- 899
- 1000
- 1000
- 1000
آن شب که قلب آسمانها را شکستند
مرثیه خوانی شهادت امام جعفر صادق (ع) با صدای محمود کریمی، سال 1387
متن شعر:
آن شب که قلب آسمانها را شکستند
در پیش اهل خانه بازوی تو بستند
نیمه شب خانه تو سوزاندند
دل جانانه تو سوزاندند
آتش از خانه تا زبانه گرفت
دود آتش تمام خانه گرفت
اهل بیتت همه غریبانه
می دویدند گوشه خانه
روی سجاده بودی آن نامرد
آمد از خانه ات برون آورد
شد به پا آن میان هنگامه
دست بسته بدون عمامه
علی از خانه باز می بردند
از ر جانماز می بردند
ناله ها تا به آسمان می رفت
از تن اهل خانه جان می رفت
من فدایت شوم چه دیدی وای
از پی دشمنت دویدی وای
من بمیرم برای غمهایت
خسته شد آن سحر قدمهایت
داغ آن شب گذشت هر چه که بود
صبح فردا رخی کبود نبود
آمدی خانه گریه سر دادی
غرقه غرق ناله به خاک افتادی
در دلت شد غوغایی
یادت آمد ز داغ عظمایی
نغمه دادی نوای واویلا
از غم سخت شام عاشورا
یادت آمد ز آتش اعدا
کار دشوار زینب کبری
زینب خسته بود و یک لشگر
دختران اسیر و بی معجر
زینب خسته بود و یک گودال
یک طرف کودکان رفته ز حال
زینب خسته بود و خاکستر
سر به سجده نهاد چون مادر
زینب خسته بود و یک بیمار
چه کند دخت حیدر کرار
کرد خود را به سوختن راضی
حفظ جان بقیة الماضی
در دل شعله ها چو پا می زد
مادر خویش را صدا می زد
آمد از خیمه ها برون زینب
سوی گودال پر ز خون زینب
محشری دید دیده اش والله
ناله ای زد مدد رسول الله
این که بر روی خاک افتاده
بی سر و سینه چاک افاتده
پاره جان توست پاره بدن
کل قرآن توست پاره بدن
از حرم تا قتله گه
زینب صدا می زد حسین
متن شعر:
آن شب که قلب آسمانها را شکستند
در پیش اهل خانه بازوی تو بستند
نیمه شب خانه تو سوزاندند
دل جانانه تو سوزاندند
آتش از خانه تا زبانه گرفت
دود آتش تمام خانه گرفت
اهل بیتت همه غریبانه
می دویدند گوشه خانه
روی سجاده بودی آن نامرد
آمد از خانه ات برون آورد
شد به پا آن میان هنگامه
دست بسته بدون عمامه
علی از خانه باز می بردند
از ر جانماز می بردند
ناله ها تا به آسمان می رفت
از تن اهل خانه جان می رفت
من فدایت شوم چه دیدی وای
از پی دشمنت دویدی وای
من بمیرم برای غمهایت
خسته شد آن سحر قدمهایت
داغ آن شب گذشت هر چه که بود
صبح فردا رخی کبود نبود
آمدی خانه گریه سر دادی
غرقه غرق ناله به خاک افتادی
در دلت شد غوغایی
یادت آمد ز داغ عظمایی
نغمه دادی نوای واویلا
از غم سخت شام عاشورا
یادت آمد ز آتش اعدا
کار دشوار زینب کبری
زینب خسته بود و یک لشگر
دختران اسیر و بی معجر
زینب خسته بود و یک گودال
یک طرف کودکان رفته ز حال
زینب خسته بود و خاکستر
سر به سجده نهاد چون مادر
زینب خسته بود و یک بیمار
چه کند دخت حیدر کرار
کرد خود را به سوختن راضی
حفظ جان بقیة الماضی
در دل شعله ها چو پا می زد
مادر خویش را صدا می زد
آمد از خیمه ها برون زینب
سوی گودال پر ز خون زینب
محشری دید دیده اش والله
ناله ای زد مدد رسول الله
این که بر روی خاک افتاده
بی سر و سینه چاک افاتده
پاره جان توست پاره بدن
کل قرآن توست پاره بدن
از حرم تا قتله گه
زینب صدا می زد حسین
تاکنون نظری ثبت نشده است.