میلاد امام سجاد (ع)، محمدرضا طاهری

سروری و ارباب زاده مست نوکریته ایران تو هوای ما رو داری خاک مادریته، ایران تو بقیع حرم میسازیم میزنیم همونجا زانو میخونیم زیارتنامه صحن حضرت شهربانو تویی عشق و بود و نبود میخونم از عمق وجود لعنت بر آل سعود تو سفیرِ عاشورایی مردِ روزای حساسی کربلا علمدار عشق بعدِ حضرت عباسی علی....علی.... دیگه این دلِ دیوونَم با تو رو به آبادیه درسِ بندگی میگیرم از صحیفه سجادیه تا بگیرم شورِ جنون روزی ماه رمضون میخونم از عمق وجود لعنت بر آل سعود....لعنت بر آل سعود... سروری و ارباب زاده مست نوکریته ایران تو هوای مارو داری خاک مادریته، ایران تو بقیع حرم میسازیم میزنیم همونجا زانو میخونیم زیارتنامه صحن حضرت شهربانو تویی عشق و بود و نبود میخونم از عمق وجود لعنت بر آل سعود علی...علی.... گوشه گوشه ی صحنت رو شیعه با هدف میسازه ایوون بقیعو مثلِ ایوون نجف میسازه علی...علی... راه کربلا رو با سعی بی معطلی باید رفت دیدن حسینِ زهرا با علی علی باید رفت علی...علی... اگه رفتم کرب و بلا میخونم با شور و نوا به نیابت از شهدا لعنت بر آل سعود....لعنت بر آل سعود...

ساقی! مِی ای بده که مرا زیر و رو کند بویش ز دور، کارِ هزاران سبو کند داند خدا که خوردن این می چه می کند جامی که مست می شود، آن کس که بو کند جامی بده به یادِ رخ مرتضی علی جامی که زخمهای نهان را رفو کند خندد خرد به عقل کسی کاین چنین می ای بگذارد و شراب بهشت آرزو کند دنیا علی نداشت اگر آبرو نداشت دنیا مدام شُکر چنین آبرو کند خلقت به روی دست، علی را گرفت و گفت دست کسی نظیرش اگر هست رو کند والا نشسته ای و جهان زیر دست توست هستی هستی هستی و هستم ز هست توست با ابروان همچو کمانت چه کرده ای با یک نگاه و غمزه شدم مست مست تو علی مولا، علی مولا علی اعظم تویی تمام تار و پود و بود و نبودم شاه مردانه علی، شیر یزدانه علی لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

پر می کنیم از می گلوی باده ها را تا مست باشیم انتهای جاده ها را بعد از دو رکعت عشق بازی باز خواندند در رکعت سوم همان دلداده ها را امشب به سمت خانه ی سجاد انداخت دست ارادت های ما سجاده ها را خاکیم و مشتاقیم تا دامانی امشب آنی بگیرد دست این افتاده ها را بعد از پدر حالا پسر می آید از راه خدمت کنید آقا و آقازاده ها را او دومین نوریست که تا منجلی شد او هم علی بن حسین بن علی شد در آسمانم ماه را می بینم امشب گمراهم اما راه را می بینم امشب چشم سرم را بستم و با دیده ی دل لبخندهای شاه را می بینم امشب ارباب خوشحال است و من در دست هایم مال و منال و جاه را می بینم امشب در چشم های این علی دارم علی را یا که رسول الله را می بینم امشب می آید و با هر قدم در زیر پایش جان های خاطرخواه را می بینم امشب حالا که آقای دعا دارد میاید ما را خدا ای کاش قربانش نماید فخر است امشب آسمان را بر زمینش می خندد و افلاک حیران طنینش دست حسین بن علی امشب رکاب و روی علی بن حسین آمد نگینش بی تاب شد، لبخند زد، رویش گل انداخت وقتی که لب های علی شد بوسه چینش خالی ست جای فاطمه هر چند اما خوابیده با لالایی ام البنینش در سوم شعبان رسید از راه، شاه و در پنجمین روزش رسیده جانشینش روح دعا، مرد خدا، جان حسین است او وارث ملک سلیمان حسین است با تیرهایی که روان از چشم جادوست صید غزال نرگس او هرچه آهوست حافظ! بگو باد صبا تا باز آرد عطر خوشی از نفحه های گیسوی دوست حالا که سجاد است و زین العابدین است محراب ما طاق و رواق آن دو ابروست محصول پیوند عرب ها و عجم هاست طفلی که کسری زاده است و هاشمی خوست چون همسری پادشاه کشور عشق این افتخار مادری شهربانوست این افتخار مردم این آسمان است اربابمان داماد ما ایرانیان است

با یک نگاهت سنگ هم اعجاز کرده در راه اثباتت حجر لب باز کرده نه دوستانت که ید عقده گشایت از دشمانت هم گره ها باز کرده حتی دعاهایت؛ جدا از حرف هایت در علم حرف تازه ای را آغاز کرده شاگردهایت را هم این اسلوب تدریس آموزگار آسمان! ممتاز کرده هر کس فرازی از ابوحمزه شنیده تا قاب قوسین خدا پرواز کرده هر وقت میخواهم که قلبم را بشویم باید "الهی لاتودبنی" بگویم با دست لبریز از دعایی که تو داری ما را ببر سمت خدایی که تو داری حرفی بزن تا جام من لبریز گردد از باده های حرف هایی که تو داری گرم مناجات است شب های ملائک با لحن جانسوز دعایی که تو داری پرواز خواهم کرد با بالی که خاکی ست یک روز تا صحن و سرایی که تو داری ما را شبی مهمان خوان روضه ات کن در خانه ات، در کربلایی که تو داری هر جا که باشی کربلا آنجاست آقا انگار هر روز تو عاشوراست آقا آزادی از بند اسارت در اسارت دست خدا بوده است یارت در اسارت در مجلس حکام، بر منبر نشستی بر روی کرسی صدارت در اسارت بر دشمنت هم باب بخشش باز کردی یعنی شدی پیک بشارت در اسارت با دست بسته باز دستی باز داری وقتی عطا گشته است کارت در اسارت جسم شهیدان را که کفن و دفن کردی با اشک می خواندی زیارت در اسارت ای آسمان، شرمنده از باران چشمت دست مرا پر می کند احسان چشمت

به دفتر قلم شعر تر می گذارد سپس قافیه را شکر می گذارد تو روح تهجد شدی پس خداوند طلوع تو را در سحر می گذارد بیا امشبی را سر از سجده بردار که سجاده پای تو سر می گذارد علی هستی و قبل هرگونه خصلت خدا در وجودت جگر می گذارد تو که جای خود داری آقا نگاه ابوحمزه ات هم اثر می گذارد نیفتد ز پا در دو عالم کسی که به بزم تو پا بیشتر می گذارد نمیخواستم سجده ات کرده باشم ولی هیبت تو مگر می گذارد؟ علی هستی، الحق که حیدر نمایی سلامٌ عَلی حضرت کربلایی تویی ساقی چهارم خانواده منم تشنه ی جام لبریز باده منم تا همیشه خمار نگاهت تویی علت مستی فوق العاده از آن ساعتی که زبان باز کردم تو جاری شدی بر لبم بی اراده از آنجا که شاه دل ما حسین است بخوانیمت ای حضرت شاهزاده نه که قوم و خویش تو هستیم آقا خدا رزق مان را به دست تو داده نشستی به جانم ادب حکم میکرد که بنویسم از تو ولی ایستاده غزل با تکلف سرودن هنر نیست قلم میزنم بعد از این صاف و ساده مدد کن که از کربلای معلی بیایم بقیع تو پای پیاده عزیز حسینی عزیز خدایی سلامٌ علی حضرت کربلایی تو دریا و سرچشمه ی هر چه رودی زلالی طهوری به رنگ شهودی سرشت تو از نور ذات الهی ست زمین و زمانی نبود و تو بودی بخوانند زین العبادت ملائک که سجاد و همواره گرم سجودی همه سینه زنهات به همراه رهبر می آییم سوی مدینه به زودی بنا میکنیم از سر نو حریمی به کوری چشمان هر چه یهودی به امید روزی که دیگر نماند نشانی ز قوم کثیف سعودی شاعر : علیرضا خاکساری

من اهل حسین آبادم من مجنونِ مادرزادم من عمری گدایِ عشقِ حضرتِ سجادم دیدنی میشه، هر کی دلداده سجده ی شکرش، پای سجاده سرِ سجاده میشینم، دستمو خدا میگیره سومین شبه که دنیا، بوی کربلا میگیره من اهل حسین آبادم من مجنونِ مادر زادم من عمری گدایِ عشقِ حضرتِ سجادم فخر ایرانه، که از این ایلی فخرِ ما اینه با تو فامیلی علیِ سوم دنیا دل سپرده هات زیادن مثلِ عباس و حسینی،کشته مرده هات زیادن من دل پای عشقت دادم من با شورت امشب شادم من عمری گدای عشق حضرت سجادم من اهل حسین آبادم من مجنونِ مادر زادم من عمری گدایِ عشقِ حضرتِ سجادم با بقیعِ تو، عالمی دارم پایِ لطف تو، من بدهکارم پایِ قبر خاکیِ تو، ما همیشه دل می بازیم یه روزی میاد ایشالله، که واست حرم میسازیم با تو شد، عجین بنیادم من رو خاک تو افتادم من عمری گدای عشق حضرت سجادم