میلاد امام حسن مجتبی (ع)، مجید بنی فاطمه

ای تبسم دریا، عشق حضرت زهرا ای ترانه ی بارون، ای کریم دو دنیا اومدی به دنیا تو که عشق بی کرونی ماه رو زمینی، صاحب هفت آسمونی بزرگی، کریمی، تو با همه مهربونی بی قرارم، ریزه خوارم، من به جز تو کسی رو ندارم با وقاری، سفره داری، تو محاله برام کم بزاری ای حسن جان، ای حسن جان، ای حسن جان زیر دِین تو عالم، تا همیشه اسیره دشمن تو هم حتی از تو روزی می گیره اون قدر تو خوبی، گداییتم افتخاره هر کی با تو باشه، قیامتم غم نداره کرم هم کنار کرامتت کم میاره تو دلیل بندگیمی، ای حسن جان همه زندگیمی با نگاهت خوب خوبم تا در خونتو من می کوبم تو کرامت و احسان، عشق بی بَدلی تو ناز شست تو آقا، فاتح جملی تو سکوت تو آقا مثل قیام حسینه کربلا به نام تو و به نام حسینه تویی بعد مولا اون که امام حسینه جان به قربان تو آقا، ای که تنها تویی جان زهرا بچه هاتم، بی نظیرند توی میدون دو تا بچه شیرند آقام، آقام، آقام، آقام

رمضان سفره ی مهمانی مخصوص خداوند ودود است، مه رحمت و جود است، مه ذکر و صلات است و رکوع است و سجود است و سلام است و درود است، تعالی الله از این فیض که در نیمه این ماه دل افروز خداوند تعالی، شده در دامن زهرا (س)مه تابان محمد متجلا، که دمیده است فروغش به دل اهل تولا، سر دست علی و فاطمه و شانه ی مولا، مه هر انجمن است این، ولی ذوالمنن است این، به نبی جان و تن است این، گل یاسمن است این، حسن است این، حسن است این، که در این ماه خدا ماه خدا بوسه زند بر سر و رویش، همه محو گل رخسار نکویش، همه دلداده خوی اش همه آواره ی کویش، همه را دیده به سویش همه دیدند به رخسار خدا منظر او روی خدا را. شب شور و شعف اهل ولا شده امشب، که عیان وجه خداوند تعالی شده امشب، همه عالم چو دل آل علی غرق تجلا شده امشب، که ز هم غنچه نو رسته زهرا و علی وا شده امشب، گهر بحر شرف فاطمه شد مادر و مولای دو عالم علی بابا شده امشب، پسری داده خدایش چه پسر نام حسن روی حسن موی حسن خلق حسن خوی حسن بلکه سزاوار بود تا که بخوانند حسن در حَسنش، لحظه به لحظه صلوات از طرف خلق و خدا یکسره بر جان و تنش، وحی الهی سخنش، بوسه گه ختم رسل لعل لبان و دهنش، کیست حسن مظهر حُسن ازلی، هستی زهرا و علی، جان جهان، حصن امان، فخر زمان، روح و روان، سرّ نهان، نور عیان، بلکه به هر عصر و زمان برده دل اهل ولا را. مه و مهر و فلک و ارض و سما، حور و ملک، جن و بشر در شب میلاد حسن جشن گرفتند، که امشب بسیار عظیم است، همانا شب میلاد کریم ابن کریم است.

به هم رسانده خداوند علی و زهرا را نشان دهد به همه لولو دو دریا را شمایلت نمکین تر ز یوسف است آقا تو تشنه می کنی از عشق خود زلیخا را و کافران همه ایمان می آورند به تو اگر نشان بدهی آن جمال زیبا را زمان توان گذشتن ندارد از پیشت چرا که بند می آری همه گذرها را فدای آن لب شیرین فقط تو لب تر کن که سبز می کنی از نخل خشک خرما را من عاشق حسنم دین و عشق من حسن است تمام ذکر من امشب حسن، حسن حسن است مبارزی که به دستان تو اسیر شود عزیز می شود و عاقبت امیر شود کریم هستی و با احترام می بخشی نمی شود که گدا پیش تو حقیر شود همیشه دست گدا را سریع پر کردی ندیده است کسی بخشش تو دیر شود کرامت تو همان دفعه نخست بس است گدا دوباره محال است که فقیر شود غذا بدون تو اصلاً به ما نمی چسبد بیا خودت سر سفره فقیر سیر شود به امر تو شده داماد سید الشهدا که قاسم تو به پای حسین پیر شود بیا دعا کن و ما هم به پاش پیر شویم به لطف تو در این خانه کاش پیر شویم نمی شود بشناسیم ما غلام تو را چگونه درک کند عقل ما مقام تو را مگه چه کرده ی آقا که جای یا رزاق صدا زدند فقیران شهر نام تو را تمام وقت کنارت حسین ساکن بود برای آن که فقط بشنود کلام تو را کسی که صلح تو را جاهلانه سازش خواند نخوانده معنی تاریخی قیام تو را کسی که گفت تو ترسیدی و نجنگیدی ندیده ضربت شمشیر در نیام تو را غریب شهر همه کینه از علی دارند نمی دهند اگر پاسخ سلام تو را تو بودیو به علی لعن کرد بر منبر نگه نداشت معاویه احترام تو را بدون شک دم آخر حسین گفت به تو غریب فاطمه می گیرم انتقام تو چه کرد زهر تمام تن تو در تب سوخت چه دید داخل آن تشت قلب زینب سوخت شب تولد تو نیستم کنار بقیع خدا مرا برساند سر مزار بقیع مزار تو یک شمع نیز روشن نیست چه ساکت است شب جشن، شام تار بقیع صبا حریم حسن را غبار روبی کن نشسته سر مزار حسن غبار بقیع کبوتران خراسان به یکدگر گویند بیا که پَر بگشاییم تا دیار بقیع خدا بخواهد اگر، می رسد زمانی که سرود جشن بخوانیم در جوار بقیع

امشب کار و بارم با امام مجتبی؛رویای دلِ من توی ایوون طلا رویای یه گلبرگ شبیه صحن رضا؛ دل سرگردون،سرِ بی سامون چشامون گریون،باز میخونه؛سر سفره ی؛کرمت آقا کی میشه مهمون،کی میدونه حرفِ دلمو میگم،واست سرمو میدم؛آقام یا امام حسن،آقام یا امام حسن کاشکی منو امشب،سر سفره اَت جابدی؛ماه کامله امشب،تو به دنیا اومدی تفسیر خدایی،تو کریم و واحدی؛شده فرهادِت،شب میلادِت،تو رو میخوادت این دیوونه اومدی با تو،دلِ ویرونه؛شده...،باز میخونه حرفِ دلمو میگم،واست سرمو میدم؛حرفِ دلمو میگم،واست سرمو میدم مستم،دارم انگار،که رو ابرا راه میرم؛میخونه زیاد و مِی پیمانه زیاد ساقی سر زلف دلمو داده به باد؛پسرِ حیدر،عسل مادر گلِ پیغمبر،آقامونه؛یه روز عاشقت میزنه فریاد،تو صف محشر،باز میخونه حرفِ دلمو میگم،واست سرمو میدم؛حرفِ دلمو میگم،واست سرمو میدم

به پای عشق تو هستیمو می زارم جونم فدات اما، بازم بدهکارم خودت که می دونی، خیلی دوستت دارم تو یار منی، جانمیا حسن غمخوار منی، جانم یا حسن ای ماه علی بردی دلمو دلدار منی، جانم یا حسن ماه اومد، شاه اومد، تبسم شهرالله اومد فرزند دلبند علی و زهرا از راه اومد هر جا که اسمت هست اونجا حرم داری بین کریماتو، خیلی کرم داری پرچم تو بالاست، یه پا علمداری افطار و سحر رزق هممون از سفره تو اومد آقاجون ماه رمضون ای قرص قمر تازه با تو شد ماه رمضون سرداری، سالاری، تو جانشین حیدر هستی تو دنیا، تو تنها عصای دست مادر هستی منم که با عشقت، همیشه مأنوسم شده همین امشب حاجت مخصوصم یه روز ضریحت رو ایشاالله می بوسم آقایی و ما مدیون توییم، لیلایی ما مجنون توییم هر سال نیمه ماه رمضون، افطاری همه مهمون توییم یاری کن، کاری کن، عوض شه حال این شبهامون هر لحظه می ارزه ذکر تو باشه رو لبهامون *** *** *** ندهد فرصت گفتار به محتاج،کریم گوش این طایفه آواز گدا نشنیده است