وفات حضرت خدیجه (س)، حسین طاهری

با غم هجران تو ؛ هر چند که راه آمدیم باز هم بی تو به استقبال این ماه آمدیم پای ما را دعوت چشمت به مهمانی کشاند ما به شوق تو به مهمانی الله آمدیم آمدیم اما چگونه آمدیم اما چطور پرگناه و رو سیاه و باز گمراه آمدیم چند وقتی هست در ما رغبت دیدار نیست ما که حتی گاه اینجا هم به اکراه آمدیم خوب می دانی و می دانیم خیلی بد شدیم خوب می دانی پشیمانیم ؛ آگاه آمدیم اوج آمال و امید ما در اینجا نوکری ست ما بدین درگاه آری در پی جاه آمدیم یابن الحسن

سقای دشت کربلا اباالفضل دستش شده از تن جدا اباالفضل زنی که خواست مردش، رحمه للعالمین باشد سزاوار ست در القابَش، ام المؤمنین باشد مُحمّد در حرا مبعوث شد امّا قرار این بود از اوّل خانه ی پُر برکت او مَهدِ دین باشد خدیجه ذکرِ لبهای محمّد بود و این یعنی چِقدر این اِسمِ زیبا می تواند دلنشین باشد لغت نامه نوشته معنی اش را اَبرِ باران زا که نام نامی اش بابَرکت و رحمت قرین باشد اَمانت بود نور فاطمه در باطنش، آری اَمینه می تواند مادر بنتُ الأمین باشد از این مادر که کوثر پرورانده دامن پاکش تَوقّع می رود تا حشر عصمت آفرین باشد قسم بر وصله های چادر زهرای مظلومه نخی از ریشه های چادرش حَبلُ المتین باشد اگرچه سالها پیش از غدیر از این جهان رفته شهادت داده که حیدر امیرالمؤمنین باشد شبیهِ مادرش، زهرا مصیبت دیده ی طفل است رُباب از خرمِن داغِ خدیجه خوشه چین باشد خدیجه رفته، چون مادر ندارد تاب این را که ببیند در جوانی دخترش نقش زمین باشد خدایا چادری که یادگار مادر زهراست نباید زیر دست و پای نامردی لعین باشد از درد غربت داشت کوثر گریه می کرد زهرا به روی قبر مادر گریه می کرد خاک مزار مادرش را می گرفت و با دست خود میریخت بر سر گریه می کرد یاد گذشته یاد آینده برای این مادر و دختر، پیمبر گریه می کرد یک گوشه ای گرم تماشای عزاداری آنها یک گوشه ای آرام حیدر گریه می کرد تکرار شد این قِصه اما در دل شب این بار زینب زار و مضطر گریه می کرد یک روز هم زینب به زیر تازیانه در قتلگه پیش برادر گریه می کرد

کوکب برج شرف، بانوى نام آور، خدیجه‏ ام المومنین یا خدیجه همسر خیر الورى‏ محبوبه دوار، خدیجه‏ ام المومنین یا خدیجه فخر نسوان، اسوه ی عفّت، جلودار نجابت‏ آسمان فضل را تابان‏ترین اختر، خدیجه‏ ام المومنین یا خدیجه زوج او معصوم و خود معصومه، نسلش پاک و معصوم‏ عصمت کبراى حق را مُظهِر و مظهر، خدیجه‏ ام المومنین یا خدیجه در زمان غربت اسلام و توحید و عدالت مکتب اسلام را شد بهترین یاور خدیجه‏ ام المومنین یا خدیجه تا نبرد مصطفى‏ با کفر و باطل گشت آغاز بود او را از وفا همراه و همسنگر خدیجه‏ با چنین سعى بلیغ و همت والا و ایثار باشد از اهل جهاد اصغر و اکبر خدیجه‏ ام المومنین یا خدیجه در حمایت از نبىّ و نصرت دین الهى اولین شخص است حیدر، تالى حیدر خدیجه‏ ام المومنین یا خدیجه

ای تکیه گاه و جان محمد شونه به شونه همراه احمد مرهون لطفت کون و مکانه عرض سلامم بر نور سرمد اگه نبودی نبود این همه عطر نماز و دعا نبودی نبود دین حق ای روح قالو بلی یا ام المومنین ای مادر سیده النساء العالمین یا ام المومنین ای بهترین الگوی زنها روی زمین یا ام المومنین یا ام المومنین یا ام المومنین نور خدا و نور پیمبر یار رسولی همراه حیدر ای چشمه حق ای چشمه شور از تو گرفته سرچشمه کوثر دار و ندارت فدا شد برای یار دین خدا کریمی برازندته نام تو مشکل گشا یا ام المومنین دست منو دامان پرمهرت این شبا یا ام المومنین کاش با دعای تو بریم باز کرببلا سلام کربلا سلام کربلا سلام کربلا بازم گدای هر روزه اومد دل تنگم آقا دلتنگ گنبد خواب زیارت رویای من شد کشته منو این دوری ممتد آخه بگو که میام کربلا خیلی خرابم آقا بگو کی میام پیش تو ارباب با سینه زنا دلم تنگ توئه تنگ اذون نیمه شبهای کربلا دلم تنگ توئه باز مارو دعوت کن یه شب ارباب باوفا دلم تنگ توئه دلم تنگ توئه

این روزا دم غروب دریا میشه چشا باز عطش می گیرم و باز میرم کربلا تا آب می بینم برای تو غصه م می گیره افطار که میشه آسمونا رو غم می گیره ماه رمضون بساط روضه ها گرمه حسین سینه زن تو دوباره زیر لب دم می گیره افطارها به کام دلم زهر می شود ارباب ما گرسنه و تشنه شهید شد بین این دو تا حرم سرگردونم خدا کاش بشه که این شبا زائر شم کربلا سحرای حرم یه کنج دنج و چشمای ترم قسمتم بشه میخوام بیام پیشت با مادرم دنیای منی می دونی بهتر از هر کی آقا قربونت برم دوباره باب قبله ببرم اشک و نگاه و حسرت و تصویر کربلا این است روزگار زیارت نرفته ها خوبه که یه عمریه هستم دور و برت پیرهن سیاه من هدیه است از مادرت این عشق توئه که عالمی رو مجنون می کنه این داغ توئه که قلب عالمو خون می کنه واست بمیرم برا تمام زخمای تنت این جسم توئه که خواهرتو حیرون می کنه ای پیکر برهنه ی بی سر حسین من آیا تویی عزیز پیمبر حسین من این روزا دم غروب دریا میشه چشام باز عطش میگیرم و باز میرم کربلا تا آب می بینم برای تو غصه م می گیره افطار که میشه آسمونا رو غم می گیره ماه رمضون بساط روضه ها گرمه حسین سینه زن تو دوباره زیر لب دم می گیره از آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت مهمان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب و می مکید خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

حسین حسین تشنه حسین غریب حسین شهید حسین جانم حسین ای جان جانانم حسین حسین حسین حسین حسین

اللهم رب شهر رمضان الذی انزلت فیه القرآن وافترضت علی عبادک فیه الصیام صل الله علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم وارزقنی حج بیتک الحرام فی عامی هذا و فی کل عام والرزقنی زیارت قبر الحسین فی عامی هذا فی کل عام واغفرلی تلک ذنوب العظام وانه لایغفر غیرک یا رحمن یا الله این دل تنگم عقده ها دارد گوییا میل کربلا دارد

تو که باشی دلم دیگه نمی لرزه همین گریه به لبخند تو می ارزه حسین جانم بذار سایه ت همیشه رو سرم باشه قرار ما شب جمعه حرم باشه حسین جانم حرم گفتم هوای کربلا کردم هوایی تم فقط دور تو میگردم حسین جانم لطفی که کردی تو به من مادرم نکرد ای مهربان تر از پدر و مادرم حسین