شهادت امام علی (ع)، محمود کریمی

می سوزد اما لیک خاکستر ندارد حالا زمین گیرست و بال و پر ندارد افتادن عرش را هیچکس باور ندارد جز پر زدن فکری دگر در سر ندارد بابای شهر کوفه روی بسترش بود چادر نماز فاطمه زیر سرش بود باران می بارید تنها مرد کوفه خیلی مصیبت دید تنها مرد کوفه دستش چه می لرزید، تنها مرد کوفه با چشم تر می دید تنها مرد کوفه رد طناب مانده روی دستها را آه از نهاد سینه اش می رفت بالا می رفت چشمان علی رو به سیاهی می رفت کوفه بی علی رو به تباهی می گفت زینب در دلش با سوز و آهی ای ابن ملجم بشکند دستت الهی سر بند زرد و صورتش همرنگ می شد خیلی برای فاطمه دلتنگ می شد او روی بستر بود و چشمش رنگ باران چون موی حیدر قلب زینب شد پریشان در پشت خانه شیر در دست یتیمان اشکش بروی گونه بغضش بود پنهان ای کاش می شد خون فرقش بند آید یا بار دیگر بر لبش لبخند آید غم از دل بابای مظلومان جدا نیست دیگر گدایی با حبیبش هم غذا نیست خرمای حیدر سهم شام بچه ها نیست کوچه دگر با مرد شبها پا به پا نیست او درد را با قلب خود دمساز کرده زخم دلش از فرق او سرباز کرده

وقت وصیتها شد و می سوخت زینب چشم علی دریا شد و می سوخت زینب حرف غم دنیا شد و می سوخت زینب زخمی به سینه جا شد و می سوخت زینب چشم علی خیره به چشمان اباالفضل دست حسینش بود و دستان اباالفضل زینب همان جا سوخت مادر را صدا کرد کربُبلا را دید راهش را رها کرد می دید کهنه خنجری را که چه ها کرد چه وحشیانه از قفا سر را جدا کرد صدا زد علی که بیرون برن بمونن کنارم بنی فاطمه فقط این میون کسی که باید با اینها بمونه علمدارمه اباالفضل من علمدار من توان سپاه حسین و حسن بیا مه جبین کنارم بشین بده جان بابا یه قولی به من بزار دستاتو تو دست حسین همه هستی توست هست حسین تو تنهایی هاش تو اون تشنگیش امیدش به دست تو بسته حسین ابالفضل من علمدار من امیدم به دست توئه پهلوون یادت باشه کار به هرجا رسید تا آخر کنار حسینم بمون اباالفضل من علمدار من نذاری به عشقت جسارت کنن نذاری یه وقت تا تو زنده ای همین کوفیا خیمه غارت کنن اباالفضل من علمدارمن یادت باشه آب آبروی توئه یادت باشه که خود فاطمه تو اون لحظه ها روبروی توئه حسینم بدون تو اون خاک و خون تو آتیش به قلب خدا می زنی یه روزی میاد غریب غریب توی خاک و خون دست و پا می زنی بگو دخترات مهیا بشن که کعبه نی از دشمنا می خورن تو اون ازدحام میاد خواهرت سرت رو جلوش از قفا می برن

نفساش مونده رو لبهاش خیسه از اشک شده پلکاش می گیره با سر آستین اشک از گوشه چشماش که مبادا نبینه اومده زهراش نفساش مونده رو لبهاش شده دلواپس اشکای یتیماش یتیما هر کی می خونه برا باباش اومدم که بنالم اومدم که ببارم غیر تو توی دنیا من کسی رو ندارم نفساش مونده رو لبهاش داره ظرف شیر می لرزه توی دستاش پیش چشمای پسرهاش که لباشون زیر دندون و نگاشونه به اشکاش

دور عمامه تو آسمان می گردد یک نخ از جامه تو به جهان می ارزد به این بشارت قسم به اعتبارت قسم من در پناه توام به ذوالفقارت قسم ای عالی اعلا علی عالی علی مولا علی اول علی آخر علی ای ساقی کوثر علی ای قبله اهل یقین مولا امیرالمومنین از غم خون جگری حسنت جان می داد خبر بی پدری به یتیمان می داد یتیم چشم انتظار بدون تو بی قرار ببین همه تشنه اند ای ابر رحمت ببار چشم فلک آتش فشان تو می روی دامن کشان پیش از آنکه بروی زینبت رفت از حال فاطمه گریه کنان آمده استقبال هنگام رفتن شده زهرای تو آمده داغت عجب آتشی به جان عالم زده شد ناله خیر النساء جانم فدات یا مرتضی قصه واقعه را دم آخر گفتی ماجرا را تو به هر دو برادر گفتی گفتی برای حسین تو ماجرای حسین بردی دل عالمی به کربلای حسین ای جان حسین جانان حسین عالم سنه قربان حسین

می خوام برم آخه خیلی تو دنیا تنها شدم می خوام برم آخه خیلی خسته از غم ها شدم می خوام برم آخه خیلی دل تنگ زهرا شدم سوختم و ساختم با غم دلدار سر گذاشتم از غم روی دیوار از فراق یار دستای خیبر شکنم رو بستن دم نزدم غرورمو تو کوچه ها شکستن دم نزدم اول زندگیم شدم عزادار دم نزدم یاسمو با در کوبیدن به دیوار دم نزدم دم نزدم از این قلب خون دم نزدم شدم بی سامون دم نزدم شدم سر گردون وای علی آقام ای آقام داره میاد به استقبالم زهرا از آسمون داره میاد به استقبالم یار قامت کمون داره میاد گل یاسم با غنچه غرق خون وا شده فرقم تا زیر ابرو شد سرم زخمی مثل اون پهلو مثل اون بازو میون کوچه ها منو کشوندن دم نزدم آتیش آوردن خونمو سوزوندن دم نزدم گوله آتیش روی چادر افتاد دم نزدم لگد زدن فاطمه با سر افتاد دم نزدم

زینب من مکن بی تابی پیش من دخترم زینب من بریز اشکات رو روی زخم سرم زینب من مکن گریه بگذار که راحت برم وای از آن روزی که پر از درده مرد و زن سنگ کینه آورده کوفه نامرده دستتو مثل دست من می بندن دختر من تو گریه می کنی همه می خندن دختر من تو رو میارنت میون بازار دختر من بین نا محرما می شی گرفتار دختر من زینب من خدا رحم کند

لیلای منی مجنون توام هر شب تو حرم مهمون توام من با تو خوشم آروم می گیرم آرامشمو مدیون توام سینه نزنم دیوونه می شم چون کارم اینه گریون توام لحظات خوبمو تو هیئتم مادرت به روضه ها میارتم می دونی که عاشق شهادتم آرامشم تنها خواهشم هر جا که تو اونجا باشی خوشم آخر خودم رو برات می کشم یه کاری کن دیوونه شم تو روضه تو پرپر می زنم با سینه زنی باز دم می زنم ذکر یا حسین مستم می کنه با اسم حسین ساغر می زنم چون مهر تو رو ریخته تو دلم بوسه به پای حیدر می زنم اسم تو دلیل استجابته همه آرزوم فقط زیارته آرزوی نوکرت شهادته بیچارم و ببین آوارم و دوری گره می زنه کارمو خیلی آقا تو رو دوست دارم و واسه حرم خمارم و