وفات حضرت خدیجه (س)، حسن خلج

لبالبم ز خطا از گناه لبریزم پُرم ز غفلت و از اشتباه لبریزم نگاه لطف تو دائم به سوی من جاریست خوشا به حال من از این نگاه لبریزم پر از امید نباشم چرا که بهر حسین ز اشک و ناله و فریاد و آه لبریزم

گرمی آشیان پیغمبر همسر مهربان پیغمبر یاد تو ورد جان پیغمبر نام تو بر زبان پیغمبر خاطرات تو شمع هر شب او یاد تو آه حسرت لب او زن، ولی مردتر ز هر مردی جگر کفر را درآوردی قد علم کرده پیش هر دردی تو بر اسلام مادری کردی ام اسلام، ام دین هستی تو فقط ام مومنین هستی به تو جبریل احترام کند پیش پایت نبی قیام کند به تو شخص خدا سلام کند و تو را صاحب مقام کند تا که این گونه منجلی بشوی مادر همسر علی بشوی *** مثل ابر بهار گریه مکن این قدر گریه دار گریه مکن از بد روزگار گریه مکن مادر بی قرار گریه مکن در سرت فکر کیست میدانم گریه ات بهر چیست می دانم در رخ فاطمه چه می بینی که چنین بی قرار و غمگینی نگران هجوم گل چینی یا که رنجور دست سنگینی آه از دست… آه از آزار آه از کوچه… آه از دیوار شاعر: محمدعلی بیابانی *** امشب از خاطرات تو گشته آسمان دلم پر ستاره خاطرات خوش با تو بودن در دلم زنده گشته دوباره یاد آن شب که پیغمبر عشق از شعف در دلش داشت غوغا با نگاهی پر از مهربانی دست ما را به هم داد و گفتا فاطمه با علی کن مدارا یا علی جان تو جان زهرا

منت خدای را که به غمت مبتلا شدم صد شکر که عاشق نجف و کربلا شدم افتاده ام به دام تو، صیاد مهربان وز قید و بند غیر تو یک جا رها شدم