میلاد حضرت عباس، محمود کریمی

حُبُّ الحُسِین وُسیلةُ السُّعداءِ وضیاءَهُ قد عَمَّ بالأرجاء سِبطٌ تَفَرَّعَ مِنهُ نَسلُ المُصطَفى وَأضَاءَ مِسک بوجهِهِ الوَضَّاء حبُّ الحسین فَهُوَ الکریمُ ابنُ الکریمُ وَ جَدُّهُ خَیرُ الأنام وسیِّدُ الشُّفَعاءِ الصلاه والسلام علی سیدنا و مولانا یا اباعبدالله یا حسین بن علی

تکثیر شده دوباره تمثال علی در بین قمات سبزی از شال علی کرار شده شکوه تکرار حسین در آینه ی نزول اجلال علی ابروش دلیل حکم عباس شدن در گوشه ی بالای لبش خال علی شمشیر علی و اوست شمشیر علی بتال علی و اوست بتال علی این کیست که انقدر جلالت دارد در سلسله ی جلیله ی آل علی این کیست که بین خانه ضرب المثل است در بی بدلی میان ابدال علی ماموریتش به اعتبار حسنین این است علی شدن به دنبال علی این نور که بر دست علی منجلی است عباس ابوالفاضل ابن علی است محروم نشد کسی از آبادیِ او ساکن شده است عشق در وادی او از جون بپرس با چه دستی شده جون حر، حر شده با برات آزادی او هر کس که شاختش شد از خود بی خود در منظره ی حُسْن خدا دادیِ او انها که مودب اند در طول زمان شاگرد شدند پای استادیِ او گرم است دل حسین با بودن او شادند امامهاش با شادیِ او یا کاشف کرب وجه ارباب مدد دلداده منم به دست امدادیِ او او برد دل مرا به دربار حسین مجنون توایم ای علمدار حسین

جام جم ماه روی تو مستی ام از سبوی تو مو پریشان مکن جانا بسته حالم به موی تو ای یل ام البنین امشب اومدی و خواهرت زینب میبوسه چشم و بازوی تو میخونه زیر لب حسین ببین یارمونو دلدارمونو مهتابمونو علمدارمونو در به دورش صدف داره مرد وجودش شرف داره قلبی که شد اباالفضلی مهر شاه نجف داره ای علمدارِ علمدارا اومدی و دختر زهرا قنداقت رو میگره تو آغوشش میخونه حسین ببین میره دلش با دیدن تو آروم میگیره با بوسیدن تو درد اگر هست دوا داره عشق کنارش بلا داره هر شهیدی سر و سِّری با یل کربلا داره عالمی رو ادب کردی مُرد به هر کی غضب کردی دست مظلومو میگیری روز ظالم رو شب کردی ای که اسمت رمز بارونه ای که خونت غرق مهمونه زینب هر جا هستی زیر لب میخونه حسین ببین بعد خودت تاج سرمو امید منو پناه حرمو

باید حسین دم بزند از فضائلت وقتی حسینی است تمام خصائلت تعبیرهای ما همه محدود و نارساست در شرح بیکرانی اوصاف کاملت بی شک در آن به غیر جمال حسین نیست آئینه ای اگر بگذاری مقابلت ای کاشف الکروب عزیزان فاطمه غم می بری ز قلب همه با شمائلت در آستانه ی تو گدایی بهانه است دلتنگ دیدن تو شده باز سائلت با زورق شکسته ی دل سال های سال پهلو گرفته ایم حوالی ساحلت چشم امید عالم و آدم به دست توست باب الحسین هستی و پرچم به دست توست تو آمدی و روشنی روز و شب شدی از جنس نور بودی و زهرا نسب شدی در قامتت اگرچه قیامت ظهور داشت الگوی بندگی و وقار و ادب شدی هم چشمهای روشنت آئینه ی رجاست هم صاحب جلال و شکوه و غضب شدی در هیبت و رشادت و جنگاوری و رزم تو اسوه ی زهیر و حبیب و وَهب شدی در دست تو تلاطم شمشیر دیدنی ست فرزند مرتضایی و شیر عرب شدی فرمانده ی سپاهی و آب آور حسین ای نافذالبصیره ترین یاور حسین فردوس دل همیشه اسیر خیال توست حتی نگاه آینه محو جمال توست تو ساقی کرامت و لطف و اجابتی این آب نیست زمزمه های زلال توست ایثار و پایمردی و اوج وفا و صبر تنها بیان مختصری از کمال توست در محضر امام تو تسلیم محضی و والاترین خصائل تو امتثال توست فردا همه به منزلتت غبطه می خورند فردا تمام عرش خدا زیر بال توست باب الحوائجی و اجابت به دست تو تنها بخواه، عالم هستی مجال توست بی شک خدا سرشته تو را از گل حسین سقای با فضیلت و دریا دل حسین

سلام یار و یاور حسین سلام مردِ والهِ خدا سلام ای دلاورِ حسین سلام عبدِ صالحِ خدا تویی که وزیر شاه و تویی که سپهسالاری برای اباعبدالله یه تنه یل کراری باب حاجات ... سقایِ حرم از دستات میریزه دریایِ کرم سلام یار و یاور حسین سلام مرد والهِ خدا سلام ای دلاورِ حسین سلام عبدِ صالحِ خدا سلام ای غیور باوفا سلام ای عزیز فاطمه سلام ای دلیر دلربا سلام ای امیر علقمه دل توئه بیت الزینب دلِ منه بیتُ العباس جایی که میاد اسم تو امام زمانم اونجاست این دل مست القاب توئه آبِ زمزم توی سرداب توئه سلام ای امیر منتخب سلام مِهر و ماه منجلی سلام عشقِ هاشمی نسب سلام یابن مرتضی علی دوباره دخیل می بندم به علم تو ای ساقی چه گره هایی وا میشه تو حرم تو ای ساقی ای رزاقِ خوانِ کربلا ای جانِ شیعه سلطان کربلا تویی که وزیر شاه و تویی که سپهسالاری برایِ اباعبدالله یه تنه یلِ کراری دلم پر زده برا حسین برات حرم به من بده مثه فطرس ملک بیا به من اذن پر زدن بده سلام ای امید و آرزو سلام علت حیات من سلام بحر رحمت خدا سلام کشتی نجات من چی میشد آقا این شبها با دلی که طوفانیه تو حرم تو میخوندم مناجات شعبانیه مست عشقم مست کربلا ای سالار زینب علیک السلام

حسین ای تو عشق همه شهدایی تو روح قیامت همه یِ مایی تو اوج هنرنماییِ خدایی ای عشق شورانگیز ای شور آتش خیز مجنون مجنونم مستونه میخونم من با تو آرومم بی تو سرگردونم ای که رو جهادم دادی تو امید و ارادم دادی ای حسین ای شهید عاشق، عاشقی رو تو یادم دادی تا سحر بیدارم امشب پا روی ابرا میزارم امشب ای جانم حسین حسین حسین حسین حسین تویی تو همون عشق دیرینم شور شیرینم همه دینم تو که باشی من بغیر از تو نمی بینم مادر شدند سیده یِ نساء العالمین و بی بی جانم ام البنین و شهبانوی روی زمین و علی قمردار شده حسین پسر دار شده شبا شبای جلوه ی حیدر کرار شده خورشید اومد ماه اومد ستاره اومد اونکه برات عاشقی میاره اومد می تابه از پشت ابرا ماه تموم شبای من می ریزه قطره قطره می از لب های من لبریزه اشک شوق امشب از چشمای من ای آقای من دین و دنیای من دریاب من بی دست و پا رو ارباب بیا ببر گدا رو مهتاب نورانی کن شبا رو ستاره ها رو ستاره ها رو ستاره ها رو ستاره ها رو