میلاد امام زمان (عج)، سید مجید بنی فاطمه

تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود‌، از هر مژه چون سیل روانه خواهد به سر آید‌، شب هجران تو یا نه ای تیر غمت را دل عشاق نشانه جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه رفتم به در صومعه ی عابد و زاهد دیدم همه را پیش رخت‌، راکع و ساجد در میکده‌، رهبانم و در صومعه‌، عابد گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد یعنی که تو را می‌ طلبم خانه به خانه ای تیر غمت را دل عشاق نشانه روزی که برفتند حریفان پی هر کار زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمّار من یار طلب کردم و او جلوه‌ گه یار حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار او خانه همی جوید و من صاحب خانه ای تیر غمت را دل عشاق نشانه هر در که زنم‌، صاحب آن خانه تویی تو هر جا که روم‌، پرتو کاشانه تویی تو در میکده و دیر که جانانه تویی تو مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو مقصود تویی‌، کعبه و بتخانه بهانه ای تیر غمت را دل عشاق نشانه بلبل به چمن، زان گل رخسار نشان دید پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید دیوانه منم، من که روم خانه به خانه ای تیر غمت را دل عشاق نشانه عاقل، به قوانین خرد، راه تو پوید دیوانه، برون از همه، آیین تو جوید تا غنچه‌ی بشکفته‌ی این باغ که بوید هر کس به زبانی، صفت حمد تو گوید بلبل به غزل‌خوانی و قمری به ترانه ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

تا کی به تمنای وصالِ تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه خواهد به سر آید شبِ هجرانِ تو یا نه ای تیرِ غمت را دلِ عشاق نشانه رفتم به درِ صومعه ی عابد و زاهد دیدم همه را پیشِ رُخَت راکع و ساجد در میکده رهبانم و در صومعه عابد گه معتکفِ دیرم و گه ساکنِ مسجد یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه ای تیرِ غمت را دلِ عشاق نشانه هر در که زنم صاحبِ آن خانه تویی تو هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو در میکده و دیر که جانانه تویی تو مقصودِ من از کعبه و بتخانه تویی تو مقصود تویی مقصود تویی مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه ای تیرِ غمت را دلِ عشاق نشانه ای تیرِ غمت را دلِ عشاق نشانه

حال روزگارم، بی تو خشک و زرده واسه دیدن تو، دل من باز بهونه کرده صبح روشنایی مگه میشه برنگرده عمر من کوتاه و فاصله کوتاهه وعده‌ی من با تو نیمه‌ی هر ماهه لبخند خدا با هر قدمت پیدا میشه عالم یه شبه محو پسر زهرا میشه خاک قدمت تاج سر من یابن‌الزهرا جونم به فدات ای دلبر من یابن‌الزهرا ای جان آقا، جانان آقا منتظر نشسته‌، قلب بی قرارم خوب میدونی آقا‌، طاقت دوریتو ندارم کاش بشه تموم شه‌، شب و روز انتظارم من سر این سفره‌، عمریه مهمونم تو هوامو داری‌، من به تو مدیونم این فاصله رو با هر قدمت کم کن آقا بی تابه برای دیدن تو قلب دنیا هستی تموم اهل زمین بین دستات جبریل ملک خورشید فلک محو چشمات ای جان آقا، جانان آقا تشنه‌ی نگاتم‌، ماه آسمونی دور تو بگردم‌، توکه روزی مو می‌رسونی ای عزیز زهرا‌، به خدا خیلی مهربونی راهشو گم کرده‌، این دلِ سرگردون تو بیا امّیدو، رو زمین برگردون آقا به سر زلف تو دلمو امشب بستم من پشت در میخونه‌ی تو مستِ مستم مردم به خدا از دوری تو ای دلدارم فرزند علی واللهِ تو رو دوست دارم ای جان آقا جانان آقا

دلم آروم آروم، داره قدم قدم به هوای تو حیرون میشه اگه که دوریمون بشه تموم بشه همه عالم مجنون میشه جان جانان من برگرد روح و ریحان من برگرد ماه پنهان من برگرد برگرد برگرد بیا برگرد بدجور نظرم کرده عشقت آقا شوری به سرم کرده عشقت آقا بودم اگه دیوونه عشقت آقا دیوونه ترم کرده جان جانان من برگرد روح و ریحان من برگرد ماه پنهان من برگرد برگرد برگرد بیا برگرد کنارمی ولی نمی‌بینم تورو مثل خورشیدی پشت ابرا زمین و آسمون تو صف انتظار همه میخونن برگرد آقا دل شده بیقرار برگرد سخته این انتظار برگرد صاحب ذوالفقار برگرد برگرد برگرد بیا برگرد عزیز فاطمه بارون نم نمه که رو گونم داره می باره دلای بیقرار شبای انتظار همه‌ سالم مثل پاییزه چشما دریا شده برگرد ذکر لبها شده برگرد شیعه تنها شده برگرد برگرد برگرد بیا برگرد

ریسه میبندن تو بهشت، رو نردبوم آسمون امشب چراغونی میشه، براش تموم آسمون نوبت عاشقی فرشته هاست یه نفس دارن براش کل میکشن دریا موجاشو نوازش میکنه آسمون ستاره هاش کل میکشن همه دنیا بوی مشک ناب میگیره آسمونیا نوای شاد میخونن به پر قنداقش دخیل میبندن دور گهواره و ان یکاد میخونن یابن یاسین‌، یابن طاها ای اجابت ِتموم دعاها گل نرگس‌، گل نرگس ای امید فاطمه هوا ترانه خون شده صدای نی لبک میاد یه آرزو کن تو دلت برات یه قاصدک میاد آسمون دوباره آفتابی شده مثل ِ روز اولش آبی شده جبرئیل عرشو چراغون میکنه شب و تاریکی رو بیرون میکنه همه ی فرشته ها خضاب می بندن راهو روی هر چی اضطراب می بندن به قدوم قدمای عشق دنیا رو به قدم قدم دارن شراب می بندن یابن یاسین، یابن طاها ای اجابت ِتموم دعاها گل نرگس، گل نرگس ای امید فاطمه

باید بنویسد قلم باورم از تو تا رنگ نشیند به تن دفترم از تو تا قدرت پرواز بگیرد پرم از تو تا حسّ تعلق بپذیرد سرم از تو جز نام تو امشب به لبم نیست ترانه ای تیر غمت را دل عشاق نشانه بهتر که نگیرد کسی امشب خبر از من شاید که دم صبح تو کردی گذر از من با یک نظرت هستی من را بخر از من تا کم بشود سایه ی این دردسر از من در وادی امنت خبری از خطری نیست با ذکر تو در قلب من از غم خبری نیست ای کاش که این رو سیه آدم شدنی بود ای کاش که وصل من و یارم شدنی بود با دل گره ی زلف تو محکم شدنی بود ای کاش که سرکوب دلم هم شدنی بود تا غیر تو بر هیچ کسی دل نسپارم در راه کسی غیر خودت پا نگذارم جز نقش تو در قاب دلم خانه ندارد جز دست تو سرمست تو پیمانه ندارد اینجا که حقیقت ره افسانه ندارد این موی مجعّد طلب از شانه ندارد جز صید شدن در خم گیسوت روا نیست کس نیست که آشفته‌ی آن زلف دو تا نیست ای آمدن تو همه ی حاجت زهرا ای محفل انس تو دل حضرت زهرا با توست یقینا همه ی عصمت زهرا ای صاحب قدرت قدر دولت زهرا کِی می شود آن روز که بی واهمه باشیم ما منتقم خون گل فاطمه باشیم ای جای تو در عرش روی منبر حیدر با دست تو زینت شده انگشتر حیدر ای صف شکن معرکه ای حیدر حیدر ای منتقم و منتظر دختر حیدر زینب به خدا چشم به راه است بیایی ای گمشده ی مردم عالم به کجایی؟ آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

یه دنیا رو تصور کن که بوی یاسمن میده چشات هر جا رو می بینه، هوای عشق پیچیده میخوام مرهم بزاری روی قلبم چلچراغ خونه ی ویرونه دنیا خیلی وقته یادمون رفته که شاید جمعه بعدی بیاد مهمون دنیا کجایی عزیزم‌، قرار ِبی قراری‌های قلب ِعاشق من نباشی، مریضم، بهار دل خوشی‌های هوای سابق من اللهم ارنی الطلعه الرشیده با طوفانی که تو راهه، سکوت ِصبرتو وا کن روزای ِ سرد و تاریکو با نورت غرق گرما کن دوباره قلبمو رو دست گرفتم، بسپرم دستت امانت باشه آقا من دلم میخواد ظهورت تو کتابا، آخرین برگ ِحکایت باشه آقا سلام ای شمیم ِ دعای ِ نیمه شب های قنوت مادر من سلام ای نسیم ِآشنایی روز ِتنهایی امید ِآخر من کجایی عزیزم، قرار ِبی قراری های قلب ِعاشق من نباشی، مریضم، بهار دل خوشی های هوای سابق من اللهم ارنی الطلعه الرشیده

جنس این فاصله رو رسیدنی کن با تو زندگی برام تازگی داره سر من پیش کسی خم نشد اما پیش پاهای تو افتادگی داره یه حس تازه ای میگه از این دلشوره رد می شم اگه خوب عاشقت باشم با کل دنیا بد می‌شم آخه غیر تو کیه که دل بسوزونه برام می دونم غیر خودت کسی نمی مونه برام من کنار تو به دلگرمی رسیدم که اسیر سردی تنهایی نیستم ریشه هام تو دستای عشق تو بوده اگه مثل کوه هنوز رو پام می ایستم تو اوج هر گرفتاری نگات آرامش محضه دارم حس می کنم سایه ت بهم نزدیکه هر لحظه یه اشاره کافیه دلمو رفو کنی می خوام امشب با نگات منو زیر و رو کنی آخه غیر تو کیه که دل بسوزونه برام

حُبُّ الحُسِین وسیله السُّعداءِ فَهُوَ الکریمُ ابنُ الکریمُ وَ جَدُّهُ خَیرُ الأنام و سیِّدُ الشُّفَعاءِ حسین حسین حسین