شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، مجید بنی فاطمه

تو این شب تاریک ستاره مبهوته خواب می دیدم بازم سرم رو زانوته تقصیر من نیست که اشکم سرازیره یاد تو می افتم خواب از سرم میره کجای دنیا، این طوری بابا، جواب اشکو میدن جلو چشای عمه سرت رو، روی زمین کوبیدن بابا حسین جان کسی نمی پرسه، از حال و احوالش پروانه ای رو که سوخته پر و بالش ممنون تو هستم که اومدی پیشم غصه نخور بابا خودم فدات میشم اهالی شام، به دختر تو، مگه امون می دادن تو کوچه بازار هی با اشاره منو نشون میدادن بابا حسین جان

اللهم رب شهر رمضان هر سحر وقت اذان یاد کرب و بلا کی میشه که بیام رو به روی حرم باز بدم یه سلام سلام آقای بی کفن ببین من بازم اومدم ببین من برا دیدنت چقدر این در اون در زدم پای عشقت ارباب من جوونیم از دستم رفت بحق الحسینه یا اللهی العفو العفو آشوبم من ای تو آرامش من آخرین خواهش من با تو بودنه تا وقت مردن آقا باشه ذکر لبم سیدالشهدا حسین ای پناه دلم ببین بی پناه اومدم همه دل خوشیمه به تو اگه رو سیاه اومدم هیچ کسو ندارم آبرومو دادم از کف بحق الحسینه یا اللهی العفو العفو

شب قدر است و پای این سفره هرچه را داشتی به ما دادی باز هم با نگاه رحمت خود فرصت آشتی به ما دادی از همه بیشتر خطا کردم از همه بیشتر وفا کردی آبرو بردم آبرو دادى آبرودار اعتنا کردى چشم پوشیدى و نگاه اصلا سمت پرونده ام نکردى تو منِ بد را کنار خوبانت باز شرمنده ام نکردى تو جان زهرا دل پُری دارم آمدم درد و دل کنم با تو ای خدا وقت معصیت هایم من خجالت کشیده ام از تو بار من ریخته است و وقت کم است عمر من رفت و مرگ نزدیک است گفتم از مرگ یا امام رضا خانه ی قبر، تنگ و تاریک است جای آلوده ها هم استغفار عوض بی نیازها العفو عوض تک تک گنهکاران عوض بی نماز ها العفو رمضان است و یاد آنها که پَر گرفتند با نشان حرم روزه دارىِ ماست واللهِ زیرِ دِینِ مدافعان حرم

چی شده نداری قرار و امون اگه میشه امشب به مسجد نرو نماز تو اصلا کنارم بخون ای بابای مهربون پیش دخترت بمون می دونم دلت پره یه چیزی بگو بابا اینو خوندم از نگات میشه کوفه بی وفا علی یا علی علی میری و منو بی قرارم نزار خزونی میشم بی بهارم نزار برو بابا جونم خداحافظت برو بابا ولی چشم انتظارم نزار نزدیک اذون شده زینب نیمه جون شده شنیدم از آسمون میده جبرئیل ندا نوحه خون شده میگه شده کشته مرتضی علی یا علی علی خونه میارن غرق خون حیدرو نمی دیدن ای کاش شکاف سرو دوباره مدینه به یادم اومد روزی که آوردش حسن مادرو بازم غم رو دلم نشست کوفه پشتمو شکست تو نماز یه ضربتی به ستون دین زدند یه روزم تو کوچه ها مادرو زمین زدند یادمه یه بی حیا با لگد درو شکست فشار در و یه میخ بار شیشه رو شکست مددی یا فاطمه مددی یا فاطمه