأت و جنم، شمشیر بی نیام ای مجتهد ترین، در خطبه و کلام ای مروه و صفا، ای مسجد الحرام شد ذکر ما فقط، یا علی و والسلام یا سید الوصین یا علی یا علی، علی علی یا علی، علی علی معصوم مستجاب، محبوب مستطاب با جلوه ات شود بت خانه ها خراب منظومه ی شرف، مجموعه ثواب در سینه ام حرم داری ای عالیجناب جانم سرشته ام خاک ابوتراب یا سید الوصین یا علی یا علی، علی علی یا علی، علی علی ای دُرِ در صدف، منظومه ی شرف ای بهترین وصی، بر حضرت ثقف جز تو کسی نشد، با خصم دین طرف امشب بیا بگیر، جام مرا به کف یا مرتضی علی، شاهنشهِ نجف یا سید الوصین یا علی یا علی، علی علی یا علی، علی علی مسطور کبریا، مامور انما با اسم اعظمت، دردم شده دوا مولا ابالحسن، ما را سوا نوا عشق حسین تو، در روح و جان ما یا حضرت حسین یا شاه کربلا یا ابن سید الوصین یا حسین

در نظر بازی ما بی‌خبران حیرانند من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی عشق داند که در این دایره سرگردانند عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا ما همه بنده و این قوم خداوندانند جلوه دار رخ او دیده ی من تنها نیست ماه و خورشید همین آینه می گردانند رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کس گویا ولی شناسان رفتند از این ولایت در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کآنجا سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست خار و خاشاک زمین منزل و مأوای تو نیست ای ماه من به نیزه اعداء چه می کنی آغوش ماست جای تو آنجا چه می کنی دیشب به یاد روی تو بودم ندا رسید او پیش مادر است تو تنها چه می کنی

این روزا دم غروب دریا میشه چشا باز عطش می گیرم و باز می رم کربلا تا آب می بینم برای تو غصه ام می گیره افطار که میشه آسمونا رو غم می گیره ماه رمضون بساط روضه ها گرمه حسین سینه زن تو دوباره زیر لب دم می گیره افطارها به کام دلم زهر می شود ارباب ما گرسنه و تشنه شهید شد

مسلمانان حسین مادر ندارد غریب است و کسی در بر ندارد اگر کشتند چرا آبت ندادند چرا زان در نایابت ندادند چرا عمامه ای بر سر نداری چرا انگشت و انگشتر نداری