- 2437
- 1000
- 1000
- 1000
ساقی از باده وضو می گیرد
مولودی خوانی ولادت امام زمان (عج) با صدای مهدی میرداماد، سال 1387
متن شعر:
ساقی از باده وضو می گیرد
پیش چشم تو سبو می گیرد
امشب ای آینه روی خدا
ماه از شرم تو رو می گیرد
دیشب به دست غم گره افتاد در دلم
یعنی هوای سامره افتاد در دلم
گفتم به خود که روز نیایش شب دعاست
ای غم برو که مقصد من سر من رأست
آنجا که انبیا به طوافش رسیده اند
سیمرغ‌ها به قله‌ی قافش رسیده اند
آنجا که چشم‌ها پلی از آب بسته اند
یعنی دخیل گریه به سرداب بسته اند
آنجا که جلوه گاه گل روی دلبر است
این عطر روح پرور از آن کوی دلبر است
او را هزار ماه جبین مشتری بود
او را نگین وحی در انگشتری بود
سنگ بنای کعبه سیاهی خال اوست
وجه خدای جل جلاله جمال اوست
جان بی فروغ طلعت او جان نمی‌شود
او حجت خداست که پنهان نمی‌شود
روزی که ظلم پر کند آفاق دهر را
احلی من العسل کند این جام زهر را
در عدل او جهان ز بر و زیر می‌شود
یعنی فروغ عدل جهان گیر می‌شود
یوسف به بوی پیرهنش زنده می‌شود
دلهای مرده با سخنش زنده می‌شود
گفتند آسمان و زمین بی قرار اوست
خورشید شعله ای، قَبَسی از شرار اوست
گفتند اوست محور منظومه‌ی حیات
گفتند گردش دو جهان در مدار اوست
گفتند کعبه چشم به راهش نشسته است
صبح و سپیده و سحر آئینه دار اوست
گفتند روز جلوه‌ی آن آخرین امام
پیغمبری مسیح نفس در کنار اوست
متن حدیث افضل واعمال امتی
تصویر قدر و منزلت اقتدار اوست
یک نکته از هزار بگویم که منتظر
خود در میان جمع و دلش بیقرار اوست
آن کس که دل به جلوه‌ی موعود بسته است
در اختیار خویش نه در اختیار اوست
آن کس که شاملش بشود لطف محض یار
شاید که ادعا بکند محض یار اوست
او را بخوان در آینه‌ی ندبه و سمات
فرزندی از سلاله‌ی طاها و محکمات
روی لبش تلاوت لبیک دیدنی است
آری دعای او به اجابت رسیدنی است
احیاگر معالم دین خداست او
شمس الضحای روشن و نور الهداست او
ای آخرین امید بشر در کویر غم
حرم حریر عاطفه در زمهریر غم
مضمون بکر و ناب مناجات جوشنی
فرزند اختران درخشان و روشنی
ای یک اشاره‌ی لب تو سابغ النعم
یک زمزمه دل شب تو دافع النقم
متن شعر:
ساقی از باده وضو می گیرد
پیش چشم تو سبو می گیرد
امشب ای آینه روی خدا
ماه از شرم تو رو می گیرد
دیشب به دست غم گره افتاد در دلم
یعنی هوای سامره افتاد در دلم
گفتم به خود که روز نیایش شب دعاست
ای غم برو که مقصد من سر من رأست
آنجا که انبیا به طوافش رسیده اند
سیمرغ‌ها به قله‌ی قافش رسیده اند
آنجا که چشم‌ها پلی از آب بسته اند
یعنی دخیل گریه به سرداب بسته اند
آنجا که جلوه گاه گل روی دلبر است
این عطر روح پرور از آن کوی دلبر است
او را هزار ماه جبین مشتری بود
او را نگین وحی در انگشتری بود
سنگ بنای کعبه سیاهی خال اوست
وجه خدای جل جلاله جمال اوست
جان بی فروغ طلعت او جان نمی‌شود
او حجت خداست که پنهان نمی‌شود
روزی که ظلم پر کند آفاق دهر را
احلی من العسل کند این جام زهر را
در عدل او جهان ز بر و زیر می‌شود
یعنی فروغ عدل جهان گیر می‌شود
یوسف به بوی پیرهنش زنده می‌شود
دلهای مرده با سخنش زنده می‌شود
گفتند آسمان و زمین بی قرار اوست
خورشید شعله ای، قَبَسی از شرار اوست
گفتند اوست محور منظومه‌ی حیات
گفتند گردش دو جهان در مدار اوست
گفتند کعبه چشم به راهش نشسته است
صبح و سپیده و سحر آئینه دار اوست
گفتند روز جلوه‌ی آن آخرین امام
پیغمبری مسیح نفس در کنار اوست
متن حدیث افضل واعمال امتی
تصویر قدر و منزلت اقتدار اوست
یک نکته از هزار بگویم که منتظر
خود در میان جمع و دلش بیقرار اوست
آن کس که دل به جلوه‌ی موعود بسته است
در اختیار خویش نه در اختیار اوست
آن کس که شاملش بشود لطف محض یار
شاید که ادعا بکند محض یار اوست
او را بخوان در آینه‌ی ندبه و سمات
فرزندی از سلاله‌ی طاها و محکمات
روی لبش تلاوت لبیک دیدنی است
آری دعای او به اجابت رسیدنی است
احیاگر معالم دین خداست او
شمس الضحای روشن و نور الهداست او
ای آخرین امید بشر در کویر غم
حرم حریر عاطفه در زمهریر غم
مضمون بکر و ناب مناجات جوشنی
فرزند اختران درخشان و روشنی
ای یک اشاره‌ی لب تو سابغ النعم
یک زمزمه دل شب تو دافع النقم
تاکنون نظری ثبت نشده است.