ولادت امام زمان (عج) ، محمود کریمی

امشب لبالب می شود دخل همه خَمّارها وا می شود با جام می از تشنگان افطارها گویند کافر می شوم مست و قلندر می شوم بی پا و بی سر می شوم سر دسته ی عیارها از شوق دست افشانم و شعر جنون می خوانم و در پای دار عشق چون حلاج ها تمّارها تسبیح و جام و مهر و می تکلیف عقل و عشق کی من خسته ام از این همه تکرار استغفار ها عهد کردم که ننوشم می و مستی نکنم به جز از امشب و فردا شب و شب های دگر از قلب قرآن و زبور، انجیل و تورات و صحف موعود میاد برون از کل استفسارها از پرده گر آید برون توحید می گردد فزون بت می تراشند از قد رعنای او حجارها جای تمام فرش ها پیش قدوم یار ما می گسترانند انبیا عمامه ها دستارها آیینه ی حق منجلی در آینه، روی علی تکثیر شد در آینه تا آسمان کرارها امشب که عطرآگین فضا از بوی نرگس می شود پای و سر و دست و دلم از شوق بی حس می شود عهد کردم که ننوشم می و مستی نکنم به جز از امشب و فردا شب و شب های دگر از آب زمزم قطره ای بر رخ بزن بیدار شو از جام کوثر قطره ای بر رخ بزن هشیار شو بر لوح تقدیر دلت از عرش می آید قلم بر بندگی اصرار کن گنجینه ی اسرار شو از قیدها آزاد شو، از اهل عشق آباد شو "مستشهد بین یدیه" حضرت دلدار شو هستی همه از هست او دل را بده بر دست او بردار خود را از میان بَردار شو سردار شو دنیاست مملو از فِتَن، روح بصیرت بی بدن این جسم ناسوتی بنه، لاهوت را طیار شو

نَفس و نَفَس خیرات کن، حبِّ علی اثبات کن پای رکاب نائبش مقداد شو، عمار شو نور اباصالح ببین می تابد امشب بر زمین با حضرت روح الامین در سامره احضار شو بر دامن مادر گلی خوابیده از نسل علی لالایی مادر ببین، مادر منم بیدار شو بیدار شو، هشیار شو، اسرار شو، پیدا شو، سردار شو طیار شو، عمار شو، احضار شو، راهی این بازار شو بر دامن مادر گلی خوابیده از نسل علی لالایی مادر ببین مادر منم بیدار شو در آسمانِ عصمتِ چشمِ خدایِ دلبری پیداست مهر مادر و برق نگاه حیدری امشب که عطرآگین فضا از بوی نرگس می شود پای و سر و دست و دلم از شوق بی حس می شود بیت کرم، بیت خدا، بیت امام عسگری دست پر از خالی من محتاج لطف داوری گوید فرشته زیر لب با خویشتن یاللعجب بعد از محمد آمده بار دگر پیغمبری از هوش رفته یاسمن بر روی دامان چمن افتاده یاس و نسترن بر شانه ی نیلوفری جمع کمال انبیا، جمع جمال اولیا رخسار ختم الاوصیا در قاب دست عسگری عالم دم از او می زند، فریاد یاهو می زند خورشید سوسو می زند در پیش ماه دلبری

در قاب قوسینش ببین محراب جبریل امین قد قامت ای اهل زمین سرو بلند حیدری تا من گدای او شدم حاتم گدای من شده دیوانه ام گر رو کنم بر آستان دیگری امشب به پای مهد تو نور دعای عهد تو آماده کردم سینه را تا انتقام مادری پای رکاب حضرتت وقت ظهور قدرتت جبریل می آرد برای روی خودت شهپری وقت قیامت ای بنازم صور اسرفیل را خصم علی می بیند آن دم کار عزرائیل را امشب که عطرآگین فضا از بوی نرگس می شود پای و سر و دست و دلم از شوق بی حس می شود عهد کردم که ننوشم می و مستی نکنم به جز از امشب و فردا شب و شب های دگر داشتم یک دل وآن هم به تو کردم تقدیم دل ندارم که دهم من به دلآرای دگر یا وعد الله، یا بقیة الله

در این سینه تیرِ محبت نشسته و چشمم به امیدِ اُلفَت نشسته بهشت آرزویِ گدایی نباشد که در سایه ی طاقِ نُصرت نشسته بگیر از رُخت پرده را تا ببینند که یوسف هم این جا به زحمت نشسته به رویِ پَر و بالِ هم در مسیرت فرشته، فرشته به حیرت نشسته هوایی ندارد به جز سجده بر تو بر آن سَر که گرد محبت نشسته دل ما که بریده دلی که رمیده اگر پَر کشیده شرابی چشیده به شوقی تپیده دویده دویده، به سویت که دیده که عطری وزیده که نوری دمیده که آقا رسیده و با دامنی پُر عنایت نشسته بیا تا که زهرا به قابَت بگیرد بیا تا که زینب گلابَت بگیرد علی پیشت آیاتِ قرآن گرفته بخوان تا دمِ مستجابت بگیرد بیا تا که عباس پشتت بتازد بیا تا که اکبر رکابت بگیرد که عالم ببیند حسین آمد امشب حسینی ترین انقلابت بگیرد بیا تا که ایوان طلای نجف هم صدو ده سَبو از شرابت بگیرد تو آبی جوابی حساب و کتابی تو معمارِ صحنِ بقیعِ خرابی شهابی شرابی تو پایان خوابی نفس های نابی تو رسواگر چشمه های سَرابی به دل گفته ام می رسد دست، قلب خرابت بگیرد

بزن تکیه بر کعبه با ذوالفقارت بزن تا که چرخد زمین در مدارت عَلَم را بکش رویِ دوشَت نفَس زن که طوفان شود موقع تار و مارت زمان تقاصت عمو را صدا کن که حظ می کند لحظه ی انتقامت خنک می شود سینه ها و جگرها پس از کعبه باشد مدینه قرارت عجب گرد و خاکی کند انتقامت که جبریل سرمه کشد از غبارت تو فتح الفتوحی و مفتاح مایی و عین البقایی ظهور خدایی تو وقت کَرَم مجتبایی تو وقت رجز مرتضایی تو تیغ رهایی تپش های کرب و بلایی تو بانگ رسایی که می جوشد از جلوه ات اقتدارت چه جای شگفتی که کافر گریزد که شیرِ نر از هولِ حیدر گریزد علی هستی و وقتِ هو هویِ تیغت سپاهی نداند که بی سر گریزد علی هستی و قبل از آن که بیایی ز برق نگاه تو لشکر گریزد مگر می شود آن که رو بر علی نیست که از تیغ مولای قنبر گریزد فدای امیر سپاهت که دشمن ز هول ابالفضل و اکبر گریزد تو رمزِ غدیری امیری، سعادت مسیری تو روح کویری تو آیات حق را نظیری تو بر ناکثین، مارقین، قاسطین، زمهریری تو جاءالحقی بی نظیری "امیری حسین و نعم الامیری" به سمت تو شیعه به محشر گریزد بیا بشنوم لحن نورانیت را کنارت مناجات شعبانی ات را سرِ جاده ی مشهدم تا ببینم شبی عاشقانِ خراسانی ات را قدم، زیرِ باران قدم می زنم تا مگر حس کنم حال بارانی ات را تو و سیصدو سیزده مَرد ایمان بیا بشنوم شورِ طوفانی ات را ببین سیدِ ما مهیا نموده برایت سپاه سلیمانی ات را به حیرانی ما پریشانی ما پشیمانی ما نگاهی به بغض غزل خوانی ما به این جمعه های زمستانی ما به شب های طولانی ما نصیبی نما صوت قرآنی ات را دعایی کن امشب جوانان ایرانی ات را دعایی کن امشب جوانان ایرانی ات را

از شوق می میرم اگه بگن اونی که می خواستی همینه کیه مهربون تر از تویی که مهربون ترینی کیه آسمون تر از تویی که با اهل زمینی کیه جز تو خوب خوبا، که با خوبا همنشینی الحق ابن امیرالمؤمنینی تو آقای منی! مگه نه؟ تو مولای منی! مگه نه؟ منم بنده ی تو! مگه نه؟ تو دنیای منی! مگه نه؟ چشمام نمی خوام اگه نشه جمال آقاشو ببینه کیه آشنا تر از تویی که آشنای مایی کیه بهتر از تو که کسِ تموم بی کسایی تو بزرگ آفرینش! تو ذخیره ی خدایی الحق که تو به هر درد دوایی تو مالک منی! مگه نه؟ تو صاحب منی! مگه نه؟ تو خونه ی تو ام! مگه نه؟ مراقب منی! مگه نه؟ عالَم می دونه اگه بیای دیگه همه چی بهترینه کیه تو دنیا که بی قرار و منتظر نباشه؟ کیه که ندونه یکی هست که دنیا چشم به راشه؟ کیه که ندونه دنیا با تو باید رو به راه شه الحق شیعه باید برات فدا شه همه منتظرن! مگه نه؟ جهان با خبرهِ! مگه نه؟ سفر تموم میشه! مگه نه؟ روزای آخرِ! مگه نه؟ کیه مهربون تر از تویی که مهربون ترینی کیه جز تو خوب خوبا، که با خوبا همنشینی الحق عین امیرالمؤمنینی تو آقای منی! مگه نه؟ تو مولای منی! مگه نه؟ منم بنده ی تو! مگه نه؟ تو دنیای منی! مگه نه؟ باور می کنی اگه بگم صاحب بهشتِ روی زمینه به خدا مستی و راستی همینه کیه حاضر ترِ از تو که همیشه بین مایی تویی که خودت نبّی و حیدر و حسین مایی خود مکه و مدینه! نجف و کرب و بلایی الحق آیینه ی خون خدایی قیامت میکنی! مگه نه؟ تو بین الحرمین! مگه نه؟ تو ارباب منی! مگه نه؟ تویی خود حسین! مگه نه؟

مجنون لیلاییم بی تاب و شیدائیم همه منتظر پاقدم یوسف زهرائیم چشمم به این راهه، امّیدم این ماهه آرزوی دو عالم ظهور بقیت اللهه ای امیر دل ها، بهار دنیا، بهار دنیا، بهار دنیا از بهشت بالا بیا ای آقا، بیا ای آقا، بیا ای آقا